“Ορε που πάμε…”
Φαίνεται πώς κάποιοι ανεγκέφαλοι βάλθηκαν να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω, στην εποχή του ’50 και του’60 με τη μιζέρια, τη φτώχια, τον πόνο και τους Έλληνες να αναζητούν καλύτερη τύχη στις ξενιτιάς τα μέρη….
Τότε που το ασπρόμαυρο κυριαρχούσε στη ζωή, αλλά και στο σινεμά….
Φαίνεται πώς κάποιοι ανεγκέφαλοι βάλθηκαν να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω, στην εποχή του ’50 και του’60 με τη μιζέρια, τη φτώχια, τον πόνο και τους Έλληνες να αναζητούν καλύτερη τύχη στις ξενιτιάς τα μέρη….
Τότε που το ασπρόμαυρο κυριαρχούσε στη ζωή, αλλά και στο σινεμά….
Οι ασπρόμαυρες μελό ταινίες, τα άσματα του Καζαντζίδη και του Ξανθόπουλου για τον πόνο του αποχωρισμού μάνας παιδιού, γυναίκας -άνδρα όταν έπαιρναν το τρένο του αποχωρισμού, για τη μετανάστευση και γενικά για τα βάσανα της καθημερινότητας εκείνης της εποχής όλα δείχνουν πως γίνονται πιο επίκαιρες από ποτέ….
Τις τελευταίες ημέρες οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες, οι ώρες που διανύουμε είναι δραματικές για τη χώρα και τους πολίτες της ….
Η κοινωνία είναι ανάστατη με την αγωνιά να πρωταγωνιστεί στην κάθε της αντίδραση….
Οι αγανακτισμένοι μόλις που συγκρατούν την οργή τους….
Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και την πολιτική ζει το πιο τραγικό της αδιέξοδο….
Η πολιτική αρετή αποτελεί παρελθόν όπως και οι χαρισματικοί πολιτικοί άνδρες….
Ο λαός μας δικαίως μιλάει πλέον για γιαλαντζί πολιτικούς ηγέτες που τα έχουν κάνει μπάχαλο…
“Ορέ πού πάμε….” θα αναφωνούσε αν ζούσε ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης….
Στην εποχή του ζούσε την οικονομική κρίση, όμως υπήρχαν ηθικές αξίες και λειτουργούσαν ως ασφαλιστικές δικλίδες…..
Υπήρχε ανθρωπιά, υπήρχε η γειτονιά και η αλληλοϋποστήριξη των ανθρώπων….
Στις μέρες μας έπρεπε να φτάσουμε στο ..μην παρέκει ..για να σπάσει η αποξένωση και να βγει ο κόσμος στις πλατείες με την νέο του επίθετό του, αυτό του “αγανακτισμένου Έλληνα”….
Από τους πολιορκημένους Έλληνες της Επανάστασης του 1821, φτάσαμε στους αγανακτισμένους Έλληνες μιας άλλης επανάστασης σύγχρονης, άτυπης και ανατρεπτικής….
Η λέξη επανάσταση ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα….
Επαναστατεί ο εργαζόμενος που χάνει τα κεκτημένα του, επαναστατεί ο άνεργος που δεν μπορεί να βρει δουλειά, επαναστατεί ο συνταξιούχος που του κόβουν την πενιχρή του σύνταξη, επαναστατεί και ο νέος που του σβήνουν τα όνειρα του και την ελπίδα….
Και δικαίως όλοι οι παραπάνω επαναστατούν, γιατί είναι τα μόνα θύματα των αδιέξοδων και ατελέσφορων κυβερνητικών επιλογών όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαπενταετίας ή και εικοσαετίας…..
Οι πολιτικοί φωστήρες του τόπου, μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν….
Και αντί στην πιο κρίσιμη στιγμή να δώσουν από κοινού τα χέρια τους, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και εργαστούν για να μας βγάλουν από το αδιέξοδο στο οποίο οι πολιτικές τους επιλογές μας έχουν οδηγήσει στα τάρταρα, αυτοί αρέσκονται σε πολιτικά παιχνίδια εντυπωσιασμού…..
Ανάβουν πολιτικά πυροτεχνήματα, που όταν σβήνουν μας αποκαλύπτουν πόσο πολύ μπορεί να ξεπέσουν οι σύγχρονοι πολιτικοί μας….
Ο πρωθυπουργός έχει πλέον χάσει την εμπιστοσύνη του λαού, αλλά και των δικών του ανθρώπων των βουλευτών του και αυτό είναι και το πιο τραγικό της υπόθεσης….
Να σε εγκαταλείπει ο περίγυρός σου και να στέκεις αποσβολωμένος στη θέση σου….
Οι άνθρωποί σου εκεί στο ΠΑΣΟΚ να επαναστατούν και να θέτουν ακόμη και θέμα ηγεσίας και εσύ να μην έχεις το πολιτικό σθένος και τη διορατικότητα να προλάβεις καταστάσεις….
Τελικά βρίσκεσαι και εσύ στο γκρεμό και όπως φαίνεται πρώτος θα πέσεις…..
Αν είναι να σώσεις με την κίνησή σου αυτή τη χώρα, μην το σκέφτεσαι …
Εξάλλου θέλει τόλμη και ανδρεία η πολιτική και ο πολιτικός…..
Βρε πού φτάσαμε, δε μας έφτανε το μνημόνιο και η οικονομική κρίση….
Τώρα μας φόρτωσαν μέγα πολιτική κρίση και κουβέντες περί αποστασίας και εκ τροπής της δημοκρατίας …..
Σε ποιον να κάνω επίκληση για βοήθεια….;
Σε όλους μας με την ευχή να πρυτανεύσει η κοινή λογική και η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που ξέρει να ανταπεξέρχεται στα δύσκολα, έστω και την ύστατη στιγμή….
