«Παρέα με την τηλεόραση ένεκα Μηνομονίου…»

Αυτές τις μέρες τα αρνητικά συναισθήματα με έχουν κατακλύσει….
Ο θυμός και η οργή έχουν χτυπήσει κόκκινο και προσπαθώ να τα κατανικήσω άλλοτε με ασκήσεις θάρρους και αισιοδοξίας και άλλοτε με γιόγκα και χαλάρωσης….
Πώς να το δεχτώ ότι όλα αυτά τα χρόνια με κορόιδευαν οι πολιτικοί της χώρας μας, με έκαναν φτωχή, αναξιόπιστη και δίχως αξιοπρέπεια…..;

Αυτές τις μέρες τα αρνητικά συναισθήματα με έχουν κατακλύσει….

Ο θυμός και η οργή έχουν χτυπήσει κόκκινο και προσπαθώ να τα κατανικήσω άλλοτε με ασκήσεις θάρρους και αισιοδοξίας και άλλοτε με γιόγκα και χαλάρωσης….

Πώς να το δεχτώ ότι όλα αυτά τα χρόνια με κορόιδευαν οι πολιτικοί της χώρας μας, με έκαναν φτωχή, αναξιόπιστη και δίχως αξιοπρέπεια…..;

Ποια εμένα, τη νοικοκυρά που φρόντιζα ανάλογα με το πάπλωμά μου να απλώνω τα πόδια μου και κάθε μου κίνηση να συνοδεύεται με μολύβι και χαρτί….;

Που φρόντιζα να μη χρωστώ σε κανέναν ή αν το έφερνε η δύσκολη στιγμή να δανειστώ, άμεσα τα επέστρεφα….

Εμένα την Ελληνίδα μάνα, που αγωνιζόμουν για τα παιδιά μου να έχουν ένα καλύτερο αύριο και τώρα ζω τον εφιάλτη για αυτά που θα κληθούν τα ίδια να αντιμετωπίσουν….

Από εκεί λοιπόν που δε χρωστούσαμε σε κανέναν, βρεθήκαμε να χρωστάμε και να μας κάνουν χάρη και που μας δανείσανε….

Και επειδή σκέφτονται το καλό μας, εξετάζουν να παρατείνουν και την αποπληρωμή των χρεών μας ….

Δηλαδή να ζήσουμε ακόμη περισσότερα χρόνια κάτω από το ζυγό της Τρόικα και του Μνημονίου…..

Άντε λοιπόν εγώ η Ελληνίδα μάνα, που έμαθα ελεύθερα να ζω και να σκέφτομαι να αντέξω κάτι τέτοιο….

 

Τέρμα στα λόγια του αέρα και στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις…..

Μύθος  οι υποσχέσεις….όσο και να αλλάζουν οι κυβερνήσεις, δυστυχώς η ζωή κυλά για τους απλούς πολίτες πάνω στα ίδια μοτίβα, σε σχεδόν πανομοιότυπους ρυθμούς….

Μια καθημερινότητα από τα ίδια λοιπόν με διαχρονικό όπως εξελίσσεται χαρακτηριστικό τη σκληρή λιτότητα….

Και επειδή λοιπόν το άγχος για το αύριο της καθημερινότητάς μου δε λέει να με αφήσει, – οι λογαριασμοί ξεκίνησαν (φροντιστήρια, κοινόχρηστα κλπ), αποφάσισα να βρω κάποιο τρόπο για  να κάνω το χειλάκι μου να χαμογελάσει…..

Να βρω κάτι γύρω μου που να μου φτιάξει τη διάθεση κα να μου ανεβάσει λιγάκι το αίσθημα αισιοδοξίας και χαλάρωσης …..

Όμως μάταια…..άδικος κόπος…..όταν μάλιστα σου στέλνουν έμμεσα μηνύματα ότι βρισκόμαστε στη θέση μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και ανάλογα θα κινηθεί πολιτικά και οικονομικά η κυβέρνηση…..

 Η αισιοδοξία μου βρίσκεται στο ναδίρ και αντί για χαμόγελο στα χείλι , έχω μια έκφραση αγωνίας και απορίας για το που πάμε ορέ, που έλεγε και ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης, σε εκείνες τις αξέχαστες και αξεπέραστες ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες…..

 

Και κοιτώντας μπρος μου το αβέβαιο οικονομικό μου αύριο, έχω γίνει πλέον πάρα  μα πάρα πολύ προσεκτική στις οικονομικές μου συναλλαγές…..

Έκοψα και αυτό το λίγο, των αγορών εννοείται, ….

Περιόρισα τις βόλτες στα καταστήματα και τις νυχτερινές εξόδους –σιγά βέβαια που θα περίμεναν από μένα τα μπαράκια για να ζήσουν- και τώρα αντιμετωπίζω μέγα πρόβλημα για την ψυχολογική μου εκτόνωση…..

Ένα shopping therapy ήταν πάντα η σωτήρια λύση κατά του άγχους και του πανικού μου …..

Τώρα όμως τι γίνεται…..;

Επειδή κάθε πρόβλημα δεν έχει μόνο μια λύση, αλλά τουλάχιστον δυο, βρίσκομαι στην αναζήτηση της άλλης, αυτής που δε θα είναι τόσο πολύ συνδεδεμένη με το πόσα αντέχει ή δεν αντέχει το πορτοφόλι μου……

Και ως συνήθως δε χρειάζομαι το πορτοφόλι μου μόνο όταν μένω στο σπίτι…..

 

 Βρήκα λοιπόν μια πρώτη λύση που άμεσα θα δοκιμάσω….   

Θα κάνω παρέα με την τηλεόραση…..όπως παλιά ο κόσμος έβρισκε διέξοδο στις καλές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες …..

Τότε πήγαινε στον Κινηματογράφο και με το πασατέμπο του περνούσε την ώρα του και ξεχνούσε για λίγο τα προβλήματά του….

Έκανε ένα διάλειμμα, ένα φανταστικό ταξίδι που του έφερνε και το χαμόγελο στα χείλι….

Τώρα βέβαια δε λέω πως θα πρέπει να ζούμε με ψευδαισθήσεις για να μπορούμε να χαμογελάμε, αλλά ένα ταϊμ-άουτ για να «ξελαμπικάρουμε»λιγάκι δεν είναι κακό….

Και εγώ σκέφτομαι αυτό το τάιμ-άουτ να το κάνω καθισμένη στον καναπέ μου απέναντι από την πλάσμα οθόνη μου…..

Το χειμερινό τηλεοπτικό πρόγραμμα ξεκίνησε και αποφάσισα να το δοκιμάσω, να το γευτώ και αν μου κάνει, τα κρύα βράδια του χειμώνα να την αράξω στην αναπαυτική μου πολυθρόνα παρέα με την τηλεόρασή μου…..

 

Θα επιλέξω κωμωδίες και τηλεπαιχνίδια και θα διασκεδάσω με αυτά, στον ελεύθερο χρόνο που θα μου απομένει….

Γιατί παρακαλώ να ντραπώ να πω ότι μου αρέσει να βλέπω τηλεόραση….;

Μήπως αυτό με κάνει λιγότερο μορφωμένη ή κουλτουριάρα, όπως λένε μερικοί…;

Η τηλεόραση δεν έχει μόνο σκουπίδια, αλλά και πολύ καλά και αξιόλογα προγράμματα, για όλα τα ενδιαφέροντα και γούστα….

Αποτελεί την πιο φθηνή και τις περισσότερες φορές ευχάριστη διασκέδαση….

Το μυστικό, όπως άλλωστε και στους φίλους, είναι το τι θα επιλέξεις…..

Όπως για να βρεις έναν καλό φίλο θα πρέπει να ψάξεις καλά,  το ίδιο ισχύει και για ένα καλό τηλεοπτικό πρόγραμμα….

Και αν κάτι δε θα μας αρέσει ή αλλάξουμε γνώμη, υπάρχει και ο διακόπτης για να την κλείσουμε τη μικρή μας την οθόνη…..

Που οι πολέμιοί της την αποκαλούν χαζοκούτι και οι λάτρεις της την καλύτερη παρέα…..

 

Εγώ βρίσκομαι κάπου στη μέση, όπως και οι περισσότεροι από εσάς…..

Παρέα ή όχι με τα Μυστικά της Εδέμ, με το Λάκη το γλυκούλη, την Πολυκατοικία ή το Αλ τσαντίρι νιους, η τηλεόραση «φόρεσε» το καινούριο της πρόγραμμα και μας καλεί να το γευτούμε…..

Η πρώτη γεύση με το «Νησί» είναι ότι καλύτερο…

Έβγαλα κόκκινη κάρτα στα ριάλιτι και τις μαγειρικές και δοκιμάζω τα υπόλοιπα…

Μια δοκιμή λοιπόν που μπορεί να μας πείσει ή όχι…..

Γεγονός πάντως είναι πως αρχίζουμε να κλεινόμαστε στο καβούκι μας, διότι χειμερινή τηλεοπτική περίοδος συνειρμικά με οδηγεί να κάνω την ευχή καλό χειμώνα… και ….καλή διασκέδαση παρέα με την τηλεόραση…..γιατί είναι η μόνη σταθερή διασκέδαση που δεν ανατιμάται….. 

Αχ, ξέχασα τα τέλη της ΕΡΤ….να πάρει η ευχή…