Σημεία από την ομιλία του κ. Γιάννη Μαγκριώτη, σε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ Ξάνθης, εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου

Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες έχουν χάσει σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά κεκτημένα που κέρδισαν στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μια περίοδο όπου η χώρα γνώρισε την πιο ουσιαστική και μακροβιότερη δημοκρατία, την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία.

Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες έχουν χάσει σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά κεκτημένα που κέρδισαν στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μια περίοδο όπου η χώρα γνώρισε την πιο ουσιαστική και μακροβιότερη δημοκρατία, την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία. Μια περίοδο όμως στην οποία διατηρήθηκαν και διογκώθηκαν παθογένειες της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος, που κληρονόμησε από τις προηγούμενες δεκαετίες.

Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ, αποκάλυψε τον ακραίο κερδοσκοπικό και επικίνδυνο χαρακτήρα του για την παγκόσμια οικονομία και τους λαούς. Ταυτόχρονα αποκάλυψε και τις αδυναμίες των περισσότερων οικονομιών, αλλά και τα προβλήματα της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα «χτυπήθηκε» περισσότερο γιατί η οικονομία της ήταν ανοχύρωτη, γιατί είχε σχεδόν όλα μαζί τα επί μέρους προβλήματα που είχαν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Σε συνθήκες πανικού η Ελλάδα και η Ε.Ε την Άνοιξη του 2010, για να αποτραπεί η πτώχευση της χώρας, κατέληξαν σε ένα σκληρό μνημόνιο για την Ελλάδα. Το μνημόνιο κυριαρχείται από νεοφιλελεύθερες επιλογές, γιατί οι τρεις πλευρές της χρηματοδότησης της Ελλάδας, ΔΝΤ, Ευρωζώνη και Ε.Κ.Τ, κυριαρχούνται εδώ και χρόνια από βαθιά νεοφιλελεύθερες απόψεις.

Η Ε.Ε, εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, παρακολουθεί αμήχανα την Κινεζοποίηση, από την μια πλευρά της οικονομίας, και την Αμερικανοποίηση από την άλλη. Δηλαδή, την ανάπτυξη που στηρίζεται στο άθλιο εργατικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας που δημιουργεί προσωρινή πλασματική ανάπτυξη, αλλά στην συνέχεια καταστρέφει σχεδόν τα πάντα.

 Η Ε.Ε πρέπει να αντιδράσει. Δεν μπορεί να αναζητά την χαμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της με επαναλαμβανόμενες πολιτικές μείωσης του εργατικού κόστους και του κοινωνικού κράτους. Οι λαοί και οι οικονομίες της Ε.Ε δεν θα αντέξουν ένα νέο νεοφιλελεύθερο κύκλο ή της παράτασης του, όπως η Ελλάδα.

Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί με υπεύθυνα, ψύχραιμα, με ενότητα.

Πρέπει να λύσει χρόνιες αδυναμίες του παραγωγικού της ιστού, του κράτους και του πολιτικού συστήματος.

Πάνω από όλα πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε την ουσία των προβλημάτων, τα αίτια της δημιουργίας και της  αναπαραγωγής τους.

Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και όλες οι κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα οι πιο ισχυρές οικονομικά, η δημόσια διοίκηση, τα ΜΜΕ και η Δικαιοσύνη  πρέπει να κατανοήσουν ότι, μαζί με τα δίκαια αιτήματα τους, έχουν και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις απέναντι στην χώρα, αλλά και το γενικό συμφέρον.

Ο καταστροφικός ατομικός εγωισμός, και ο συντεχνιασμός διαλύουν τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, καθιστούν κόμματα και πολιτικούς διαμεσολαβητές ανάμεσα σε φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Γι’ αυτό και τα φαινόμενα της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα, λειτουργούν αποτρεπτικά στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων, στερεί με πολύτιμους πόρους τα δημόσια ταμεία και διαμορφώνει ένα ακριβό, πληθωριστικό καταναλωτικό πρότυπο, που διογκώνει τις εισαγωγές και συμπιέζει το λαϊκό εισόδημα.

Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε πολιτικά την βίαιη αφαίρεση κεκτημένων της μεταπολίτευσης. Πλήρωσε την απόφαση του να χτυπήσει τις παθογένειες της χώρας, τις οποίες όμως ανέχθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Πλήρωσε λάθη σε πολιτικές, σε επιλογές προσώπων και στην αδυναμία να παρουσιάσει ένα ενιαίο βηματισμό και ένα συνεκτικό κυβερνητικό λόγο και επιλογές.

            Πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα νοοτροπία συναινέσεων και συνεργασιών, τόσο στο παραγωγικό και κοινωνικό πεδίο, όσο και στο πολιτικό. Πρέπει σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε κλάδο της οικονομίας να γίνουν σοβαρές και υπεύθυνες συζητήσεις με τη βοήθεια της πολιτείας για να συμφωνηθεί μια νέα θετική, δημιουργική ισορροπία μεταξύ των τριών βασικών πυλώνων ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Μια νέα δημιουργική ισορροπία ανάμεσα στην επιχειρηματικότητα, την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Στην επιχειρηματικότητα πρέπει να δούμε την παραγωγικότητα της επιχείρησης, τις νέες επενδύσεις και την φορολόγηση των κερδών. Στην εργασία πρέπει να δούμε, την παραγωγικότητά της, το ύψος των αμοιβών και τα κοινωνικά δικαιώματα. Στον τρίτο πυλώνα, στο κοινωνικό κράτος, πρέπει να δούμε το δίκτυο κοινωνικής προστασίας των αδύναμων πολιτών, μέσα όμως από την αποτελεσματική και διαφανή διαχείριση των πόρων.

Η εργασία και το κοινωνικό κράτος, έχουν ήδη υποστεί μεγάλες μειώσεις, η ανεργία είναι στα ύψη και ο αδύναμος πολίτης στα όρια της απελπισίας.

            Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να ξεπεράσουν την λογική των απόλυτων βεβαιοτήτων και της κατοχής της απόλυτης αλήθειας. Πρέπει να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους πολίτες για το βάθος και την έκταση των προβλημάτων. Να επισημάνουν πως όποιος δρόμος και αν επιλεγεί θα είναι δύσκολος και μακρύς. Μπορούμε όμως να βγούμε από την κρίση, εάν πιστέψουμε στους εαυτούς μας, αν συνεργαστούμε και αν αποκτήσουμε αίσθηση ευθύνης, χρέους, και αίσθηση του γενικού συμφέροντος. Σε μια ευνομούμενη σύγχρονη πολιτεία, σε ένα κράτος δικαίου, όλοι έχουμε δικαιώματα, έχουμε όμως ταυτόχρονα υποχρεώσεις. Δικαιώματα ως πολίτες και υποχρεώσεις απέναντι στο συλλογικό συμφέρον.

Η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία είναι σε οριακή στιγμή, γι’ αυτό και πρέπει να ξεκαθαρίσουν δύο πράγματα:

α)Στην χώρα μας πρέπει να αλλάξουν πολλά, οι αλλαγές δυστυχώς έχουν οικονομικό και κοινωνικό κόστος, είναι επώδυνες. Τώρα όμως πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, ότι η ελληνική οικονομία και η κοινωνία, ιδιαίτερα οι άνεργοι και οι αδύναμοι πολίτες δεν αντέχουν και νέες θυσίες. Αντιθέτως χρειάζεται η σταδιακή αποκατάσταση αδικιών, η επανάκτηση της ατομικής και συλλογικής αυτοπεποίθησης και η ανάταση της οικονομίας.

β)Στην Ευρώπη πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε, όχι μόνο για να βελτιώσουμε το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση, αλλά και για να αξιοποιηθεί το «Αναπτυξιακό Ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ», για να αρχίσει η ανοδική οικονομική και κοινωνική πορεία. Πρέπει ταυτόχρονα να συμμετέχουμε μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ε.Ε αλλά και με τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, στην προσπάθεια για αλλαγή στρατηγικής,  με τον περιορισμό της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την δημιουργία ενός νέου ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη, όπως τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Οι  Έλληνες πρέπει να κρατήσουμε  και να διευρύνουμε  τις κατακτήσεις μας, όπως τη σταθερότητα, τη δημοκρατία, την ασφάλεια, τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Πάνω σε αυτά να χτίσουμε τώρα τη βιώσιμη ανάπτυξη και ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, φιλικό στον πολίτη και την  επιχειρηματικότητα, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα

Η Δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι νόμοι, η πολιτική, είναι τα  όπλα των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων.

            Στην Ξάνθη, στην Θράκη γενικότερα, οι προσπάθειές μας πρέπει να είναι πολλαπλάσιες. Η οικονομία και οι πολίτες της περιοχής, χρειάζονται πρόσθετη προσπάθεια αλλά και πρόσθετη υποστήριξη από την πολιτεία. Εδώ ακόμη πιο έντονα πρέπει να κυριαρχήσει η νοοτροπία της συναίνεσης και των συνεργασιών, η αίσθηση του ατομικού και συλλογικού χρέους απέναντι στην πατρίδα.

            Το ΠΑΣΟΚ με ένα τεκμηριωμένο και υπεύθυνο πρόγραμμα, μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην επίτευξη των παραπάνω στόχων. Έχουμε τονίσει σε κάθε πλευρά, πως κανένα κόμμα δεν μπορεί  μόνο του, όποιο εκλογικό ποσοστό στιγμιαία και αν πετύχει. Γι’ αυτό, όσο πιο υψηλή θα είναι η υποστήριξη των πολιτών προς το ΠΑΣΟΚ στην κάλπη της 17ης Ιούνη, τόσο περισσότερο πολλαπλασιάζονται και οι πιθανότητες μιας βιώσιμης κυβέρνησης, ευρύτερων συνεργασιών την επόμενη μέρα. Μιας κυβέρνησης που μαζί με τους πολίτες και την υποστήριξη των ευρωπαίων εταίρων μας, θα μπορέσει αργά αλλά σταθερά να βγάλει την χώρα από την κρίση.