Η ταινία του σκύλου «Χάτσικο» επαναλαμβάνεται στην Ξάνθη !
Ίσως μερικοί έχετε δει την συγκινητική ταινία «ΧΑΤΣΙΚΟ» με τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Γκίρ (βασισμένη σε αληθινό σενάριο) και το εντυπωσιακό «πατρικό» δέσιμό του με τον σκύλο (ράτσας Χάσκι). Δυστυχώς το τέλος της υπόθεσης ήταν δραματικό, με τον σκύλο να ξεψυχά στο μέρος που περίμενε επί χρόνια –καθημερινά- το αφεντικό του, το οποίο και είχε πεθάνει.
Ίσως μερικοί έχετε δει την συγκινητική ταινία «ΧΑΤΣΙΚΟ» με τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Γκίρ (βασισμένη σε αληθινό σενάριο) και το εντυπωσιακό «πατρικό» δέσιμό του με τον σκύλο (ράτσας Χάσκι). Δυστυχώς το τέλος της υπόθεσης ήταν δραματικό, με τον σκύλο να ξεψυχά στο μέρος που περίμενε επί χρόνια –καθημερινά- το αφεντικό του, το οποίο και είχε πεθάνει.
Ανήμερα του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας των ζώων (4 Οκτωβρίου) γνώρισα από κοντά μια ανάλογη συγκινητική ιστορία και μάλιστα συμπτωματικά με τον ίδιο τύπου σκύλου (Χάσκι), όσο και εξίσου «σημαδιακά» στην ημέρα της Γιορτής των ζώων. Ήταν μάλλον ένα «ηχηρό» μήνυμα ότι όσο υπάρχουν «άνθρωποι με ευαισθησίες» στην εποχή μας, τόσο θα συνεχίζονται οι ιστορίες που νομίζουμε ότι μόνο σε ταινίες συμβαίνουν…
Μια κοπέλα λοιπόν –ίσως περισσότερο ευαίσθητη από όλους μας- έβλεπε από καιρό ένα σκυλάκι τύπου Χάσκι, να κάνει χαρές και γκριμάτσες σ΄ αυτή και το κατάστημα που διαθέτει. Έξω από τη βιτρίνα του φαρμακείου της, αναπτύχθηκε γρήγορα μια ειλικρινή σχέση συμπάθειας προς το παρατημένο τετράποδο, που πάσχιζε να την αποδείξει πόσο καλό και υπάκουο είναι, αλλά και πόσο ανάγκη είχε από λίγη αγάπη κι ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα ήταν γρήγορα να υπάρξει «ανταπόκριση» που ξεκίνησε από ένα πιάτο τροφής και συνεχίζονταν με χάδια και αγάπη, όταν ξεκινούσε και τελείωνε την εργασία της, το πρωί και αργά το μεσημέρι (βλ. ταινία ΧΑΤΣΙΚΟ).
Οι περίοικοι στην γειτονιά καμάρωναν την αγαστή σχέση, ώσπου αυτή δοκιμάστηκε από ένα σοβαρό ατύχημα που συνέβη στο σκυλάκι, καθώς τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και την κοιλιά, σπάζοντας τους τένοντες και κινδυνεύοντας για ακρωτηριασμό, αλλά και την ζωή του. Το ενδιαφέρον, η περίθαλψη και εν τέλει ο αγώνας για την επιβίωση του μικρού πλάσματος δεν είχε τελειωμό για την Ξανθιώτισσα συμπολίτισσά μας, καθώς η φροντίδα του τοπικού κτηνίατρου αποδείχθηκε αδύναμη εκ των πραγμάτων, με αποτέλεσμα να πρέπει να μεταφερθεί σε πιο εξειδικευμένο εργαστήριο κτηνιατρικής. Η όλη ιστορία συνεχίζεται πλέον στην Θεσσαλονίκη, όπου το πήγε αμέσως παρακαλώντας την Πανεπιστημιακή Κτηνιατρική κλινική του Α.Π.Θ., να σώσει το άτυχο ζώο, σε μια μεγάλη προσπάθεια να ανακτήσει το μικρό χάσκι την υγεία του και να επιστρέψει «νικητής ζωής» στην Ξάνθη και στην αγκαλιά της φαρμακοποιού που πάλεψε για την ύπαρξή του.
Δεν θα σταθώ στην οικονομική επιβάρυνση της κοπέλας, που τυγχάνει να είναι ιδιαίτερα επώδυνη και σημαντική εξαιτίας της αρνητικής εποχής που διανύουμε. Θα μιλήσω για αυτή την αγάπη και το ενδιαφέρον, που τελικά όλα τα παραμερίζει και νικά (ευτυχώς), με αποτέλεσμα να προσφέρει ελπίδα σε κάθε ανυπεράσπιστο και φτωχό πλάσμα της γης.
Θα ήθελα πολύ να γυρίσουν από την συμπρωτεύουσα και οι δυο νικητές !
Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Το σκυλάκι, διότι θα νιώσει επιτέλους την στοργή και αγάπη που έχασε, όταν έμεινε αδέσποτο και περιφρονημένο στον έξω κόσμο.
Όσο για την Ξανθιώτισσα που δίνει το δικό της μάθημα ανθρωπιάς, αγάπης και ζωής σε όλους μας, εύχομαι να την ακολουθήσουν έτσι ανώνυμα και διακριτικά πολλοί περισσότεροι από όσους λίγους νομίζουμε ότι υπάρχουν γύρω μας.
Θέλω να πιστεύω ότι το τέλος θα είναι αίσιο.
Κόντρα στην ταινία ΧΑΤΣΙΚΟ που μου θύμισε αμέσως η ιστορία τους.
Δεν θα ξεχάσω αυτό που διάβασα πρόσφατα :
Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΖΩΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ…….
