Ομιλία του φοιτητή- Νίκου Σπύρου στο μνημόσυνο του: ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ στο Αυξέντιο 1/3/2015
Μεγαλομάρτυρα Γρηγόρη Αυξεντίου, εμείς οι συμπατριώτες σου της Ένωσης Κυπρίων Φοιτητών Κομοτηνής, συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα να αποδώσουμε τον πρεπούμενο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, και κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ, μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σου.
Πενήντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται αύριο από την ημέρα που η αθάνατη ψυχή σου πέταξε πάνω από την πολύπαθη πατρίδα μας,
Μεγαλομάρτυρα Γρηγόρη Αυξεντίου, εμείς οι συμπατριώτες σου της Ένωσης Κυπρίων Φοιτητών Κομοτηνής, συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα να αποδώσουμε τον πρεπούμενο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, και κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ, μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σου.
Πενήντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται αύριο από την ημέρα που η αθάνατη ψυχή σου πέταξε πάνω από την πολύπαθη πατρίδα μας,
Και αν τώρα από εκεί ψηλά ήρωα Γρηγόρη αντικρίζεις στον πληγωμένο Πενταδάχτυλο την τεράστια τούρκικη σημαία που χάραξε επάνω του ο βάρβαρος Αττίλας, η θυσία σου δεν ήταν μάταιη Ο σπόρος της αυτοθυσίας και του αλτρουισμού σου, έπεσε σε γόνιμη γη.
Αγέννητοι εμείς τότε μέσα από τις σελίδες τις ιστορίας αλλά και από την προφορική παράδοση αργότερα που μεγαλώσαμε, ακούγαμε με δέος για τον Σταυραετό του Μαχαιρά, που έγινε θρύλος, όπως εκείνος του Διγενή Ακρίτα.
θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία γράφει ο ποιητής, μα εσύ ανέβηκες ψηλότερα από τις λέξεις,
Έγινες σύμβολου ηρωισμού και αυτοθυσίας, ξεπερνώντας με την πράξη σου το ανθρώπινο μέτρο τον φόβο δηλαδή, των κοινών ανθρώπων μπροστά στον θάνατο.
“Μολών λαβε” ως άλλος Λεωνίδας απάντησες όταν οι Άγγλοι στρατιώτες σου ζήτησαν να παραδώσεις τα όπλα σου και να βγεις από το κρησφύγετο σου, εκεί πάνω” στα βουνά του Μαχαιρά
Πολέμησες λιονταρίσια Γρηγόρη σκορπίζοντας τον όλεθρο και τον θάνατο στους κατακτητές της πατρίδας μας, για την πολυπόθητη λευτεριά, μα ήσουν μόνος και εκείνοι πολλοί!!
Κυκλωμένος από παντού από εκατοντάδες πάνοπλους στρατιώτες, ένας εναντίων πολλών στιγμή δεν δίστασες να αποφασίσεις για ζωή, ή για θάνατο, και ήσουν μόλις 29 χρονών !
Προτίμησες τον θάνατο τον ηρωικό θάνατο κοιτάζοντας ολόισα τον ήλιο μέσα από το στρογγυλό στόμιο της σπηλιάς σου, και δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις η λάβα που ερχόταν αν ήταν από τις ζεστές Μαρτιάτικες ακτίνες του ήλιου, ή από την φωτιά που πλησίαζε καίγοντας σκοίνους και φτέρες.
Μαζί με τις μυρουδιές της άνοιξης που σκορπούσαν άφθονα τα αγριολούλουδα γύρω από το κρησφύγετο σου σε χτύπησε κατά πρόσωπο και η οσμή βενζίνης.
Αφού δεν μπόρεσαν να σε εξοντώσουν με τα όπλα προτίμησαν τον ύπουλο και βάρβαρο τρόπο να σε κάψουν Γρηγόρη.
Έδιωξες τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού συντρόφους σου, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόσουν αν αξίζει η ζωή χωρίς ιδανικά.
Τώρα πλέον ήξερες. Είχες κάνει την επιλογή σου. Θα έμενες εκεί, μετερίζι, και τάφος!!.
Ήσουν έτοιμος! Οι σφαίρες για το όπλο σου μετρημένες, μα ήρεμος και ευτυχισμένος, σαν να πήγαινες σε γάμο, ή σε πανηγύρι στο χωριό σου τη Λύση!!!
Και η μάνα σου; Αυτή η λεβεντογέννα μάνα!!! Μόλις έμαθε για τον τραγικό θάνατο σου παρά τη μαχαιριά της είδησης που πήρε στην καρδιά της, κλονίστηκε σαν μάνα, μα δεν έγειρε.
Πόνεσε μα δεν έκλαψε. Στάθηκε ακλόνητη σαν αρχαία Σπαρτιάτισσα “Είμαι περήφανη” είπε, “Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου”
Ήσουν λεβέντης Γρηγόρη, και άξια μπορείς να φωνάξεις Πατρίδα ! Σου έδωσα τη ζωή μου ! Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω !!
Και εμείς σήμερα, μετά από τόσα χρόνια από την θυσία σου μετράμε ακόμα πληγές, νεκρούς και αγνοούμενους, από την βάρβαρη Τουρκική εισβολή”
Ένα μεγάλο μέρος από την πατρίδα μας παραμένει σκλαβωμένο ενώ οι Εκκλησίες μας και τα ιερά μας βεβηλώθηκαν και οστά των θαμμένων προγόνων μας πετάχτηκαν έξω από τους τάφους τους.
Πολεμήσαμε με νύχια και με δόντια να αποκρούσουμε τον εισβολέα μα εκείνη ήταν πολλοί και εμείς λίγοι, και λυγίσαμε, μα δεν υποκύψαμε!!
Στεκόμαστε όρθιοι, με αναπεπταμένη την σημαία της αγωνιστικότητας και άσβεστο τον φάρο του Ελληνισμού!!.
Έχουμε υψηλό εθνικό φρόνημα και πίστη, αντλώντας κουράγιο και θάρρος από όλους εσάς τους νεομάρτυρες της Ελευθερίας του Αγώνα 1955-59, αλλά και των παλικαριών που έδωσαν τις ζωές τους το 1974 κατά την τουρκική εισβολή.
Ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, τιμούμε τη μνήμη σου, και θα είσαι πάντα για μας σύμβολο αγωνιστικότητας, ηρωισμού, και λεβεντιάς
Αιωνία σου η μνήμη.
