ΤΟ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
Είναι κάποια Παρασκευή, 12 Δεκεμβρίου, στην Αλεξάνδρεια των Αλεξανδρινών Χρόνων.
Οι ριπές του φάρου, ενος απο τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, προεξοφλούσαν κάτι πολύ σημαντικό.
Στο λιμάνι, δάσος τα κατάρτια, αμέτρητα πλοία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως είμαστε στο μεγαλύτερο λιμάνι του τότε γνωστού κόσμου. Σοφοί λογής – λογής, έμποροι, ταξιδευτές πήγαιναν κι έρχονταν, έδιναν και έπαιρναν.
Σε τελική ανάλυση όλοι έπαιρναν.
Γνώση, σοφία, πληροφορίες.
Είναι κάποια Παρασκευή, 12 Δεκεμβρίου, στην Αλεξάνδρεια των Αλεξανδρινών Χρόνων.
Οι ριπές του φάρου, ενος απο τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, προεξοφλούσαν κάτι πολύ σημαντικό.
Στο λιμάνι, δάσος τα κατάρτια, αμέτρητα πλοία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως είμαστε στο μεγαλύτερο λιμάνι του τότε γνωστού κόσμου. Σοφοί λογής – λογής, έμποροι, ταξιδευτές πήγαιναν κι έρχονταν, έδιναν και έπαιρναν.
Σε τελική ανάλυση όλοι έπαιρναν.
Γνώση, σοφία, πληροφορίες.
Στο κατάστρωμα μιας τεράστιας ολκάδας (εμπορικού πλοίου ) απο τις Συρακούσες, στο χώρο του cafe ΕΜΠΟΡΙΚΟ, συμπόσιο απο τις εκδόσεις ΣΠΑΝΙΔΗ. Συνήθιζε συστηματικά ο Μιχάλης Σπανίδης να εκπλήσσει τους φιλόκαλους, φιλαναγνώστες της πόλης – αγοράς της Ξάνθης.
Τον είδαμε σε όλες των Ελλήνων τις κοινότητες, να αγορεύει, να διαμορφώνει την κοινή γνώμη, το αναγνωστικό κοινό, με εκατοντάδες συγγράμματα – βιβλία. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν χαλκέντερο, Αίαντα κάποιοι άλλοι.
Συμπόσιο Σπανίδη, χωρίς τους κορυφαίους, δεν γίνεται.
Έτσι απολαύσαμε το βράδυ εκείνης της Παρασκευής, μαθηματικούς με περγαμηνές.
Παρενθετικά να πω κάτι απο την προσωπική μου εμπειρία.
Όταν μεταξύ 1973 – 1975 άκουγα τον Αλέξανδρο Παπαϊωάννου, φιλόγο καθηγητή μου στο Γυμνάσιο Αρρένων Ξάνθης, κορυφαίο στο είδος του, να διατυμπανίζει ό,τι τα Μαθηματικά είναι η θεωρητικοτέρα των επιστημών, κοίταζα το ρολόϊ μου, να δω πότε θα βγούμε έξω. Στην Αλεξάνδρεια προχθές έλεγα μέσα μου, να μην τελειώσουν ποτέ, αναπωλόντας τον.
Πάμε τώρα πάλι στο κατάστρωμα της ολκάδας και βλέπουμε.
Τον Θωμά Βουγιουκλή, να μας δίνει το βάθος και το πλάτος κάθε έννοιας αριστοτεχνικά.
Τον Σταύρο Λίτσα, να ελίσσεται ανάμεσα σε έννοιες και σύμβολα, στις ερωτήσεις του κοινού, σαν διπλωμάτης καρριέρας.
Τον Νίκο Ανταμπούφη, με γνώσεις ανεξάντλητες, χιούμορ μοναδικό.
Τον Παναγιώτη Σωτηρόπουλο, σε ρόλο συντονιστικό, βαθύτατα μαθηματικό.
Όλα αυτά χωρίς να δούμε καμμία εξίσωση, καμμία ανισότητα, κανένα ημίτονο, κανένα συνημίτονο.
Υπέρβαση; Αλληγορία; Συνεκδοχή; Αποστασιοποίηση;….
Τίποτα απο όλα αυτά. Αρμονία, αρμονία, αρμονία, αρμονία.
Ο κοινός τόπος, η κατάληξη των παρουσιαστών του παλίμψηστου του Αρχιμήδη.
Όσο για την συγγραφέα του ιστορικού μυθιστορήματος Γκρέτα Χριστοφιλοπούλου;
Αφού μας έκανε μέσα σε δεκαπέντε λεπτά το γύρο του αρχαίου κόσμου, μας έφερε τα μαντάτα του πρωταγωνιστή, όσο και τον ίδιο.
Η τεράστια ολκάδα που μας φιλοξενεί, είναι φορτωμένη με τόνους άμμου απο την έρημο.
Ο Αρχιμήδης, την προτίμησε απο το χρυσάφι του Πτολεμαίου, ηγεμόνα της Αιγύπτου, για να μπορεί πάνω στην πολύ καλής ποιότητας άμμο της ερήμου, να χαράσσει στις παραλίες των Συρακουσών τα σχεδιά του.
Σαλπάρει αύριο, με το πλοίο αυτό για τις Συρακούσες.
Γκεστ σταρ η άρτι αφιχθείσα απο τις ΗΠΑ πολυβραβευμένη, πολλά υποσχόμενη φυσικομαθηματικός Ζωή Τσαγγαλίδου.
Καλούς πλόες.
