“Στην εποχή της προσωρινότητας….”

Μετά τη μερική απασχόληση, τσουπ και η μερική ανεργία ή η προσωρινή ανεργία…. Η πενία τέχνας κατεργάζεται και οι εκ των Βρυξελλών τρόπους για να βγάλουν τον κόσμο από την κρίση…..

Μετά τη μερική απασχόληση, τσουπ και η μερική ανεργία ή η προσωρινή ανεργία….

Η πενία τέχνας κατεργάζεται και οι εκ των Βρυξελλών τρόπους για να βγάλουν τον κόσμο από την κρίση…..

Μόνο που με τις προτάσεις που καταθέτουν όχι μόνο δε βοηθούν τους πολίτες αλλά κάνουν ακόμη πιο δύσκολο και αβέβαιο το παρόν και το μέλλον τους…

Καλά, για να μη χάσουν τα τρεις και εξήντα, που λέει και ο λαός μας, θα πρέπει από το φρέσκο ψωμάκι να περάσουν στο μπαγιάτικο και στο παξιμάδι, γιατί  κάπως έτσι θα γίνει αν μειώσουν τις εργάσιμες μέρες τους ή αν τους στείλουν σε προσωρινή ανεργία….

Μάλιστα κάποιοι την ονομάζουν και μερική ανεργία…..

Όπως και να την ονομάζουν, η ανεργία είναι ανεργία …..και η ψυχολογία παραμένει η ίδια, είτε φέρεις το χαρακτηρισμό του μερικώς ή προσωρινού ανέργου ή του σκέτου ανέργου……

Καλά έτσι θα σώσουν την οικονομία και την επιχειρηματικότητα…..;

Είπαμε ζούμε στη εποχή του παραλόγου και των “έξυπνων θεωριών” αλλά όχι και σε τόσο μεγάλο βαθμό βρε αδερφάκι μου….

Όσο και να προσπαθώ να διατηρήσω σώας τας φρένας μου στο τέλος το Δαφνί δεν το γλιτώνω……

 

Ας βγει κάποιος και να μου εξηγήσει πώς με την “προσωρινή ανεργία” θα διατηρηθεί η απασχόληση…..

Και γιατί αποτελεί λύση για τις επιχειρήσεις η εφαρμογή του μέτρου αυτού, που κάποιοι προτιμούν να το ονομάζουν και “μερική ανεργία”….;

Να το δεχτώ ότι αυτές ενδεχόμενα θα ανακουφιστούν, αν  και με τις ευλογίες των αρμοδίων ελεγκτικών οργάνων θα μπορούν να απασχολούν το εργατικό τους δυναμικό λιγότερες μέρες την εβδομάδα ή ώρες εντός της εργάσιμης μέρας, μειώνοντας αντίστοιχα τις μισθολογικές απολαβές των εργαζομένων, οι απασχολούμενοι όμως, που φυσικά μιλάμε  για χαμηλόμισθους και με περιορισμένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, για αυτούς τι θα είναι το μέτρο αυτό…..;

Ίσως μια θηλιά στο λαιμό…..;

Γιατί αν μου φέρετε ως λύση την απορρόφησή τους σε διάφορα προγράμματα επιμόρφωσης, θα σας πως αυτά είναι που χάλασαν την πιάτσα….

Λένε, λοιπόν, για το χρονικό διάστημα που δε θα απασχολούνται οι υπάλληλοι, θα μπορούν να συμμετάσχουν σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, τα οποία θα χρηματοδοτούνται και από δημόσιους πόρους…..

Και εγώ ερωτώ, αφού μπορούν να εξασφαλισθούν δημόσιοι πόροι για αυτό τον σκοπό, τότε γιατί θα πρέπει να αναλωθούν σε τέτοιου είδους προγράμματα, όπως σεμινάρια και Stage, και να μη διατεθούν για τη διατήρηση των υπαρχουσών θέσεων εργασίας ….;

Σκοπός είναι να ενισχύουμε την εργασία, έστω και μερικής απασχόλησης και όχι τη μερική ανεργία…..

Αλλά είπαμε αυτά προστάζουν οι επιταγές της Ε.Ε. ……

 

Καλά, αλλού κάνουμε πως δεν ακούμε και συνεχίζουμε τα δικά μας και όταν πρόκειται για μέτρα άδικα για τον απλό πολίτη, τις περισσότερες φορές αργά ή γρήγορα σπεύδουμε να τα υιοθετήσουμε…..

Τελικά οι εκ των Βρυξελλών, για το μόνο το οποίο φροντίζουν και προστατεύουν είναι το κεφάλαιο…..

Και αυτό γιατί είναι αυτό που τους εξασφαλίζει τη δύναμη της εξουσίας….

Άρα αυτοί ενδιαφέρονται να βγάλουν από την κρίση κυρίαρχα τους επιχειρηματίας με πρόσχημα την προστασία των εργαζομένων…..και με λύση την προσωρινή ανεργία…..

Και αφού στη ζωή μας όλα είναι προσωρινά και αβέβαια, γιατί να μην εισαγάγουμε και ακόμη μια νέα οικονομική ορολογία, αυτή της προσωρινής ή μερικής ανεργίας με όλα τα συναφή και επακόλουθά της….;

Τελικά ζούμε σε μια εποχή όχι μόνο του παραλόγου, αλλά αποτελούμε και τα θύματα ή τις παράπλευρες απώλειες ενός παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που μαίνεται μέρα με την ημέρα…..

Και το χειρότερο είναι πως άθελά μας και χωρίς να ξέρουμε το γιατί-διαφορετικά θα είχαμε προετοιμαστεί ή προλάβει να αντιδράσουμε- γίναμε πιόνια του, άβουλα στρατιωτάκια προσμένοντας τις νεότερες οδηγίες…..

Μετά τη μερική ανεργία, τι…..;

 

Αν τώρα νομίζουν οι αγαπητοί επιχειρηματίες πως θα σωθούν από τις πενταροδεκάρες που δίνουν στους εργαζομένους τους και αναφέρομαι την μεγαλύτερη κατηγορία των χαμηλόμισθων, είναι δικό τους θέμα…..

Αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε αγαπητοί και οι μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους  μετρούνται στα δάχτυλα….

Σιγά τις αυτοκινητοβιομηχανίες που διαθέτουμε….να ‘χαμε και καμία…..;

Ας κοιτάξουμε στην Ξάνθη και θα καταλάβουμε τι συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα…..

Οι περισσότερες επιχειρήσεις απασχολούν κατά μέσο όρο 100-200 εργαζόμενους και όχι όλοι  σε μόνιμη βάση…..

Οι μισθοί των επτακοσίων και οχτακόσιων ευρώ συν τα ένσημα δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα για τον εργοδότη…..

Άλλου πονά …..του φταίει ο γάιδαρος και βαρά το σαμάρι…..

Του φταίει η αδράνεια και ολιγωρία του κράτους σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη γραφειοκρατία, τις υποδομές μεταφορών και επικοινωνιών, τις φορολογικές τους εισφορές κλπ….κλπ….

Και όταν έρχεται και οι δυο πλευρές στο δια ταύτα η εύκαιρη απειλή και η εύκολη λύση είναι η μείωση θέσεων εργασίας…..

 

Από την άλλη σε μια δύσκολη περίοδο που θα έπρεπε με τη σειρά τους να βάλουν νερό στο κρασί τους οι επιχειρηματίες και να δεχτούν να βάλουν το χέρι και αυτοί στην τσέπη και να δώσουν ή έστω να δεχτούν τη μείωση των κερδών τους, βγαίνουν και απειλούν…….

Αλλά επειδή για κάθε πρόβλημα υπάρχει και λύση και αρκετές φορές και περισσότερες της μιας, καταθέτω και εγώ με τη σειρά μου τη δική μου για την εξεύρεση περισσότερων κονδυλίων για το πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων, που αφορά την ανάπτυξη της χώρας και τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη….

Ας ξεκινήσουν τη “προσωρινή ανεργία” από τους τριακόσους της Βουλής…..

Τα έχουν που τα έχουν κάνει μπάχαλο, τουλάχιστον ας συμβάλλουν στο συμμάζεμα των οικονομικών…..

Με τόσα που παίρνουν μαζί με τα τυχερά, την αποταμίευσή τους θα την έχουν κάνει και άρα δε θα δυσκολευτούν και πολύ αν τεθούν για λίγο σε μερική ανεργία…

Και φυσικά θα πρέπει να ακολουθήσουν τα golden boys των ΔΕΚΟ,  και οι λοιποί υψηλόβαθμοι και υψηλόμισθοι καρεκλοκένταυροι    που έχουν αναλάβει τα ηνία της διοίκησης των δημόσιων θεσμών και  λειτουργιών της ευνομούμενης κατά τα άλλα πολιτείας μας….

Μπας και καταλάβουν τότε τι εστί για τον απλό μέσο Έλληνα πολίτη η “μερική ανεργία” έστω και αν  προς το παρόν ακούγεται μόνο ως απειλή, η οποία δεν έχει πάρει σάρκα και οστά….