Το νέο παιδομάζωμα των Πομάκων

Η Ελλάδα ανέκαθεν σέβονταν και προάσπιζε (συχνά υπέρ το δέον) τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη εξασφαλίζοντας το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων. Τον σεβασμό, όμως, αυτόν μερικές φορές τον έχουν καταχραστεί ορισμένα ύποπτα ανθελληνικά κέντρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ζήτημα της διαρροής μαθητών από τη Θράκη προς την Τουρκία.

 

Η Ελλάδα ανέκαθεν σέβονταν και προάσπιζε (συχνά υπέρ το δέον) τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη εξασφαλίζοντας το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων. Τον σεβασμό, όμως, αυτόν μερικές φορές τον έχουν καταχραστεί ορισμένα ύποπτα ανθελληνικά κέντρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ζήτημα της διαρροής μαθητών από τη Θράκη προς την Τουρκία.

 

Η διαρροή μουσουλμάνων μαθητών προς την Τουρκία, φαινόμενο παλαιό και γνωστό σε όσους ζουν στη Θράκη, φαίνεται πως έχει διάφορες πτυχές, πολλές από τις οποίες δεν έχουν καθόλου φωτιστεί. Μία από αυτές  είναι η οικονομική. Άλλες πτυχές είναι η εκπαιδευτική, η ψυχολογική, η εθνική.

 

Κύριος λόγος της οργανωμένης εξαγωγής μαθητών προς την Τουρκία είναι η επιθυμία κάποιων να καλλιεργήσουν την τουρκική συνείδηση – ιδιαίτερα σε αυτούς που δεν την έχουν: τους Θρακιώτες Πομάκους. Η «θητεία» στη γείτονα χώρα θεωρείται απαραίτητη για να μάθουν επιτέλους τα τουρκικά και να νιώθουν Τούρκοι  αυτοί που δεν είναι, ιδιαίτερα οι Πομακόφωνοι μαθητές,  που οι παραδόσεις και η γλωσσική τους κληρονομιά δεν έχει καμία σχέση, ούτε με τους χορούς της κοιλιάς, ούτε με το εισαγόμενο τουρκικό φολκλόρ στα πομακοχώρια.

 

Το ζήτημα της μεταφοράς μαθητών σε τουρκικά εκπαιδευτικά ιδρύματα έχει ιστορικά πολλές αυξομοιώσεις. Η θέσπιση του ποσοστού 0,5 % για την εισαγωγή μουσουλμάνων στην τριτοβάθμια θεωρητικά βοήθησε να μειωθεί το φαινόμενο, που βρισκόταν σε έξαρση τη δεκαετία του 1980, αλλά δεν το εξάλειψε.

 

Οι σημερινοί  «πλασιέ» του παντουρκισμού

Όποιος νομίζει ότι το εμπόριο Ελλήνων μουσουλμάνων μαθητών προς την Τουρκία έχει σταματήσει, απατάται οικτρά. Σήμερα στη Θράκη λειτουργούν συγκεκριμένα κυκλώματα προώθησης παιδιών προς εκπαιδευτικά ιδρύματα της Τουρκίας, είτε για πανεπιστημιακές σπουδές, είτε για σεμινάρια το καλοκαίρι, είτε για κατασκηνώσεις στην Τυρολόη (σημερινό Τσορλού) ή σε άλλα μέρη. Τελευταία συνηθίζεται να προσφέρονται σε Πομάκους γονείς δωρεάν διακοπές σε παραθαλάσσια θέρετρα της Τουρκίας, με την προϋπόθεση ότι θα στείλουν τα παιδιά τους σε τρίμηνα θερινά μαθήματα στην Τουρκία. 

 

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το πώς λειτουργεί το δίκτυο του νέου «παιδομαζώματος». Υπάρχουν συγκεκριμένα άτομα στα πομακοχώρια που λειτουργούν ως σύνδεσμοι. Αυτοί συντονίζουν το ποια παιδιά θα πάνε στην Τουρκία.  Οι λόγοι, τους οποίους επικαλούνται στους ανυποψίαστους γονείς, είναι κυρίως θρησκευτικοί και ηθικοί. Τα παιδιά τους θα λάβουν στην Τουρκία καλύτερη θρησκευτική διδασκαλία και θα γνωρίσουν καλύτερα την τουρκική γλώσσα. Στην παραπάνω επιχειρηματολογία φαίνεται ότι υποκύπτουν ευκολότερα οι γονείς των κοριτσιών, νομίζοντας πως έτσι θα διασφαλίσουν την ηθική αγωγή των κοριτσιών τους.

 

Στον κόσμο παρουσιάζεται ότι οι γονείς δήθεν δίνουν μια ενδεικτική εισφορά. Το πώς και πού δίνονται τα χρήματα δεν το ελέγχει κανένα ΣΔΟΕ. Οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους σε τουρκικά πανεπιστήμια ανταμείβονται με τρόπο γενναίο. Η «μητέρα πατρίδα» τούς δίνει ένα σημαντικό επίδομα για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο τα παιδιά τους υφίστανται πλύση εγκεφάλου.

 

Ιδιαίτερα σε ορισμένα πομακοχώρια όπως ο Κένταυρος, ο Εχίνος και το Ωραίον γίνονται ακόμα πολλές εγγραφές παιδιών, τα οποία αποστέλλονται για «κατήχηση» ή για πανεπιστημιακές σπουδές στην Τουρκία. Ένα επιχείρημα που προβάλλεται στους γονείς είναι ότι συμφέρει οικονομικά καλύτερα να σπουδάσουν εκεί παρά στην Ελλάδα. Κι οι γονείς, αδυνατώντας να καλύψουν τα έξοδα σπουδών στην Ελλάδα, προτιμούν τις επιδοτούμενες σπουδές…

 

Φυσικά, θα αντιτείνει κανείς πως είναι αυτονόητο το δικαίωμα των Ελλήνων μουσουλμάνων, εάν το επιθυμούν, να στέλνουν τα παιδιά τους για σπουδές σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Δικαίωμα του καθενός είναι να στέλνει τα παιδιά του στη Βρετανία, την Αμερική, τη Γαλλία, ή όπου αλλού, εάν κρίνει ότι θα είναι καλό για το μέλλον τους. Αυτό που δεν είναι καθόλου αυτονόητο είναι η λειτουργία υπόγειων κέντρων χειραγώγησης της μειονότητας και διαμόρφωσης ανθελληνικού κλίματος. Εκείνο που δεν είναι καθόλου αυτονόητο είναι να κερδοσκοπούν κάποιοι πάνω σε αθώα παιδιά και να τα εμπορεύονται, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την εκπαίδευση ή τη θρησκευτική πίστη. 

 

  Κρίσιμα ερωτήματα

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι αμείλικτα:

– Πόσοι είναι οι μουσουλμάνοι μαθητές της Θράκης που κάθε χρόνο στέλνονται (ως νέοι γενίτσαροι) να εκτουρκιστούν στη γείτονα; Γνωρίζει το υπουργείο Παιδείας πόσα παιδιά από τη Θράκη φοιτούν σήμερα σε τουρκικές σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;

– Πού ακριβώς, σε ποια σχολεία της Τουρκίας φοιτούν αυτά τα παιδιά;  Πόσο αξιόλογα και ισότιμα με τα Ευρωπαϊκά είναι τα σχολεία αυτά; Είναι δημόσια ή ιδιωτικά; Μήπως έχει στοιχεία το Υπουργείο Παιδείας για το ζήτημα αυτό;

– Ποιοι έχουν κατασκευάσει στη Θράκη το κύκλωμα της αρπαγής νέων παιδιών από τα πομακοχώρια με μοναδικό σκοπό τον αφελληνισμό τους;

 

Είναι βέβαιο πως τα παραπάνω ερωτήματα έχουν τις απαντήσεις τους. Και πολλές από τις απαντήσεις μπορεί κανείς εύκολα να τις καταλάβει. Αυτό, όμως, που δε γνωρίζουν όλοι είναι πως συχνά τα παιδιά που γυρνούν από την Τουρκία  εκφράζουν παράπονα για την εκεί παραμονή τους. Οι συνθήκες δεν είναι όπως τους είχαν υποσχεθεί, τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες προσαρμογής,  η ποιότητα των σχολείων όπου τα παιδιά αυτά φοιτούν αμφισβητείται, ενώ ακούγονται ιστορίες για παιδιά που επιστρέφουν στην Ελλάδα με ψυχολογικά προβλήματα.

 

Οργανωμένο εμπόριο ψυχών

   Θα μπορούσε ίσως κάποιος να ισχυριστεί ότι όλα αυτά γίνονται για πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Διότι υπάρχει ένας μορφωτικός μανδύας πάνω από αυτό το σύγχρονο δουλεμπόριο. Όμως οι συγκεκριμένοι διακινητές αθώων παιδικών ψυχών κάθε άλλο παρά τη μόρφωση των παιδιών έχουν στο νου τους. Μισθοδοτούνται από «αόρατες» πηγές με στόχο την  καλλιέργεια της τουρκικής συνείδησης σε νέους που δεν έχουν την τουρκική ως μητρική γλώσσα.  Η αρπαγή παιδιών από την αγκαλιά της μάνας τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με πρόφαση την εκπαίδευσή τους, όταν στην πράξη αποδεικνύεται ότι πρόκειται απλώς περί ωμής προπαγάνδας. Απώτερος σκοπός να μάθουν τα παιδιά καλύτερα την τουρκική γλώσσα και να αποκτήσουν την αίσθηση ότι πατρίδα τους δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Τουρκία.

 

Το εμπόριο ανυποψίαστων και αθώων παιδιών προς την Τουρκία δεν είναι καινούργια υπόθεση.  Πολλοί πράκτορες της Τουρκίας δρουν ανενόχλητοι  στη Θράκη εδώ και δεκαετίες χωρίς να τους εμποδίζει καμιά αρμόδια υπηρεσία της χώρας μας. Και δρουν πλέον φανερά και προκλητικά. Τους ξέρουν όλοι και κανείς δεν τους συλλαμβάνει. Κι αναρωτιέται κανείς τι κάνει ο ελληνικός στρατός; Τι κάνει το Δ’ Σώμα Στρατού που έχει την έδρα του στη Θράκη; Τι κάνει η Κρατική Ασφάλεια της Ελληνικής Αστυνομίας;

 

Οι αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές της χώρας μας αγνοούν ένα τέτοιο ζήτημα εθνικής ασφάλειας;  Νομίζουμε πως πλησιάζει πλέον ο καιρός που τα αρμόδια όργανα της πολιτείας θα κάνουν το χρέος τους και θα ξεσκεπάσουν τα κυκλώματα εκείνων που νέμονται τα όνειρα πολλών νέων μουσουλμάνων της Θράκης έναντι αδράς αμοιβής.

 

 

Ένα ντοκουμέντο του 1984

Ας μεταφερθούμε ενδεικτικά μερικές δεκαετίες πίσω για να μελετήσουμε ένα δημοσίευμα-ντοκουμέντο της εφημερίδας ΑΓΩΝΑΣ στην Ξάνθη. Αξίζει να παραθέσουμε ολόκληρο το πρωτοσέλιδο του ΑΓΩΝΑ της Παρασκευής 28 Σεπτεμβρίου 1984:

 

«ΑΡΠΑΞΑΝ» 90 ΠΑΙΔΑΚΙΑ

«Από τα σπίτια τους στα Σήμαντρα – Κλαίνε οι μανάδες στο χωριό.

Τα μετέφεραν αναγκαστικά σε σχολείο της Τουρκίας

 

»  90 παιδάκια από τα Σήμαντρα Ξάνθης ξενιτεύτηκαν φέτος για πρώτη φορά στην τρυφερή τους ηλικία κι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους γονείς τους και να μεταφερθούν, το πιθανότερο παρά τη θέλησή τους, στην Τουρκία.

»  Τα παιδιά αυτά, θύματα κάποιας πολιτικής, είναι αναγκασμένα πλέον να παρακολουθούν το δημοτικό στην Αδριανούπολη, απόφαση που πάρθηκε από το μουφτή και το γιο του σε συνεννόηση με την Άγκυρα. Κι όλα αυτά για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

     »    Αγνόησαν την αγάπη και την αγωνία των γονιών, πολλοί από τους οποίους διαμαρτύρονται εκεί όπου δεν κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν.

      »  Από καλά πληροφορημένες πηγές έγινε γνωστό ότι ο μουφτής κι ο γιος του υποστήριξαν με πάθος να κλείσει το σχολείο στα Σήμαντρα και μάλιστα λέγεται ότι ο ίδιος είχε ωθήσει τους γονείς των μαθητών να αρνηθούν το διορισμό δασκάλων από το ελληνικό Κράτος, μόνο και μόνο για να εξελιχθούν τα σχέδια όπως τα ήθελαν αυτός και η Άγκυρα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι όλα τα έξοδα των παιδιών τα καλύπτει η Τουρκική Κυβέρνηση, η οποία, όπως κυκλοφορεί, είναι διατεθειμένη στο μέλλον να διαθέσει κι άλλα κονδύλια για την κάλυψη τέτοιων εξόδων, πιστεύοντας ότι θα μπορέσει έτσι να δημιουργήσει ευνοϊκές γι αυτήν καταστάσεις στο διεθνή χώρο. Το πιο απάνθρωπο, όμως, στην υπόθεση είναι ότι οι μανάδες και οι πατεράδες των παιδιών αυτών, που τα έχασαν τόσο γρήγορα από την αγκαλιά τους, περπατούν με σκυμμένο κεφάλι στους δρόμους του χωριού και καταριούνται όλους εκείνους που τους έφεραν σ’ αυτή τη θέση.

      »  Κύριο υπεύθυνο της κατάστασης αυτής θεωρούν το Μουφτή και το γιο του, τους οποίους ονομάζουν πρωτεργάτες της αρπαγής των παιδιών τους.

      »  Χαρακτηριστικό της αγανάκτησης που επικρατεί είναι τραγικό περιστατικό που σημειώθηκε πρόσφατα στη Μουφτεία και κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα σ’ ολόκληρη τη Θράκη. Μια νεαρή μουσουλμάνα, που της άρπαξαν το μονάκριβο 10/χρονο αγοράκι της και το μετέφεραν στην Τουρκία όρμησε στο γραφείο του Μουφτή πριν προλάβει κανείς να την κρατήσει και επεχείρησε να επιτεθεί εναντίον του κραυγάζοντας ανάμεσα σε λυγμούς: «Θέλω το παιδί μου. Φέρτε πίσω το παιδί μου. Δεν είσαστε άνθρωποι εσείς; Δεν είστε πατεράδες; Μου το πήρατε και δεν θα ξαναγυρίσει πια, δεν θα ξαναδεί το μέρος που γεννήθηκε. Το θέλω κοντά μου. Δεν μπορώ χωρίς αυτό. Σκότωσέ με καλύτερα».

      »  Βέβαια η άμοιρη μάνα απομακρύνθηκε βίαια και μεταφέρθηκε στο χωριό της, αφού πρώτα οι άνθρωποι του Μουφτή μερίμνησαν ώστε το γεγονός αυτό να μη διαρρεύσει».

 

 

Το παραπάνω άρθρο καταδεικνύει ότι το νέο παιδομάζωμα των Πομάκων έχει ιστορία πολλών δεκαετιών. Δίνει, επίσης, την τραγική ανθρώπινη διάσταση ενός πολιτικού και εθνικού προβλήματος. Ο αποχωρισμός των μικρών παιδιών από τους γονείς τους με στόχο τη διαμόρφωση μιας διαφορετικής εθνοτικής ταυτότητας είναι ιδιαίτερα οδυνηρός και για τα παιδιά. Η εφημερίδα ΑΓΩΝΑΣ με θάρρος καταγγέλλει  το θράσος αυτών που έπαιξαν με τις μοίρες αθώων παιδιών, εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα. Δυστυχώς τέτοια άτομα ακόμα υπάρχουν και συχνά κρύβονται πίσω από ιδιότητες-μάσκα, εμφανιζόμενοι ως «δημοσιογράφοι» του φονταμενταλιστικού μειονοτικού τύπου, ενώ στην πραγματικότητα είναι μισθωτά πιόνια της πιο μαύρης ανθελληνικής προπαγάνδας.

 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτοί οι «δημοσιογράφοι» ή «θεολόγοι» σπούδασαν οι ίδιοι από μικρά παιδιά στην Τουρκία, έγιναν από νωρίς γενίτσαροι, απαρνήθηκαν την καταγωγή τους και τη μητρική τους γλώσσα και πρόδωσαν την πατρίδα που τους γέννησε.

 

Υπάρχουν, όμως, και παιδιά που κατάφεραν να γλιτώσουν αυτόν τον αναγκαστικό εκτουρκισμό. Γνωρίζουμε την περίπτωση ενός αγοριού από την περιοχή Σμίνθης που το έσκασε κρυφά από το τουρκικό σχολείο όπου ζούσε εσώκλειστος και γύρισε στην Ελλάδα με όποιο μέσο βρήκε. Το αγόρι αυτό γλίτωσε τον εκφασισμό του και απέκτησε στη ζωή του στέρεες δημοκρατικές αρχές. Η διαφυγή του από τον εγκλεισμό και γενικότερα η ζωή του θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία.

 

 

Το νέο παιδομάζωμα των Πομάκων.

Πριν από μερικούς αιώνες οι κάτοικοι της οροσειράς της Ροδόπης γνώρισαν το παιδομάζωμα, τη βία των Οθωμανών, την αγριότητα του πολέμου. Πολλοί από αυτούς έγιναν γενίτσαροι, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πίστη τους, τις παραδόσεις τους και τις οικογένειές τους. Τις τελευταίες δεκαετίες ένα νέο παιδομάζωμα έχει συντελεστεί και συνεχίζει να συντελείται στην οροσειρά της Ροδόπης. Νέα πομακόπουλα, αγόρια και κορίτσια εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, παύουν να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα και εξωθούνται στο φανατισμό και το μίσος προς τον τόπο που γεννήθηκαν και την πολιτιστική τους κληρονομιά. Πολλά από αυτά ενδίδουν στο κλίμα του τρόμου που τους επιβάλλεται, καθώς νοιώθουν αβοήθητοι από την ίδια την ελληνική πολιτεία. Και είναι αυτή ακριβώς η ελληνική πολιτεία που επέτρεψε να λειτουργούν ακόμα και σήμερα οι διαδικασίες εκτουρκισμού.

 

     Ας μιλήσουμε χωρίς μισόλογα: Το «παιδομάζωμα» συντελείται, εκτός των άλλων, και μέσα στην ίδια την Ελλάδα και μάλιστα, το τραγικότερο, με χρήματα της ίδιας της ελληνικής πολιτείας. Πώς γίνεται αυτό; Με τον απαρχαιωμένο θεσμό της μειονοτικής εκπαίδευσης γκετοποιούνται τα παιδιά των μειονοτικών σχολείων, αποκόπτονται από τα υπόλοιπα ελληνόπουλα και εκτουρκίζονται θεσμικά με τον πιο επίσημο τρόπο.

 

 Ένας Πομάκος από τον Εχίνο κάποτε είχε πει: «Γιατί να μη λέω πως είμαι Τούρκος, αφού το ίδιο το ελληνικό κράτος με θεωρεί Τούρκο εφόσον με βάζει να μαθαίνω τουρκικά;» Λογικοφανής η απορία του άτυχου συντοπίτη μας, αλλά καθόλου λογική. Και είναι πέρα από κάθε λογική να αναπαράγεται ένα κίβδηλο εκπαιδευτικό σύστημα ημιμάθειας και διγλωσσίας στο όνομα κάποιων ξεπερασμένων και ψυχροπολεμικών μορφωτικών πρωτοκόλλων. Και είναι πέρα από κάθε λογική ακόμα και σήμερα το Υπουργείο Παιδείας της χώρας μας να συνεχίζει να χρηματοδοτεί τον αφελληνισμό των Ελλήνων Πομάκων μέσα από τον παρωχημένο θεσμό της μειονοτικής εκπαίδευσης, ένα θεσμό που έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο.

 

Το ευχάριστο είναι ότι σήμερα πολλοί συντοπίτες μας μουσουλμάνοι αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι στους τρομοκράτες της μειονότητας. Πολλοί νέοι μουσουλμάνοι μορφώνονται στα ελληνικά πανεπιστήμια, συνειδητοποιούν την πραγματική τους ταυτότητα και γίνονται ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι.  Σ’ αυτούς τους συνειδητοποιημένους πολίτες ανήκει το αύριο. Γιατί το μέλλον της Θράκης μπορεί να δομηθεί μόνο πάνω στη συναδέλφωση και την ειρήνη.

 

Νικόλαος Θ. Κόκκας