Η συγκυβέρνηση επιμένει πάση θυσία να μην οδηγηθούμε σε εκλογές με αφορμή την μη εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας.

Η συγκυβέρνηση επιμένει πάση θυσία να μην οδηγηθούμε σε εκλογές με αφορμή την μη εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας.

Ισχυρίζεται, ότι, θα διαταραχθεί η υπάρχουσα σταθερότητα της χώρας, θα εξαεριστούν οι θυσίες του ελληνικού λαού, θα οδηγηθούμε σε νέους και επικίνδυνους ατραπούς, σε ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή, σύμφωνα με τα όσα εξαγγέλλει ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εκλεγεί, αν ο ελληνικός λαός υπερψηφίσει το πρόγραμμά του.

Η συγκυβέρνηση επιμένει πάση θυσία να μην οδηγηθούμε σε εκλογές με αφορμή την μη εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας.

Ισχυρίζεται, ότι, θα διαταραχθεί η υπάρχουσα σταθερότητα της χώρας, θα εξαεριστούν οι θυσίες του ελληνικού λαού, θα οδηγηθούμε σε νέους και επικίνδυνους ατραπούς, σε ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή, σύμφωνα με τα όσα εξαγγέλλει ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εκλεγεί, αν ο ελληνικός λαός υπερψηφίσει το πρόγραμμά του.

Στον αντίποδα της συγκυβερνητικής προσπάθειας για συναίνεση και εκλογή νέου προέδρου της δημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροτείνει καθορισμό ημερομηνίας εκλογών, συμφωνία για το πρόσωπα του νέου προέδρου της δημοκρατίας, ο οποίος όμως να εκλεγεί και να υπερψηφιστεί από τη νέα βουλή που θα προκύψει και θ’ ανακόψει την εφαρμοζόμενη καταστροφική οικονομική και εθνική πολιτική που οδήγησε και οδηγεί με τις πολιτικές της συγκυβέρνησης στα αδιέξοδα που όλοι σήμερα βιώνουμε.

Αν το Φεβρουάριο έληγε η θητεία της συγκυβέρνησης τι θα άλλαζε, ώστε να μην οδηγηθούμε σε εκλογές; Τι λόγους θα προέβαλε τότε η συγκυβέρνηση; Και τέλος γιατί, καθόσον ισχυρίζονται ότι η σημερινή πολιτική που ακολουθείται οδηγεί τη χώρα σε έξοδο από τα μνημόνια και είναι μονόδρομος για τη σταθερότητα και την απογείωση της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα μας, γιατί δεν εμπιστεύονται τη σοφή και δίκαιη κρίση του ελληνικού λαού, μέσα από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες;

Στο χωριό μου λένε ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα…

 

Η αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη και οι εντεταλμένοι του υπουργείου Πολιτισμού, παρουσίασαν το τελευταίο επεισόδιο του γνωστού σήριαλ “Αμφίπολη” για το 2014.

Αν και τα σημεία δείχνουν ότι, ο τύμβος Καστά είναι ο τάφος ή το κενοτάφιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της οικογένειάς του, όλοι μαζί, για κάποιους ειδικούς λόγους, προσπαθούν εντέχνως να το αποσιωπήσουν.

Οτι γίνεται εν κρυπτώ, όπως η απομάκρυνση του σκελετού, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα σε έλληνες και ξένους αρχαιολόγους και δεν απαντώνται δια της λογικής.

Τι μπορούμε όμως να περιμένουμε από την ελληνική πολιτεία διαχρονικά, όταν δεν υπάρχει, δε βρίσκεται χώρος για να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση στην πρωτεύουσα το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που βρίσκεται κάπου, σε κάποια αποθήκη;

Κύριε Σαμαρά, κύριε πρωθυπουργέ έχετε διατελέσει και υπουργός πολιτισμού… και σήμερα πρωθυπουργός…και το άγαλμα του Αλεξάνδρου (αν δεν έχει χαθεί) βρίσκεται κατασκονισμένο, παρατημένο και παραπεταμένο σε κάποια υπόγεια αποθήκη…

Δε θα μπορέσετε να επικαλεστείτε ούτε άγνοια του θέματος, ούτε αδυναμία αλλά θα “κατηγορηθείτε” για αδιαφορία…

Γιατί το δις εξαμαρτείς, ουκ ανδρός σοφού… και εσείς βέβαια δεν είστε και σοφός…

 

Στην προσπάθειά του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπουργός εξωτερικών και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο, συζητάει με το Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη.

Ο κ. Σημίτης βαρύνεται με το χρηματιστήριο και τα Ιμια και ο κ. Παπανδρέου για τα λεφτά υπάρχουν και την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, μέσω Καστελόριζου, στα μνημόνια.

Η ελληνική κοινωνία και τους δύο τους έχει βάλει στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας και ίσως, θα έπρεπε να κληθούν στο κοινοβούλιο για να δώσουν και εξηγήσεις… και οχι με το νόμο περί ευθύνης υπουργών να έχουν παραγραφεί όλα τα αδικήματα, και να βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Η αυτοκριτική και το άνοιγμα προς την κοινωνία, με θέσεις, απόψεις και οράματα, που αγγίζουν και δίνουν λύσεις στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, θα δώσουν τις διεξόδους που επιζητά και απαιτούνται για την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ, που δημιούργησε και έπαιξε αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο για τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας από το 1974 μέχρι και σήμερα, το ΠΑΣΟΚ του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου.

 

Δε μειώνονται οι συντάξεις και αυτό είναι κόκκινη γραμμή, δεν κάνουμε βήμα πίσω, ανακοίνωναν σε κάθε ευκαιρία οι συγκυβερνητικοί βουλευτές.

Σήμερα τα έχουμε πάρει όλα πίσω, τα έχουμε κάνει γαργάρα, συμφωνούμε να διαγράψουμε μονοκονδυλιά τις κόκκινες γραμμές και να συμφωνήσουμε, πάσει θυσία, με το προσφερόμενο πακέτο μέτρων της τρόϊκας.

Βγήκαν στα πάνελ οι συγκυβερνητικοί και προτάσσοντας το αίσθημα του φόβου προετοιμάζουν την ελληνική κοινωνία για τα μελλούμενα. Κοινή γραμμή και κοινό σλόγκαν: Φάγαμε το γάϊδαρο και μας έμεινε η ουρά… ας μην τα καταστρέψουμε όλα την τελευταία κρίσιμη διαπραγματευτική στιγμή.

Ας συμφωνήσουμε τα προτεινόμενα της τρόϊκας και μετά βλέπουμε…

Να δούμε όμως τι; Το φως στο τέλος του τούνελ που απομακρύνεται; Το πέρασμα του τελευταίου κάβου που δεν έχει τελειωμό;

Την απογείωση χωρίς αεροδιάδρομο και χωρίς αεροπλάνο, τη φαντασίωση των ονείρων, χωρίς να κοιμόμαστε και την ωμή και αδυσώπητη πραγματικότητα μέσα από ομίχλη και καταχνιά που αλλοιώνει το πολιτικό, οικονομικό και εθνικό πεδίο και δεν οδηγεί πουθενά;

Τελικά μάλλον αυτή η πολυδιαφημιζόμενη ουρά του γαϊδάρου και μεγαλύτερη από όλο το ζώο είναι, και δύσπεπτη είναι, και τοξική είναι…

Και δυστυχώς η συγκυβέρνηση είναι προαποφασισμένη να την εντάξει στο μοναδικό προσφερόμενο μενού από την τρόϊκα και τη συγκυβέρνηση… με αγάπη… για όλους εμάς….