“Θα σε στείλω στον Έβρο”. Η μεταπολεμική πορεία της Θράκης
Μέρος της ομιλίας στο Συνέδριο της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, για τη Γλώσσα και την Εθνική ενότητα, που πραγματοποιήθηκε στη Κομοτηνή
Μέρος της ομιλίας στο Συνέδριο της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, για τη Γλώσσα και την Εθνική ενότητα, που πραγματοποιήθηκε στη Κομοτηνή
Η φράση «θα σε στείλω στον Έβρο» ως απειλή των προϊσταμένων προς τους υφιστάμενους, ως λόγος και πράξη εξορίας των ανεπιθύμητων δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών και άλλων, καταγράφει με επιγραμματικό τρόπο την μεταπολεμική αντίληψη για τη Θράκη, η οποία διαμορφώθηκε μετά την απελευθέρωσή της και την ένωσή της με τον εθνικό κορμό. Φράση και τακτική που πέρασε σε πολλές εκφράσεις της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Από τον κινηματογράφο μέχρι την πεζογραφία «…ήταν η πόλη (Αλεξανδρούπολη) που μάζευε τους ανεπιθύμητους ,τους αποδιωγμένους, τους υπό δυσμένεια, θα πάρεις φύσημα έλεγαν…. εξορία που δεχόταν μόνο απελπισμένους»,όπως γράφει ο Α. Κοσματόπουλος.
Βεβαίως είναι οξύμωρο, αγγίζει τα όρια της (πολιτικής) σχιζοφρένειας, αν δεν είναι τελικώς, να απειλείς και να στέλνεις τους ανεπιθύμητους να φυλάξουν τα πολύτιμα σύνορα, τη Θράκη….
Παράλληλα η ελλαδική επίσημη πολιτική για τη Θράκη, ήταν η διευκόλυνση (!!!!) για μετανάστευση στη Γερμανία (!) καθώς οι συνεχείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία, με αποτέλεσμα, μεταξύ των άλλων, τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Έτσι η μεταπολεμική πορεία της Θράκης, πέρα από το παραπάνω σχήμα, χαρακτηρίζεται και από τον τουρκικό εθνικισμό, ο οποίος έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Με πρωταγωνιστικό μοχλό το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή και με διάφορα όργανα στη διάθεσή της, η Τουρκία πραγματοποίησε και συνεχίζει την υλοποιεί την εθνικιστική της πολιτική.
Συνεπικουρούμενη από την Ελλάδα (!) μετά την κοινή ελληνοτουρκική κοινή ένταξη στο ΝΑΤΟ το 1952, η Τουρκία επιβάλλει την μορφωτική συμφωνία ( 1951), τον επίσημο εκτουρκισμό των μουσουλμάνων ( ΝΔ 2203/52 και ΝΔ 3065/54 ), το μορφωτικό σύμφωνο (1968) που επιβάλλει την τουρκική γλώσσα στη μειονοτική εκπαίδευση, το διορισμό εθνικιστών δασκάλων από την Τουρκία, ενώ με τους ψευδομουφτήδες και την δραστηριοποίηση εντός και εκτός Ελλάδας, προωθείται το σχέδιο της Τουρκίας για τη Θράκη.
Τι υπάρχει ως αντίλογος; Η Ελλάδα που αδιαφορεί προκλητικά για τη Θράκη και αποσύρεται άλλοτε διακριτικά και άλλοτε με περισσότερο θόρυβο, και Ειδική Οικονομική Ζώνη, “αναπτυξιακή ” δηλαδή πρόταση που θέλει τη Θράκη να την μετατρέψει σε ένα χώρο που να μοιάζει στη Μανίλα, στη Σαγκάη και την πόλη του Μεξικό. Ένας “γάμος” που προωθείται από Γερμανούς πολιτικούς, τραπεζίτες και επιχειρηματίες και τον Τούρκο πρόξενο! Με δεδομένο τον τουρκικό εθνικισμό και την ελλαδική αδιαφορία, οι ευθύνες πέφτουν στα χέρια μας. Είναι άλλωστε το μοναδικό, εκτός από την πίστη και την ελπίδα μας στο Θεό, που μας έχει απομείνει στη Θράκη.
