Σε ποιες κοινωνικές ομάδες έπρεπε να ξεκινήσει, πρωτίστως η διανομή του αιματηρού πλεονάσματος;

Υπερηφανεύονται, με ύφος χιλίων και ενός καρδιναλίων, οι συγκυβερνώντες, ότι δημιούργησαν, πέτυχαν και θα πετύχουν πρωτογενές πλεόνασμα και το πλεόνασμά μοιράστηκε στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.

Αυτό το πλεόνασμα, δυστυχώς, δεν επιτεύχθηκε από τη φορολόγηση του κέρδους, από την ανάπτυξη της χώρας, αλλά οριζόντια από μικρομεσαίους, εργάτες, αγρότες και συνταξιούχους, χωρίς να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, που και τον τρόπο και τις “νομικές προσβάσεις” έχει μέσω of shor εταιριών και μπορεί να διαφεύγει.

Υπερηφανεύονται, με ύφος χιλίων και ενός καρδιναλίων, οι συγκυβερνώντες, ότι δημιούργησαν, πέτυχαν και θα πετύχουν πρωτογενές πλεόνασμα και το πλεόνασμά μοιράστηκε στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.

Αυτό το πλεόνασμα, δυστυχώς, δεν επιτεύχθηκε από τη φορολόγηση του κέρδους, από την ανάπτυξη της χώρας, αλλά οριζόντια από μικρομεσαίους, εργάτες, αγρότες και συνταξιούχους, χωρίς να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, που και τον τρόπο και τις “νομικές προσβάσεις” έχει μέσω of shor εταιριών και μπορεί να διαφεύγει.

Σε ποιες κοινωνικές ομάδες έπρεπε να ξεκινήσει, πρωτίστως η διανομή του αιματηρού πλεονάσματος;

Δεν ξεκίνησε από τη μεγάλη, έτσι την κατάντησαν, κοινωνική ομάδα των ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους και έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, κάτω από το βάρος της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, μπήκαν και στη μακρόχρονη ανεργία…δόθηκε σε εργαζόμενους που εξακολουθούν να παίρνουν, έστω, μικρό ή μεγάλο ημερομίσθιο ή μισθό.

Σ’ αυτούς, κύριοι κυβερνώντες μοιράσατε ένα μέρος του περσινού και θα μοιράσετε και το φετινό πρωτογενές πλεόνασμα και όχι σε όσους βρίσκονται στην πρώτη τη τάξει κοινωνική ομάδα των ανέργων.

 

Η συνεχής αναφορά, η απαξίωση και η “πολιτική κοροϊδία” των βουλευτών και υπουργών της Νέας Δημοκρατίας προς το ΠΑΣΟΚ και τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για τη φράση “λεφτά υπάρχουν” και προς τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου για τις πολιτικές από το 1981 και εντεύθεν, αφήνοντας “κενό μνήμης” για τις περιόδους 1990 – 1993 / 2004 – 2009 και 2012 / 2014, που τυχαίως ή εκ παραδρομής έχουν ξεχάσει ν’ αναφερθούν.

Και ζητούν στήριξη και ψήφο εμπιστοσύνης και θα την έχουν μάλλον από το 5ο ή 6ο κόμμα του κοινοβουλίου, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ, που σήμερα δεν έχει επαφή με την κοινωνία και ερίζουν μεταξύ τους γιατί πάντα η φτώχεια φέρνει γκρίνια.

Ο Θουκυδίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: ο δυνατός επιβάλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενέστερος παραχωρεί ότι του υπαγορεύει η αδυναμία του.

Σ’ αυτή τη συγκυβέρνηση ποιος είναι ο δυνατός και ποιος ο ασθενέστερος δεν μπορούμε να πούμε σιγουριά, διότι η μεν Νέα Δημοκρατία με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ έχει και τον πρωθυπουργό και κυβερνά, το δε ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να επιζεί χάρις στη μεγαλοψυχία της Νέας Δημοκρατίας που το στηρίζει.

Φαύλος κύκλος, δαιδαλώδεις διαδρομές, δυσκολοδιάβατοι ατραποί… άγνωσται οι βουλαί των ανθρώπων… και πάντα η εξουσία ενώνει.

Αν χαθεί η εξουσία, θα βγουν τα “πολιτικά μαχαίρια”, θα έλθουν στην επιφάνεια και θα διαρρεύσουν οι πολιτικοί  όροι και οι συμφωνίες της συγκυβέρνησης και ίσως, να εκπλαγούμε αρνητικά….

Στη συζήτηση στη βουλή οι της Νέας Δημοκρατίας βρίζουν και φτύνουν το ΠΑΣΟΚ, την πολιτική του και ιδίως το Γιώργο Παπανδρέου και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ νομίζουν ότι ψιλοβρέχει.

 

Επέστρεψε στη Ν.Δ. ο, προ διμήνου διαγραφείς από το Σαμαρά με προκλητικότατο τρόπο και με “υπηρεσιακό σημείωμα” που συμπληρώθηκε στα έδρανα του κοινοβουλίου, ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης.

Ετρεξε στην πρόσκληση του “αφεντικού” και να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να ξανακάνει το “ατόπημα” να έχει προσωπική βουλευτική γνώμη και να ξαναφύγει από το “μαντρί”.

Εξω από το μαντρί τα πράγματα είναι και περίεργα και δραματικά και δεν μπορούν ν’ αντέξουν όλοι τη μοναξιά του σχοινοβάτη.

 

Η κα Ντόρα Μπακογιάννη, σύμφωνα με ασφαλείς δημοσιογραφικές πληροφορίες, θα καταθέσει πρόταση νόμου στο κοινοβούλιο για μείωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων κατά 30%.

Οι  βουλευτές της ΝΔ θα στηρίξουν την πρόταση ή θα την καταψηφίσουν εν τη γεννέση της;

Φανταστείτε τι θα γίνει, αν η πρόταση στηριχθεί και υπερψηφιστεί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και καταψηφιστεί από τη συγκυβέρνηση.

Όταν τελικά η πρόταση νόμου κατατεθεί από την κα Ντόρα Μπακογιάννη θα έχουμε άμεσες και ραγδαίες εξελίξεις στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Γιατί πάντα όταν κάποιος φεύγει, πάντα έρχεται κάποιος άλλος. Ετσι δε συμβαίνει και στη ζωή;

 

Πόσο δημοκρατική είναι η συζήτηση στο κοινοβούλιο όταν στην πλειοψηφία τους οι ομιλητές της συγκυβέρνησης και με τις εμβόλιμες ομιλίες των υπουργών και υφυπουργών, παίρνουν τεράστιο μερίδιο του τηλεοπτικού χρόνου, ίσως, για να μην ακουστούν οι απόψεις και οι θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης;

Ολοι δεν ξεχνούν να κάνουν αρνητική αναφορά για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελάχιστο υπολειπόμενο χρόνο, αφού κατηγορήσουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, κάποιοι κάνουν και αναφορά για την έξοδο από το μνημόνιο.

 

Αποτελεί ντροπή για όλους μας οι συζητήσεις στη βουλή, να γίνονται σε άδεια υπουργικά και βουλευτικά έδρανα.

Παρόντες είναι μόνο, όσοι θα μιλήσουν για ν’ ακούσουν ποιοι; Λένε για να λένε και λέγονται για να λέγονται και ίσως, για κάποιους, και τα 7 λεπτά δημοσιότητας μέσα από το κανάλι της βουλής είναι δημοσιότητα για τις εκλογικές τους περιφέρειες.

 

Παρακολουθώντας τις πολιτικές τηλεοπτικές εκπομπές, κάποιοι παρουσιαστές έχουν εμπεδώσει πολύ καλά κάποιες ερωτήσεις που γίνονται σε όλους τους προσκεκλημένους, ανούσιες και χωρίς περιεχόμενο.

Με ποιο κόμμα θα συνεργαστείτε;

Τι θέση θα πάρετε κατά την εκλογή του νέου προέδρου της δημοκρατίας;

Προβλέπετε άμεσα ακλογές;

Θα βρεθούν οι 180 ψήφοι;

Που θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τα λεφτά;

Για τα προβλήματα της κοινωνίας ελάχιστη αναφορά γίνεται και ελάχιστες πειστικές απαντήσεις δίνονται.

Ας ασχοληθούν και ας προβάλουν τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, όχι επιφανειακά, όχι επιδερμικά, αλλά σε βάθος.

 

Θα πρέπει επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα να μάθουμε να μην παίζουμε με τις λέξεις, ν’ αλλάζουμε το νόημά τους και να τις χρησιμοποιούμε κατά το πώς μας εξυπηρετεί, πως μας βολεύει.

Πρώτοι στην αλλοίωση των εννοιών είναι οι εκλεγμένοι άρχοντες της ελληνικής κοινωνίας και, πρώτοι όχι μεταξύ ίσων, αλλά των πρώην “οι 300 του ελληνικού κοινοβουλίου”.

Θυσία σημαίνει, ότι, κάνω μια πράξη, μια ενέργεια, επειδή το αισθάνομαι, το θέλω ο ίδιος και το κάνω χωρίς να περιμένω καμία ανταμοιβή, χωρίς υστεροβουλία.

Οι συγκυβερνώντες τη χρησιμοποιούν κατά κόρον και προσπαθούν να μας πείσουν ότι, όλα τα οικονομικά μέτρα και τα οικονομικά αποτελέσματα έγιναν με τις θυσίες του ελληνικού λαού.

Ας ρωτήσουν τον ελληνικό λαό… για τη θυσία…

Ακούμε τώρα, ότι τελείωσε, φεύγει το μνημόνιο.

Πως φεύγει το μνημόνιο όταν παραμένουν οι ψηφισμένοι νόμοι, τα πολυνομοσχέδια και οι υπογεγραμμένες συμβάσεις θα βρίσκονται σε ισχύ;

Το ότι κάποιοι υπάλληλοι της τρόϊκας ίσως δεν μας ελέγχουν από την Αθήνα, αλλά από το εξωτερικό, δεν αλλάζει τ’ αποτέλεσμα.

Λέμε ότι ΕΦΥΓΕ η χούντα και εννοούμε όχι μόνο τους δικτάτορες, αλλά και την κατάργηση των χουντικών νόμων, που περιόριζαν τις ελευθερίες των πολιτών και επέστρεψαν και εφαρμόζονται με δημοκρατικές διαδικασίες στη ζωή μας και στη χώρα μας.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button