ΠΕΙΝΩΝΤΙ ΤΩΝΔΡΕΣ (ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ)

Η μακραίωνη ελληνικη ιστορία είναι τόσο πλούσια σε γεγονότα, επειδή πάρα πολλά αυτά, σε βάθος χρόνου, επαναλαμβάνονται, με τις ίδιες οδυνηρές συνέπειες, τότε και σήμερα. Ο τίτλος είναι προανάπτυξη θέματος, στη συνέχεια, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, μια ελληνική πραγματικότητα.

 

ΠΕΡΣΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

 

Η μακραίωνη ελληνικη ιστορία είναι τόσο πλούσια σε γεγονότα, επειδή πάρα πολλά αυτά, σε βάθος χρόνου, επαναλαμβάνονται, με τις ίδιες οδυνηρές συνέπειες, τότε και σήμερα. Ο τίτλος είναι προανάπτυξη θέματος, στη συνέχεια, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, μια ελληνική πραγματικότητα.

 

ΠΕΡΣΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

 

Η σύγκρουση Ανατολής και Δύσης είναι διαχρονική, αρχίζει από τον 5ο αιώνα π.Χ. και φθάνει μέχρι σήμερα. Η Περσική Αυτοκρατορία τότε, ήταν η μεγαλύτερη και η ισχυρότερη δύναμη του κόσμου. Οι Ελληνες, για την αντιμετώπιση του περσικού επεκτατισμού, παρά τον παραδοσιακό κατακερματισμό των δυνάμεών τους, σε πόλεις κράτη και κρατίδια, ενέργησαν ενωμένοι και οργανωμένοι σε “Πανστρατιά”. Στον Μαραθώνα 490 π.Χ., στις Θερμοπύλες 480 π.Χ., στην Σαλαμίνα 480 π.Χ., στις Πλαταιές 479 π.Χ. και στη Μυκάλη 479 π.Χ., οι Πέρσες αναχαιτίστηκαν, ανατράπηκαν και κατατροπώθηκαν κατά κράτος. Αν δεν ανακόπτονταν η περσική πλημμυρίδα, τρομερή σε όγκο, δύναμη και χρηματικούς πόρους, θα σάρωνε στο διάβα της τα πάντα, μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό.

 

Ο Χέγκελ, σε τόνο άκρως ενθουσιώδη, για Γερμανό φιλόσοφο, διακήρυξε ότι “τότε ο κόσμος κρεμόταν από μια κλωστή”. Η Δύση, όχι μόνο θα αποτύγχανε στον πρώτο της αηώνα να επιβιώσει και να παραμείνει ανεξάρτητη, αλλά είναι αμφίβολο κατά πόσο θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει σαν οντότητα, εάν οι Ελληνες δεν έστηναν τρόπαια νίκης και θριάμβου και υπέκυπταν στον εισβολέα Ξέρξη. Η Ευρώπη δεν έμελλε να γνωρίσει ανάλογης ισχύος εισβολή μέχρι το 1944 και τη D- Day, όπως έμεινε γνωστή η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νορμανδία. Δικαιολογημένα λοιπόν, η περίοδος της αναχαίτισης της περσική εισβολής, χαρακτηρίζεται ως ο άξονας της παγκόσμιας ιστορίας, αν δε τα πράγματα έρχονταν αλλιώς, τα τζαμιά και οι μιναρέδες θα κατέκλυζαν σήμερα την Ευρώπη. Ευρώπη εάν σήμερα δεν φοράς “φερεντζέ” και “μπούρκα”, το οφείλει στους Ελληνες, τους οποίους, αλιληούσα, καιροσκοπική και εκδικητική καθημερινά τους στραυρώνεις.

 

Μετά την νικηφόρα έκβαση των περσικών πολέμων, επακολούθησε μια λαμπρή πεντηκονταετία, για όλες τις Ελληνιές πόλεις και ο “Χρυσός αιώνας του Περικλή, για την πόλη των Αθηνών.

 

ΑΘΗΝΑ – ΣΠΑΡΤΗ

 

Ο ελληνισμός εκπροσωπούμενος δυναμικά και καθοριστικά από τη δυαρχία Αθήνας-Σπάρτης κυριαρχεί, εκτός από τον κορμό της κυρίως Ελλάδας, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Συγκεκριμένα στη Μεγάλη Ελλάδα (Νότια Ιταλία-Σικελία), στις ακτές της Μικράς Ασίας, στην Προποντίδα και στον Εύξεινο Πόντο. Οι ελληνικές παράλιες πόλεις της Μικράς Ασίας, με τη βοήθεια των Ελλήνων, έχουν αποτινάξει τον περσικό ζυγό. Οι Πέρσες εξαναγκάστηκαν να αποδεχτούν, (ο στρατός τους να μην επιχειρεί να πλησιάσει τις Μικρασιατικές ακτές σε απόσταση δρόμου, τριών ημερών, για πεζό ή μιας ημέρας για ιππέα). Η βασκάνη μοίρα όμως του Ελληνισμού, ανακόπτει την ανοδική και δημιουργική πορεία του.

 

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

 

Ο οξύμωρος ανταγωνισμός Σπάρτης και Αθήνας, οδηγεί στον Πελοποννησιακό Πόλεμο 431-404 π.Χ. Είναι, διαχρονικά, ο πλέον σκληρός και μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος των Ελλήνων, διαρκείας είκοσι επτά (27) ετών. Διεξάγεται, για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, σε όλη την τότε τεράστια ελληνική επικράτεια, από τη Σικελία μέχρι την Προποντίδα. Ελαβαν χώρα μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις, ακόμη και υπερπόντιες, κατά τις οποίες, δυστυχώς, επιδείχτηκε ιδιαίτερη σκληρότητα και διαπράχτηκαν εκατέρωθεν ωμότητες και βιαιότητες. (Ενα τέτιοι, σκληρό και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο έζησαν, οι τελευταίες γενιές των Ελλήνων (1943-1949). Οχι άλλοι εμφύλιοι πόλεμοι. Τα προβλήματα, που τελευταία βιώνουν οι Ελληνες, πρέπει να τους ενώνουν και όχι να τους διχάζουν).

 

ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΚΥΖΙΚΟΥ

 

Μια από τις τόσες πολλές συγκρούσεις, κατά τον εμφύλιο Πελοποννησιακό Πόλεμο, είναι και η Ναυμαχία της ΚΥΖΙΚΟΥ (παράλια πόλη της Προποντίδας), τον Μαϊο το 410 π.Χ. Ο Αθηναϊκός Στόλος, υπό τον Αλκιβιάδη, καταναυμάχισε και κατάστρεψε ολοσχερώς τον Σπαρτιατικό Στόλο, υπό τον Σπαρτιάτη ναύαρχο Μίνδαρο. Πιθανολογείται ότι, ο Μίνδαρος φονεύθηκε, από τον ίδιο τον Αλκιβιάδη. Το μέγεθος της συμφοράς των Σπαρτιατών φαινόταν στην επιστολή, που έστειλε ο γραμματέας το Μινδάρου, Ιπποκράτης, στους εφόρους της Σπάρτης. Στην επιστολή αυτή, που αποτελεί άριστο δείγμα της λακωνικότητας των Σπαρτιατών, και που το περιεχόμενό της έγινε γνωστό, γιατί οι Αθηναίοι συνέλαβαν τον κομιστή, έγραφε, κατά του Ξενοφώντα. “Ερρει τα κάλα. Μίνδαρος απεσσύα. Πεινώντι τώνδρες. Απορίομεν τι χρή δράν” το οποίο σημαίνει. “Χάσαμε όλα μας τα πλοία. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε. Οι άνδρες του στρατού πεινούν. Αναρωτιόμαστε, δε, τι άλλο μας μένει να κάνουμε”.

 

Οι Σπαρτιάτες, οι πλέον σκληροτράχηλοι και σκληραγωγημένοι, όντες από την κούνια τους στρατιώτες, επιδίωκαν κάτω από σκληρή εκπαίδευση και δοκιμασία, να δαμάσουν όλες τις ανάγκες τους, προ, κατά και μετά την μάχη, ακόμη και την πείνα. Επειδή όμως η πείνα, είναι πιο κοφτερή και από το σπαθί, αναγκάζονται να το αναφέρουν στους εφόρους της Σπάρτης, στεντορεία τη φωνή (Οι άνδρες του στρατού πεινούν). Αφού, ακόμη και οι Σπαρτιάτες τότε, δεν μπορούσαν να δαμάσουν το θεριό της πείνας, πως σήμερα, μετά από δυόμησι χιλιάδες χρόνια, περίπου, θα το επιτύχουν οι σημερινοί απόγονοί τους, στρατευμένοι Ελληνες; (Υπό την ευρεία έννοια, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή ο σκελετός και νεύρα αυτών), όπως τους το έχουν επιβάλλει και συνεχίζουν να το επιβάλλουν.

 

Οι Ενοπλες Δυνάμεις, σάρκα εν της σαρκός, του Ελληνικού λαού, δεν επιθυμούν και δεν επιδιώκουν καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση. Είναι ενσωματωμένες άρρηκτα και αδιάσπαστα, στον κορμό του Ελληνικού λαού (του εργάη, του γεωργού, του δημοσίου υπαλλήλου κλπ.) και συμπάσχον και υποφέρουν με αυτόν. Δεν θα γινόταν, κάποιος ιδιαίτερος τονισμός, για τις Ενοπλες Δυνάμεις, εάν η Πατρίδα μας η Ελλάδα, δεν βρισκόταν, σε αυτό το παγκόσμιο νευραλγικό, γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σταυροδρόμι και εάν δεν περιβαλλόνταν, γύρω, γύρω από εχθρούς, οι οποίοι σαν “λύκοι, ύαινες και τσακάλια” καραδοκούν, σε κάθε αδυναμία της, να την κατασπαράξουν.

 

Οι ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις είναι ο πλέον καθοριστικός και υποτρεπτικός παράγοντας, κατά των κάθε μορφής εξωτερικών απειλών. Η εξωτερική πολιτική, χωρίς αξιόμαχο στρατό, είναι σαν μια συναυλία μουσικής, χωρίς όργανα. Είναι προσχεδιασμένο, από την Τρόϊκα, κυρίως, εν κρυπτώ, αλλά και απροκάλυπτα φανερά, η κάθε μορφής υποβάθμισης, αποδυνάμωσης, αποσάθρωσης, απίσχνανσης και απονέρωσης των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Τότε η Ελλάδα, γίνεται, εάν ακόμη δεν έχει γίνει μια ανίσχυρη και ξεδοντιασμένη χώρα, χωρίς ισχυρό αντίλογο, για θέματα ζωτικής σημασίας (ΑΟΖ, ορυκτός πλούτος κλπ.) και εξωτερικής πολιτικής.

 

Ας μη βαυκαλιζόμαστε και αναπαυόμαστε, στις δάφνες και τις κάθε μορφής προσφορές, των αρχαίων μας προγόνων σε πανερωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ολα αυτά, αποτελούν κάλπικα στολίδια, για την Τρόϊκα, που το χρησιμοποιεί, για “το θεαθείναι”, στα διάφορα φόρουμ, συνέδρεια και συμπόσια, ενώ, κατά βάθος, καρφί δεν της καίγεται, αν αλωθεί η Ελλάδα ή και ακόμη και ας σβυστεί από το χάρτη.

 

Η Τρόϊκα θέλει και επιθυμεί η Ελληνική “Διοίκηση” και η κάθε μορφή εξουσίας να εκπορεύονται και κατευθύνονται από αυτή, δεν επιθυμεί δε ισότιμους συνομιλητές, αλλά ανδρείκελα και “κατοχικά υποκατάστατα” τύπου “Τσολάκογλου”. (Τα ζήσαμε στη γερμανοιταλοβουλγαρική κατοχή το 1940-1944). Τότε κατοχή, κατοχή και σήμερα;

 

Σημερινοί κυβερνήτες, αν πράγματι είσαστε κυβερνήτες, δεχτείτε, ως πάλαι ποτέ έφοροι της Σπάρτης και ενεργείστε ανάλογα, στο σε μετάφραση, αποσταλεί τότε σήμα “Οι άνδρες του στρατού πεινούν”. Πρέπει να γνωρίζετε, ότι εάν αυτό συμβαίνει ή μέλλει να συμβεί ότι, οι κυβερνώντες (όλοι εσείς σε όποια κλίμακα της ιεραρχίας και αν ευρίσκεσθε).

 

ΠΙΠΤΕΤΕ, είτε χάνοντας την ίδια σας τη ζωή, όπως ο Σπαρτιάτης Ναύαρχος Μίνδαρος, είτε την κάθε μορφή εξουσίας, η οποία είναι ελεγχόμενη και υποθηκευόμενη από τους αδίσταχτους τοκογλύφους δανειστές, που βρίσκονται πίσω από την Τρόϊκα και τα σχεδιασμένα και επιβληθέντα στον ελληνικό λαό, μνημόνιά τους. Επιχειρούν, να κάνουν τον Ελληνικό λαό σαν τον γάϊδαρο του Χότζα, να ζει χωρίς να τρώει, όταν όμως ο γάϊδαρος έμαθε να ζει, χωρίς να τρώει, ψόφισε.

 

Πρέπει να γνωρίζετε επίσης, εσείς οι κυβερνώντες, ότι πάντα, σύμφωνα με το επίμαχο σήμα των Σπαρτιατών προς τους εφόρους τους ότι, όταν “οι άνδρες του στρατού πεινούν” τα πλοία (μεταφορικά, σήμερα όλα τα οπλικά συστήματα και μέσα) εμβολίζονται και καταβυθίζονται, όπως τότε στην Ναυμαχία της ΚΥΖΙΚΟΥ, το 410 π.Χ.

 

Ας λάβετε επίσης υπ’ όψη σας, ότι κανένας δεν μπορεί να κάνει τον πατριώτη με άδειο στομάχι και ότι τότε ο πατριωτισμός γίνεται μια φευγαλέα σκιά της ίδιας αυτής λέξης. Σταματήστε επιτέλους, να “σαλπίζετε σανό” στις Ενοπλες Δυνάμεις όπως, όταν τα άλογα πεινούν και χλιμιντρίζουν, προκειμένου να τα ξεγελάσουν και να μη τους δώσουν σανό.

 

Τελειώνοντας, επικαλούμαστε τους αρχαίους ημών προγόνους, οι οποίοι τους πρεσβεντες αυτών που τους ζητούσαν ως δείγμα υποταγής “γη και ύδωρ” τους κατακρήμνιζαν στον καιάδα. Αυτούς δε που έβλαψαν το συμφέρον της πατρίδας, ακόμη και αν κάποτε υπήρξαν ευεργέτες της (Αριστείδης, Θεμιστοκλής, Αλκιβιάδης, Παυσανίας κλπ) τους τιμώρησαν αυστηρά με εξοστρακισμό (εξορία), φυλάκιση και θάνατο ακόμη.

 

Τον μεγαλοφυούς ρώσσον συγγραφέα ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ το κορυφαίο έργο του είναι το περίφημο “ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ”.

 

Το ΕΓΚΛΗΜΑ εις βάρος του Ελληνικού λαού είναι τόσο φανερό, τόσο βασανιστικό, τόσο βίαιο και τόσο εξοντωτικό και δεν απαιτείται να καλέσουμε από το υπερπέραν τον Ντοστογιέφσκυ να το περιγράψει. Εκεί που υπάρχει, μεγάλο και δύσκολο πρόβλημα είναι η τιμωρία. Ποιά ΤΙΜΩΡΙΑ και ποιός ΕΝΟΧΟΣ.

 

Βιβλιογραφία

 

–          Ιστορία του Ελληνικού Εθνους Κ. Παπαρηγόπουλου

 

–          Περσική Φωτιά, Τομ Χολλαντ

 

–