«Πρόταση σχεδιασμού και κατάρτισης αναπτυξιακού προγραμματισμού περιόδου 2014 – 2020 Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης»

Έχουμε καταθέσει στο Προεδρείο  την πρότασή μας για το 5ο ΚΠΣ όπου αναφερόμαστε αναλυτικά  στην αντίληψή μας για την ανάπτυξη της Περιοχής καθώς και στις προτεραιότητες των έργων και υποδομών που πρέπει να επιλεγούν στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Έχουμε καταθέσει στο Προεδρείο  την πρότασή μας για το 5ο ΚΠΣ όπου αναφερόμαστε αναλυτικά  στην αντίληψή μας για την ανάπτυξη της Περιοχής καθώς και στις προτεραιότητες των έργων και υποδομών που πρέπει να επιλεγούν στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ,  τόσο η συγκυβέρνηση (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) όσο και    η Περιφέρεια με την πρότασή της, προσπαθούν να παρουσιάσουν το 5ο ΚΠΣ σαν κοσμογονία που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη της οικονομίας και της περιοχής μας καθώς και στην έξοδο από την καπιταλιστική κρίση. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες στο λαό ότι έχει να κερδίσει από το 5ο ΚΠΣ και ότι η ανάπτυξη που αυτό θα τροφοδοτήσει – στο βαθμό που θα το κάνει – θα είναι προς όφελος της λαϊκής οικογένειας. Είναι ψέμα ολκής. Από το 5ο ΚΠΣ και τα άλλα ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως γινόταν τόσα χρόνια και με τον πακτωλό των κρατικών επιδοτήσεων και άλλων ενισχύσεων, κερδισμένη έβγαινε πάντα μια δράκα πλουτοκρατών, ενώ τα βάρβαρα μέτρα πλήθαιναν για το λαό. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι την περασμένη εφταετία (2007 – 2013), η Ελλάδα πήρε από τα ΕΣΠΑ 20 δισ. ευρώ. Αυτό όμως σε τίποτα δεν εμπόδισε την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, δεν ανέκοψε τη συντριβή των μικρών ΕΒΕ και των φτωχών αγροτών, δεν απέτρεψε τις περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα, δε βελτίωσε σε τίποτα τους όρους με τους οποίους ζει και βγάζει το μεροκάματο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Η ένταξη στο 5ο ΚΠΣ κάποιων υποδομών για τις λαϊκές ανάγκες θα είναι ελάχιστες ως προς τις πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και δεν αλλάζουν το βασικό φιλομονοπωλιακό χαρακτήρα των προγραμμάτων.

Ο τρόπος υλοποίησης των έργων, μέσα από τις συμβάσεις παραχώρησης και τις Συμπράξεις δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα (ΣΔΙΤ) ακόμη και αν αφορούν λαϊκές ανάγκες διευκολύνει την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή τους.

Ένα μέρος από τα κονδύλια διοχετεύεταικαι σε προγράμματα της λεγόμενης «ενεργητικής αντιμετώπισης της ανεργίας», που συνίστανται είτε σε μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δύο και στα τρία, είτε σε προγράμματα κατάρτισης, που κρύβουν τους άνεργους κάτω από το χαλί, είτε σε προγράμματα επιδότησης των εργοδοτών, προκειμένου να προσλαμβάνουν για λίγο διάστημα τζάμπα εργάτες. Όπως, επίσης, ένα μικρό μέρος τους δίνεται στα λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα» για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης ορισμένων τμημάτων του λαού, που βεβαίως δεν τα βγάζουν από την εξαθλίωση, αλλά πασχίζουν να αμβλύνουν τις λαϊκές αντιδράσεις, ωθώντας στην ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση. Ένα επίσης μικρό μέρος διοχετεύεται σε δράσεις σχετικές με την «επιχειρηματικότητα» των ανέργων. Προσπαθούν δηλαδή να βαφτίσουν τους άνεργους επιχειρηματίες, οδηγώντας τους με μαθηματική ακρίβεια είτε στα σαγόνια των τραπεζών για να επιβιώσουν και μετά από ένα μικρό διάστημα ξανά στην ανεργία, αφού ο ανταγωνισμός με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους είναι αδυσώπητος.

Να, λοιπόν, ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, για το οποία ορισμένοι (ΣΥΡΙΖΑ) γκρινιάζουν ότι είναι λίγα, επειδή η κυβέρνηση δεν έδωσε αποτελεσματικά τη μάχη για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια.

 

Το 5ο ΚΠΣ όχι  μόνο δεν θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανισότητες και την περιφερειακή ανισομετρία αλλά αυτές θα οξυνθούν όπως έγινε όλα τα προηγούμενα χρόνια και οι οποίες θα επιταχυνθούν σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.

Τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν την Κυβέρνηση για αδυναμία στην απορρόφηση των κονδυλίων, για γραφειοκρατία και λανθασμένους χειρισμούς στην αξιοποίηση των κονδυλίων, αθωώνουν την ευρωενωσιακή πολιτική και τον συγκεκριμένο ταξικό προσανατολισμό των ΚΠΣ.

Τα λεφτά αυτά του νέου 5ου ΚΠΣ, όπως και των προηγούμενων, και τα σχέδια αξιοποίησης τους από την Περιφέρεια με την πρόταση που μας παρουσιάζει σήμερα, δε θα γίνουν αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, σχολεία και νοσοκομεία, υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός. Δεν θα ξαναλειτουργήσουν τα εργοστάσια ζάχαρης και η παραγωγή τεύτλων, τα συνεταιριστικά εργοστάσια ντοματοπολτού  και μαζί η καλλιέργεια της βιομηχανικής ντομάτας, τα συνεταιριστικά εργοστάσια καπνού και η καλλιέργεια του καπνού, η εξόρυξη μαρμάρων μαζί με την τελική επεξεργασία τους, η επαναλειτουργία των εργοστασίων νήματος-υφάσματος και η καλλιέργεια του βαμβακιού, η μονάδες ιχθυερών και η ανάπτυξη της αλιείας, η δημιουργία μονάδων επεξεργασίας προϊόντων από την καλλιέργεια των καλαμποκιών κ.α.

Τίποτε από όλα αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται στην πρόταση της περιφέρειας. Είναι πιστή αντιγραφή των ντιρεκτίβων της ΕΕ.

     Θεωρούμε πέρα για πέρα λαθεμένη την  αντίληψη όσων υποστηρίζουν πως στα πλαίσια μια γενικής αντιλαϊκής πολιτικής, που ασκείται στο όνομα της πλουτοκρατίας στο επίπεδο της χώρας,  μπορεί να υπάρξει  φιλολαϊκή τοπική ανάπτυξη. Και μάλιστα σήμερα που η οικονομική κρίση οξύνεται και βαθαίνει. Ή ότι το πρόβλημα ήταν το Αθηνοκεντρικό μοντέλο και όχι η καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις που το μεγάλο κεφάλαιο επενδύει σε εκείνες τις περιοχές και κλάδους όπου εξασφαλίζει το μέγιστο ποσοστό κέρδους.

Στην ίδια ακριβώς λογική κινείται και η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ που διακηρύσσει και προβάλει την δήθεν “υγιή επιχειρηματικότητα” και ανάπτυξη.

Για τη Λαϊκή Συσπείρωση το πρώτο ερώτημα που πρέπει να τεθεί για την ανάπτυξη είναι ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ. Όσο η ανάπτυξη θα έχει ως εργαλεία την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα με στόχο την καπιταλιστική ανάπτυξη μιας χούφτας μεγάλων επιχειρήσεων, αυτό θα γίνεται με μαθηματική ακρίβεια σε βάρος των εργαζομένων, ανάπτυξη για τα μονοπώλια σημαίνει βάσανα για το λαό και τα παιδία του.

Η επίκληση της αειφορίας και της βιώσιμης ανάπτυξης, της κοινωνικής και περιφερειακής συνοχής από πλευράς της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων, είναι στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Τίποτε από αυτά δεν είναι εφικτό στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Πρόκειται για ιδεολογική προπαγάνδα που στοχεύει στην πιο εύκολη αποδοχή από τα λαϊκά στρώματα, ειδικά στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές όπως η Αν. Μ-Θ, όλων αυτών των αντιλαϊκών επιλογών.

Η εφαρμογή όλων των μέχρι σήμερα των ΚΠΣ, καθώς και η παροχή κινήτρων και ειδικών προνομίων που δόθηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο, με τους Αναπτυξιακούς Νόμους και άλλα Προγράμματα για να επενδύσουν σε περιοχές όπως η ΑΜ-Θ, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εφαρμόστηκαν εδώ και δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με κριτήρια την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία, στα πλαίσια της περίφημης βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, όμως ο λαός της Περιοχής δε γνώρισε ανάπτυξη. Εκείνοι που είδαν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν ήταν οι επιχειρηματίες, αρκετοί από τους οποίους μας άφησαν βιομηχανικά κουφάρια, για να επενδύσουν τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν σε άλλες χώρες ή άλλους τομείς ακόμα πιο κερδοφόρους.

Στην πρόταση σχεδιασμού που καταθέσατε στα πλαίσια του 5ου ΚΠΣ αναδεικνύονται ανάγλυφα όλα τα μεγάλα προβλήματα της εγκατάλειψης, της υπανάπτυξης και της καθυστέρησης που αντιμετωπίζει η Περιφέρειά μας και τα λαϊκά στρώματα.

Η αντίληψη της Λαϊκής Συσπείρωσης  για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο έχει ως θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στον κεντρικό και περιφερειακό σχεδιασμό με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αυτός εξασφαλίζει το σχεδιασμό της ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο σύμφωνα με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, αντιμετωπίζει την περιφερειακή ανισομετρία. Στηρίζεται στην εργατική και λαϊκή συμμετοχή, στον έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας..

Στη βάση αυτής της αντίληψης, της αναγκαιότητας του εργατικού – λαϊκού δρόμου ανάπτυξης προβάλλουμε και διεκδικούμε πλαίσιο στόχων πάλης σε γραμμή αντιπαράθεσης με την πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας, που απαντά στις αυξανόμενες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και στην αντιμετώπιση των επειγόντων προβλημάτων σήμερα της λαϊκής οικογένειας.

Για τη  Λαϊκή Συσπείρωση κριτήριο της όποιας ανάπτυξης όπως ήδη αναφέραμε είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και με αυτό το κριτήριο κρίνει και την πρόταση της διοίκησης της Περιφέρειας. Σε τίποτε δεν έχουν να ωφεληθούν οι νέοι άνεργοι της Περιφέρειας, οι εργαζόμενοι των 300-500 €, οι ξεκληρισμένοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, οι μικρομαγαζάτορες που τα καταστήματά τους έκλεισαν και κλείνουν, και επειδή με αυτό το κριτήριο κρίνουμε την πρόταση, την κρίνουμε αρνητικά και την καταψηφίζουμε.