Ομιλία του Δημήτρη Σαλτούρου στη Βουλύη επί της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Για μια ακόμη φορά καλούμαστε να τοποθετηθούμε επί ενός σεναρίου τεχνητής πολιτικής κρίσης. Και θα έλεγα επιγραμματικά ότι μας αρκεί η πραγματική κρίση, οι δυνάμεις του καθενός από εμάς καλό θα ήταν να επικεντρωθούν σε αυτήν, στους τρόπους ουσιαστικής αντιμετώπισής της.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Για μια ακόμη φορά καλούμαστε να τοποθετηθούμε επί ενός σεναρίου τεχνητής πολιτικής κρίσης. Και θα έλεγα επιγραμματικά ότι μας αρκεί η πραγματική κρίση, οι δυνάμεις του καθενός από εμάς καλό θα ήταν να επικεντρωθούν σε αυτήν, στους τρόπους ουσιαστικής αντιμετώπισής της.
Από κει και πέρα είναι εδραία πεποίθησή μου ότι η συγκεκριμένη πρόταση δυσπιστίας αδικεί τόσο τη λειτουργία του Κοινοβουλίου όσο και τον ίδιο το θεσμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το κυριότερο όμως είναι ότι υπονομεύει τις προσπάθειες της χώρας σε μια κρίσιμη χρονικά συγκυρία, εν μέσω δηλαδή αφενός των διαπραγματεύσεων με την τρόικα αφετέρου του πανευρωπαϊκά αυξανόμενου σκεπτικισμού όσον αφορά την ένταση και τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος που έχει υιοθετηθεί μέχρι σήμερα, όχι βέβαια από εμάς, όχι από την Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά από το διεθνή παράγοντα από τον οποίο καλώς ή κακώς εξαρτόμαστε άμεσα.
Υπεισέρχομαι λοιπόν στην ουσία και τα πραγματικά ελατήρια της συγκεκριμένης πρότασης δυσπιστίας.
Ο αξιότιμος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξέφρασε εσχάτως την άποψη ότι ο μόνος δρόμος για την Ελλάδα είναι ο δρόμος της ευρωπαϊκής προοπτικής και του ευρώ. Ότι οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση η οποία θα περιλαμβάνει την έξοδο από το κοινό νόμισμα θα ήταν καταστροφική για τη χώρα και το λαό ο οποίος σε μια τέτοια περίπτωση θα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο της απόλυτης εξαθλίωσης.
Πριν όμως αλέκτωρ λαλήσει καν, ήρθε η προσγείωση στην πραγματικότητα. Και δεν εννοώ τις άμεσες αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιδράσεις οι οποίες αποτελούν μια οιονεί πρόταση δυσπιστίας προς τον κύριο Τσίπρα από μεγάλο μέρος του κόμματος του οποίου προεδρεύει. Εννοώ τη συζητούμενη πρόταση δυσπιστίας προς τη Κυβέρνηση στην οποία ασθμαίνοντας προέβη ο ίδιος ώστε αφενός να συσπειρώσει τους ίδιους τους οπαδούς και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου ώστε να επαναθεμελιώσει, να αναστήσει την ήδη καταρεύσασα εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δήθεν έτοιμος να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Είναι όμως ξεκάθαρο πλέον σε ολόκληρο τον Ελληνικό λαό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο πράγμα που απεύχεται στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία είναι να κυβερνήσει. Οποιαδήποτε άλλη θεώρηση για τα κίνητρα της υπό συζήτηση πρόταση δυσπιστίας, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η αξιωματική αντιπολίτευση κυριαρχείται από άκρατη πολιτική αφέλεια. Δεν είναι όμως η άκρατη πολιτική αφέλεια που κρύβεται πίσω από τις επιλογές αυτές. Είναι η άκρατη μικροπολιτική σκοπιμότητα. Εκτός αν δεχτούμε ότι όντως κάποιοι πιστεύουν πως από τη στιγμή που ξαφνικά ανακάλυψαν την Αμερική (το Τέξας πιο συγκεκριμένα), θα πρέπει να εκδιώξουν όσους επί αιώνες κατοικούν ήδη εκεί.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
τόσο εγώ όσο και οι λοιποί συνάδελφοί μου στο ΠΑΣΟΚ κληθήκαμε να απαντήσουμε μετά τις τελευταίες εκλογές στο εξής: Ευρώ ή εθνικό νόμισμα; Εντός ή εκτός ευρωπαϊκής ένωσης; Πιστεύω με απόλυτη βεβαιότητα ότι η απόφασή μας συνάδει με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και όχι μόνο του κόσμου που μας ψήφισε. Από εκεί και πέρα και αφού αποφύγαμε τα τρις χειρότερα, οι όποιες επιλογές, κινούνταν και κινούνται μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που καθορίζονται τόσο από τους δανειστές μας όσο και από ένα συντηρητικό ευρωπαϊκό στάτους. Αυτή είναι η αλήθεια. Σκληρή, πικρή, αλλά αυτή είναι. Είναι οι επιλογές αυτές ικανές να μας βγάλουν από την κρίση και να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη; Η άποψή μας είναι ότι αποτελούν την απαραίτητη βάση για μια τέτοια εξέλιξη. Από κει και πέρα απαιτείται μια πανευρωπαϊκή στροφή. Απαιτείται να εμπεδωθεί πανευρωπαϊκά ότι οι θυσίες και τα πρωτοφανή επιτεύγματα του λαού μας πρέπει αποτελούν εγγύηση προς την Ευρώπη ότι οι παθογένειες θα εξαλειφθούν και ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει με την πάροδο του χρόνου μια υγιή οικονομία. Και ότι η περαιτέρω πίεση θα αποτελέσει ανασταλτικό και όχι προωθητικό – αναπτυξιακό παράγοντα. Και αν σήμερα διαφαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα μία τέτοια προοπτική, είναι γιατί ακριβώς εμείς οι ίδιοι έχουμε σπείρει τα τελευταία χρόνια το σπόρο της. Και φυσικά είναι οι σοσιαλιστικές δυνάμεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες ανοίγουν τη σχετική συζήτηση. Δεν την ανοίγουν όμως στα πλαίσια μιας καταγγελτικής και ευρωδιασπαστικής λογικής, αντιθέτως είναι η συνοχή της Ευρώπης που επιχειρούν να διασφαλίσουν. Ας μην καπηλεύεται λοιπόν κανείς, κυρίες κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, τους καρπούς μιας πολιτικής που εμείς επιλέξαμε και υπηρετήσαμε, με αβάσταχτο μάλιστα πολιτικό κόστος. Μιας πολιτικής που αν είχε ευρύτερη, πανεθνική πολιτική συναίνεση θα δυνάμωνε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας μας και θα μείωνε τις δυσμενείς συνέπειες που υφιστάμεθα. Μιας πολιτικής που ενώ και οι ίδιοι αποδέχεστε ως την ενδεδειγμένη και μάλιστα δια στόματος του αρχηγού σας, παρ’ όλα αυτά την υποσκάψατε πολλάκις, χάριν του λαϊκισμού και της ανεύθυνης και ανειλικρινούς προς το λαό προσπάθειας επέκτασης μιας πλαστής πολιτικής επιρροής.
Από κει και πέρα όμως, από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και τις αρχικές επιλογές για την ΕΡΤ μέχρι το νέο φόρο για τα ακίνητα και την προστασία των αδυνάτων και των ευπαθών ομάδων, υπήρξαν και υπάρχουν πλήθος διαφωνιών και διαφοροποιήσεων μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό δεν μας εμποδίζει όμως να αναζητούμε τελικά κοινές λύσεις. Ούτε και θα μπορούσε να είναι η αιτία να τεθεί σε κίνδυνο η μέχρι τώρα γενικότερη προσπάθεια.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η πρόταση μομφής δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υπερψηφιστεί. Παρ’ όλα αυτά την υποβάλλει. Δεν εκπλήσσει κανέναν με την κίνηση αυτή. Είναι συνεπής με την αντιπολιτευτική οδό που επέλεξε από την αρχή να ακολουθεί. Μια οδό που δεν οδηγεί σε καμία λύση, δεν συμβάλλει στο παραμικρό στην προσπάθεια του ελληνικού λαού. Μια οδό που όλοι γνωρίζουν ότι δεν στοχεύει καν στην ανάληψη της εξουσίας, παρά μόνο στη συντήρηση δυνάμεων μέσα από το επιζήμιο και ενίοτε επικίνδυνο θέατρο της τεχνητής πόλωσης. Ένα θέατρο που όμως τη φορά αυτή στερείται και της στοιχειώδους αξιοπρεπούς σκηνοθεσίας. Η απομάκρυνση των πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ από το ραδιομέγαρο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει αφορμή μιας πρότασης δυσπιστίας. Η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί ήταν γνωστό τοις πάσι ότι είχε βραχύ ορίζοντα και ότι δεν οδηγούσε πουθενά. Αντιθέτως, η λύση μακρού ορίζοντα ήταν η πρόταση του ΠΑΣΟΚ η οποία εξασφάλιζε δύο χιλιάδες θέσεις εργασίας και μια υγιή, αποτελεσματική και εξορθολογισμένη λειτουργία της κρατικής τηλεόρασης. Μιας τηλεόρασης που επί χρόνια λοιδορούνταν από τους ίδιους οι οποίοι σήμερα παρουσιάζονται ως αυτόκλητοι σωτήρες της. Σεβόμαστε τη θέση των απολυμένων της ΕΡΤ, αλλά σεβόμαστε και τις θυσίες και τις ανάγκες του συνόλου του Ελληνικού Λαού. Σεβόμαστε επίσης αυτούς που περιμένουν να εργαστούν στη Νέα Κρατική Τηλεόραση αλλά και αυτούς που έχουν λαμβάνειν τις αποζημιώσεις τους. Και κυρίως, σεβόμαστε τη νομιμότητα. Την απρόσκοπτη, ομαλή και συντεταγμένη λειτουργία των θεσμών. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε εν όψει κρίσιμων εξελίξεων. Η επερχόμενη Ελληνική Προεδρία αποτελεί μία θετική συγκυρία, μία σπουδαία ευκαιρία για μια εξωστρεφή και δημιουργική άσκηση πολιτικής. Μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα από το οποίο θα εκφραστεί η αναγκαιότητα μιας αναπροσαρμογής της ευρωπαϊκής πολιτικής στα θέματα οικονομίας και ειδικότερα ως προς τη χώρα μας. Ας αφήσουμε πίσω μας λοιπόν τις εσωστρέφειες και τις παλαιοκομματικού τύπου αγκυλώσεις και ας εγκαταστήσουμε μία καινούργια, σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα στην οποία η αντιπολίτευση εκτός από την αντίθεση θα υπηρετεί και τη σύνθεση. Μία πραγματικότητα χωρίς δημαγωγίες και λαϊκισμούς. Μία πολιτική πραγματικότητα διαρθρωτικά αλλαγμένη. Είναι απαίτηση των καιρών. Αξίζει στο λαό μας.
Σας ευχαριστώ.
