“Μια για γέλια και μια για κλάματα…….”

Παρακολουθώντας κανείς την επικαιρότητα σε τοπικό, αλλά και πανελλαδικό επίπεδο, διαπιστώνει πως σε τίποτε δε διαφέρει από το περιβόλι ή τον κήπο του παππού μου….. Από όλα έχει ο μπάξες…..Από όλα τα λούλουδα έχει ο κήπος……

Παρακολουθώντας κανείς την επικαιρότητα σε τοπικό, αλλά και πανελλαδικό επίπεδο, διαπιστώνει πως σε τίποτε δε διαφέρει από το περιβόλι ή τον κήπο του παππού μου…..

Από όλα έχει ο μπάξες…..Από όλα τα λούλουδα έχει ο κήπος……

Κάποια είναι εύγευστα και υγιεινά, ενώ άλλα ξινά και δύσπεπτα…..

Άλλα λουλούδια είναι όμορφα και ευωδιαστά και άλλα σου προξενούν φαγούρα και αλλεργίες…..

Κοινώς με αυτά που βλέπεις καθημερινά, με άλλα γελάς με την καρδιά σου και άλλα σου μαυρίζουν την καρδιά και κάνουν τα μάτια σου να πλημμυρίζουν δάκρυα…..

Θα μου πείτε πως έτσι είναι η ζωή καλώς ή κακώς και πως ανάλογα θα πρέπει να πορευτούμε…….

Αλλά πόσο όμως να αντέξει ο δόλιος ο άνθρωπος κι πόσο ακόμη να προσαρμοστεί…..;

 

Όλα δεν έχουν κάποιο μέτρο….; κάποια όρια…..;

Μάλλον όχι, αν λάβουμε υπόψη τα όσα αντικρίζουν τα ματάκια μας καθημερινά και ακούν τα αυτάκια μας……

Σαν και αυτές τις κορώνες παράδειγμα προχθές στη Βουλή του Γιώργου Καρατζαφέρη που απειλούσε με νέες εκλογές το Μάρτιο…..

Κάλεσε, ο πολιτικός αυτός άντρας, τη Ν.Δ. που απέκτησε τώρα νέο αρχηγό, να πορευτούν μαζί να συμπράξουν καταψηφίζοντας την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε η χώρα να οδηγηθεί και πάλι σε βουλευτικές εκλογές και το ΠΑΣΟΚ να φύγει από την εξουσία……

Καλά, το τι γέλιο έριξα δεν περιγράφεται……

Φυσικά και δεν βρήκε ευήκοα ώτα από την απέναντι πλευρά…..

Η Ν.Δ. έχει ένα κύρος, ένα επίπεδο, έχουν μυαλό τα στελέχη τους και έδωσαν και την ανάλογη απάντηση που περίμενε ο κόσμος της, αλλά και όλος ο Ελληνικός λαός…..

Ευχαριστούμε, αλλά δε θα πάρουμε…..εμείς τιμάμε τα παντελόνια που φοράμε και τις πολιτικές μας δεσμεύσεις……

Δηλαδή η Ν.Δ. θα ψηφίσει ναι στην υποψηφιότητα και πάλι του Κάρολο Παπούλια…..      

Η πρόταση λοιπόν Καρατζαφέρη ήταν το νέο πολιτικό ανέκδοτο που μας έκανε να γελάσουμε πολύ…..

 

Και από το γέλιο να περάσουμε στο κλάμα, μεταφορικά για αυτούς που την ακούνε και  ουσιαστικά για εκείνους που τη βιώνουν και δεν είναι άλλη από την ανεργία…..

Σε τοπικό επίπεδο τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο…..

Τα ποσοστά της ανεργίας αυξάνονται ραγδαία…..

Καθημερινά ακούμε για απολύσεις και μάλιστα με τη νέα μόδα αυτή των οικιοθελών απολύσεων….

Ή φεύγεις με το καλό, παίρνεις και το κάτι παραπάνω ή σε διώχνω με το άγριο, αφού έτσι και αλλιώς εγώ είμαι το αφεντικό που έχω το μαχαίρι και το πεπόνι….και αφού οι δουλειές μου δεν πάνε καλά, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να το κόψω το πεπόνι, που σημαίνει ότι τις απολύσεις θα τις κάνω, άλλωστε υπάρχει και το 2% κάθε μήνα….σκέφτεται ο επιχειρηματίας ……

Οπότε εσύ, θέλεις δε θέλεις το βουλώνεις και φεύγεις……

Παίρνεις τη θέση στην μακριά ουρά της ανεργίας και περιμένεις τη μεγάλη ημέρα που θα βρεις και πάλι δουλειά……

 

Μόνο που στις μέρες μας πλέον δε μιλάμε για εργασία πλήρους απασχόλησης, αυτή πλέον σπανίζει, αλλά μερικής απασχόλησης ή τριών και τεσσάρων ημερών την εβδομάδα…..

Άσχετα αν εσύ θα νιώθεις και πάλι άνεργος, αφού ο μισθός δε θα επαρκεί να καλύψεις τις βασικές οικογενειακές σου υποχρεώσεις …..

Για τον ΟΑΕΔ αλλά και την κυβέρνηση εσύ θα θεωρείσαι εργαζόμενος που ζει και βασιλεύει…..

Εσύ βέβαια θα είσαι μέσα στο κλάμα και δικαιολογημένα……

Μόνο που οι άλλοι  οι πολιτικοί μας θα εστιάζουν αλλού την προσοχή τους, στους πραγματικά άνεργους προσπαθώντας να τους αποκαταστήσουν όπως εσένα……

Ξέρω, η κατάσταση είναι για γέλια και για κλάματα μαζί…..

Και από την άλλη και που να σου βρουν δουλειά, όταν τα εργοστάσια της Ξάνθης σχεδόν υπολειτουργούν όλα….δεν υπάρχει πλέον παραγωγή…..

Περάστε έξω από την Καλτσοβιομηχανία Χατηζιωάννου και θα καταλάβετε πολλά….

Έχουν απομείνει 30-40 εργαζόμενοι από τους 400 και 500 που δούλευαν σε άλλες ένδοξες εποχές , όπου η Ξάνθη πραγματικά είχε βιομηχανική δραστηριότητα……

Και εδώ φτάσαμε να λέμε το γνωστό ….περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις  ……

 

«Η Αναπηρία …της αδιαφορίας ….και όχι των ΑμεΑ….»

 

Σήμερα είναι  η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων  με Αναπηρία….

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, 3 του Δεκέμβρη δηλαδή, όπου έρχονται και πάλι στην επικαιρότητα ζητήματα που απασχολούν τους συνανθρώπους μας που η μοίρα και η ζωή τους έφερε να έχουν διαφορετικές ανάγκες από τις δικές μας, αλλά επειδή αποτελούν μειοψηφία, η πολιτεία και το οργανωμένο κράτος ικανοποιεί με βήματα χελώνας αυτές τους τις ανάγκες……

Κάθε χρόνο λοιπόν τέτοια μέρα συλλαμβάνω τον εαυτό να επαναλαμβάνεται σε αυτά που σκέφτεται και γράφει……

Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο χαρακτηρισμός αυτών των ατόμων, από Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, αποκαλούνται πλέον Άτομα με Αναπηρίες…..  

Κατά τ’ άλλα όλα έχουν μείνει περίπου τα ίδια με πέρσι……

Και χθες ελάχιστες ράμπες ήταν ελεύθερες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα….

Τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο για αυτούς, ούτε η συμπεριφορά της κοινωνίας πιο ευαίσθητη και πολιτισμένη για την καθημερινότητα των ανθρώπων με αναπηρία…..

  

Άλλη μια παγκόσμια ημέρα λοιπόν για να δώσουν οι πολιτικοί μας  άλλοθι στις χαμένες τους συνειδήσεις και στις ανολοκλήρωτες  υποσχέσεις τους……

Σε όλα εκείνα που εξήγγειλαν και δεν έπραξαν στο σύνολό τους για εκείνα τα άτομα που η μοίρα της ζωής  τους έφερε να ανήκουν σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων, σε αυτούς που μειονεκτούν, όπως συνηθίζουν να λένε  τα έξυπνα μυαλά των αρτιμελών, που υποτίθεται πως έχουν σώας τα φρένας…..

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε συμπαθούσα τις παγκόσμιες ημέρες , που οι διεθνείς οργανισμοί τις έχουν ορίσει για να θυμίζουν σε όλους εμάς, ανεξάρτητα από το βαθμό εξουσίας που έχουμε, από την όποια δύναμη, όλα εκείνα που θα έπρεπε να κάνουμε για να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας και πιο ευτυχισμένοι και υγιείς  οι πολίτες του……

Ωστόσο αποτελούν μια καλή ευκαιρία για να αφυπνίζονται συνειδήσεις, να γίνεται ένας απολογισμός και να επαναχαράσσονται νέες τακτικές αντιμετώπισης και επίλυσης των όποιων προβλημάτων…..

 

Σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη Παγκόσμια Ημέρα που είναι αφιερωμένη στα Άτομα με Αναπηρία, ή στα Άτομα με ειδικές ικανότητες και δεξιότητες , ως είθιστε πλέον να αποκαλούνται από τους από τους πολιτικούς μας,  αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε τι έχει γίνει για την κατηγορία αυτή των συμπολιτών μας τόσο σε πανελλαδικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο…..

Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στο τι έχει γίνει από τους φορείς της εξουσίας, αλλά και από όλους εμάς, που η συμπεριφορά μας παίζει καθοριστικό ρόλο στην δική τους καθημερινότητα…..

Αυτό που έχω να υπογραμμίσω είναι πως στον τομέα της αντιμετώπισης των ζητημάτων και προβλημάτων που βιώνει αυτή η πληθυσμιακή ομάδα των συμπολιτών μας η χώρα μας βρίσκεται ακόμη πολύ πίσω, όσο και αν υπερηφανεύεται πως έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά…..

Δε χρειάζονται ειδικές έρευνες και μελέτες για να διαπιστώσει κανείς πόσο εχθρικές και αφιλόξενες είναι οι πόλεις μας, οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες, τα καταστήματα, η αγορά εν γένει, οι δημόσιες μεταφορές μας κλπ….κλπ…κλπ…. απέναντι στα άτομα με αναπηρία….

 

Στα λόγια, στις θεωρίες και στις υποσχέσεις κάνουμε ότι μπορούμε για να διευκολύνουμε τη ζωή και την καθημερινότητα αυτών των ατόμων, στην πράξη όμως υλοποιούμε μόλις το ένα τρίτο αυτών…..

Εντάξει δε λέω πως η πολιτεία και το κράτος δε στέκεται αρωγός στα ΑμεΑ και στις οικογένειές τους, πως δεν έχει καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες και πως δεν έχει αφήσει πίσω του εικόνες του παρελθόντος που μόνο υπερήφανη δε θα έπρεπε να μας κάνουν ως χώρα……

Στο τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και οικονομικής στήριξής τους έχουνε γίνει μεγάλα βήματα ….

Τόσο σε επίπεδο θεσμών, όσο και κοινωνικών δομών στήριξής τους προχωρούμε ως χώρα καλά…..

Ωστόσο υπολειπόμαστε αρκετά έναντι των εταίρων μας στην Ενωμένη Ευρώπη….

 

Και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο αν βρεθούμε έστω και για λίγο στη θέση τους –άλλωστε όλοι μας είμαστε ενδυνάμει ΑμεΑ-, αν σπάσουμε το πόδι μας και χρειαστεί να βρεθούμε σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ή αν κλείσουμε για λίγο τα μάτια μας και προσπαθήσουμε να φανταστούμε πως θα ήταν τα πράγματα αν χρειαζόταν να κινηθούμε έξω στο δρόμο…..

Πέρα από τη διαπίστωση πως πιο τυχερά μέσα στην ατυχία τους είναι τα άτομα με αναπηρία που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα και δη των Αθηνών και της συμπρωτευούσης, για όλα τα υπόλοιπα ΑμεΑ η καθημερινότητά τους είναι δύσκολη….

Και για αυτό ευθυνόμαστε όλοι μας, έχουμε δεν έχουμε εξουσία…..

Τα άτομα με κινητική αναπηρία έχουν προσβασιμότητα σε ελάχιστα δημόσια κτίρια…

Όσο για τα καταστήματα και τους χώρους ψυχαγωγίας, όσοι από αυτούς διαθέτουν τις ειδικές ράμπες, τουαλέτες και λοιπές διευκολύνσεις αποτελούν την εξαίρεση…

Όπως εξαίρεση αποτελούν και οι ελάχιστοι οδηγοί δικύκλων και Ι.Χ. που δε σταθμεύουν πάνω στις ειδικές ράμπες για τα αναπηρικά αμαξίδια….

Προβλήματα στη μετακίνησή τους μέσα στην πόλη αντιμετωπίζουν και άτομα με προβλήματα στην όραση, αφού τα πεζοδρόμια δεν είναι κατασκευασμένα με τις ειδικές προδιαγραφές, δεν έχουν διαμορφωμένη λωρίδα που θα κατευθύνει τον τυφλό που έχει ως οδηγό του το λευκό του μπαστούνι…..

 

Τα χρόνια περνούν και δυστυχώς προχωράμε με βήματα χελώνας στη δημιουργία υποδομών-παρόλο που υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα για προσβασιμότητα και γενικά έργων που διευκολύνουν τη ζωή των ΑμεΑ-, έτσι ώστε τα άτομα με αναπηρία να μπορούν να κινούνται και να εργάζονται, ως έχουν δικαίωμα μέσα στον τόπο που κατοικούν…..

Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην προσβασιμότητα, στην εύρεση εργασίας, στη μετακίνησή τους, στην ψυχαγωγία και διασκέδασή τους….

Ακόμη και στην αποδοχή τους από τον κοινωνικό τους περίγυρο…..

Θα πρέπει  όλοι να αντιληφθούμε πως τα ΑμεΑ δεν είναι επαίτες, δε θέλουν διαχωρισμούς αλλά ισότιμη μεταχείριση…..

Άλλωστε η μεγαλύτερη αναπηρία είναι η αδιαφορία …..