Οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε Α και Ω (ούτε καν Β ή Γ ή …) κατηγορία

Από τη μια έχουμε το ΣΥΡΙΖΑ που διατείνεται, ότι, όταν ανέβει στην εξουσία, θα επαναπροσλάβει όσους δημοσίους υπαλλήλους απολύθηκαν παρανόμως (που κατά τη γνώμη τους όλοι έφυγαν παρανόμως). Δεν ξέρω αν έχει απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος, τουλάχιστον στο δικό μου περίγυρο (εκτός από μερικούς που είχαν πλαστά πιστοποιητικά πρόσληψης) τουναντίον ξέρω πολλούς από τον ιδιωτικό τομέα.

Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Γιατί να μην προσλάβουν οι ΣΥΡΙΖαίοι 100, 200 ή οποιοδήποτε αριθμό ιδιωτικών υπαλλήλων και να προσλάβουν ΠΑΛΙ τους δημοσίους υπαλλήλους;

Από τη μια έχουμε το ΣΥΡΙΖΑ που διατείνεται, ότι, όταν ανέβει στην εξουσία, θα επαναπροσλάβει όσους δημοσίους υπαλλήλους απολύθηκαν παρανόμως (που κατά τη γνώμη τους όλοι έφυγαν παρανόμως). Δεν ξέρω αν έχει απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος, τουλάχιστον στο δικό μου περίγυρο (εκτός από μερικούς που είχαν πλαστά πιστοποιητικά πρόσληψης) τουναντίον ξέρω πολλούς από τον ιδιωτικό τομέα.

Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Γιατί να μην προσλάβουν οι ΣΥΡΙΖαίοι 100, 200 ή οποιοδήποτε αριθμό ιδιωτικών υπαλλήλων και να προσλάβουν ΠΑΛΙ τους δημοσίους υπαλλήλους;

Αλήθεια ποτέ δεν άκουσα ποιος είναι ο αριθμός των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων (εκτός από αυτούς που όπου φύγει – φύγει για να προλάβουν την καλή σύνταξη) σε αντίθεση με το 1,5 εκατομμύριων των ιδιωτικών υπαλλήλων.

Από την άλλη έχουμε λέει δημάρχους – αντάρτες, σε ορισμένους δήμους της χώρας, οι οποίοι αρνούνται, βάζοντας ηρωϊκά μπροστά το στήθος τους, να δεχθούν οποιαδήποτε αξιολόγηση των υπαλλήλων τους, μπροστά στο ενδεχόμενο και μόνο, μην απολυθεί κανείς απ’ αυτούς τους τόσο προσοντούχους και ταλαντούχους υπαλλήλους που διαθέτει ο κάθε δήμος.

Ασχετα αν κάποιοι μπορεί να μην προσλήφθηκαν αξιοκρατικά, με πλαστά δικαιολογητικά ή με όποιο άλλο τρόπο σκαρφίστηκε το ελληνικό – δαιμόνιο μυαλό.

Δεν είδα όμως κανένα δήμαρχο (όχι απαραίτητα αντάρτη) να διαμαρτύρεται για τον ΕΝΦΙΑ, για τα υπέρογκα δημοτικά τέλη που όλο και αυξάνονται, και για τα υπόλοιπα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική οικονομία.

Ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν να πληρωθούν 3, 5 και 10 μήνες, οι έμποροι κάνουν να δουν άνθρωπο στο μαγαζί τους μέρες ολόκληρες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες παρακαλούν τους πιστωτές τους να τους πληρώσουν για να πληρώσουν τις αμέτρητες υποχρεώσεις τους (πράγμα δύσκολο γιατί και αυτοί δεν πληρώνονται) και γενικά η αγορά έχει στεγνώσει γιατί δεν κυκλοφορεί ούτε ευρώ, όταν οι ΜΟΝΟΙ που πληρώνονται στην ώρα τους και αξιοπρεπώς (βάζοντας απλώς την τραπεζική τους κάρτα στη σχισμή του μηχανήματος) είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα που βγάζουμε; Ότι το παν είναι να μη χάσουν τη βόλεψή τους όλοι όσοι τρέφονται από το τεράστιο ελληνικό κράτος. Να διαιωνίζεται μια κατάσταση τόσο νοσηρή που ανάθεμα και αν υπάρχει θεραπεία. Όχι απλώς δεν υπάρχει θεραπεία αλλά δεν υπάρχει διάθεση ούτε καν για τη διάγνωση της νόσου.

Υπάρχουν λοιπόν δύο ταχύτητες εργαζομένων – πολιτών στην Ελλάδα. Οι δημόσιοι υπάλληλου (κατηγορία Α) και οι όλοι οι υπόλοιποι (κατηγορία Ω).

Γιατί μέχρι στιγμή κρίση – κρίση αλλά δεν είδαν κανέναν δημόσιο υπάλληλο να μένει άστεγος, κανένα δημόσιο υπάλληλο να μπαίνει φυλακή (για χρέη στην εφορία και όχι μόνο), κανένα δημόσιου υπάλληλο να μην έχει ν’ αγοράσει γάλα στο παιδί του, κανένα δημόσιο υπάλληλο ν’ αυτοκτονεί.

Είσαι δημόσιος υπάλληλος; ΟΧΙ;;; Ε, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου…

 

ΙΚ

Σχετικά Άρθρα

Back to top button