Μέσα «εμφύλιος»… έξω «φιλίες»!
Διαβάζοντας τον τοπικό τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, διαπιστώνω ότι το «κακό προηγούμενο» της περιόδου που «λεφτά υπήρχαν» δεν έχει εκλείψει, αντιθέτως ζει και βασιλεύει…
Διαβάζοντας τον τοπικό τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, διαπιστώνω ότι το «κακό προηγούμενο» της περιόδου που «λεφτά υπήρχαν» δεν έχει εκλείψει, αντιθέτως ζει και βασιλεύει…
Γίνομαι πιο συγκεκριμένος και αναφέρω ότι, ενώ η χώρα βρίσκεται – εφόσον συνεχιστεί η πολιτική της κυβέρνησης καθ’ υπακοή της Τρόϊκα – στα πρόθυρα ενός νέου εμφυλίου, κάποιοι συνεχίζουν να «ρουφάνε» κονδύλια από τον κρατικό κορβανά και δη από τα κονδύλια του ΥΠ.ΕΞ. εν ονόματι της «Ελληνοτουρκικής Φιλίας», αναπαράγοντας τις ίδιες και ίδιες διαπιστώσεις και εξυπηρετώντας επι της ουσίας τα μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που στο πλαίσιο της «οικονομικής» κουλτούρας τους, προβαίνουν σε ενέργειες του είδους…
Γνωστό το «παιχνίδι»…
Γνωστοί και αυτοί που το πράττουν, απορώ όμως γιατί ακόμα δεν έχει επέμβει η Δικαιοσύνη να ελέγξει όλες τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις της Ξάνθης ή παραρτήματα των Αθηνών που έχουν τις «καταβολές» τους από το «πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ» μέχρι και τον πλασματικά «ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ»!
Όταν η χώρα ταλανίζεται με φόρους και πείνα, όταν η χώρα καθημερινά «πιάνει πάτο» σε κάθε επίπεδο…όταν ο εμφύλιος είναι κυριολεκτικά προ των πυλών, αυτοί συνεχίζουν αμειβόμενοι – «εθελοντικά» βεβαίως – να θεωρητικολογούν, και μάλιστα με μία χώρα που και αυτή πλέον διέρχεται σε περίοδο κρίσης, μιας κρίσης που μπορεί γεωστρατηγικά να επηρεάσει άμεσα τη Θράκη και έμμεσα τη χώρα ολόκληρη.
Οι «φιλίες» σε διακρατικό επίπεδο και μάλιστα με «επιδοτούμενη» και «καλοπληρωμένη» υποδομή, είναι μέρος μιας κοινωνίας που ευημερεί, που προχωρά αναπτυξιακά και μπορεί να μεταλαμπαδεύσει την ειρηνική συνύπαρξη, όταν οι κοινωνικές δομές και υποδομές δεν είναι υποχρεωμένες να παρέχουν ανθρωπιστικές υπηρεσίες, αλλά αναπτυξιακές.
Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα διανύει μία περίοδο όχι μόνο οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως ανθρωπιστικής και φυσικά αρχών και αξιών.
Ο ρόλος των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων είναι να στρέψουν τις δυνάμεις τους για την κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη εντός της χώρας και όχι να «λοξοδρομούν» και να «λοξοκοιτούν» προς υποτιθέμενες υπανάπτυκτες χώρες, για τις οποίες υπάρχουν κονδύλια προς απορρόφηση ή να διοργανώνουν επισκέψεις και «φιλικές επιθέσεις» στο όνομα της «διπλωματίας των λαών»…
Απεχθάνομαι τούτη την υποκρισία του κράτους να έχει χρήματα για όλους αυτούς τους επι της ουσίας είναι «κρατικοδίαιτοι» και όχι για την κοινωνία, για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους για την πρόνοια και την περίθαλψη.
Και εν πάση περιπτώσει, όταν ο λαός πεινάει, δεν προέχει η Ελληνοτουρκική Φιλία, που έτσι και αλλιώς λόγω των εξουσιαστών των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και λόγω της εθνικιστικής ιδιοσυγκρασίας των Τούρκων, δεν είναι υπόθεση εύκολη…
