“Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΩΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑ”

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας υπενθυμίζει την διάθεση του ανθρώπου να επιτύχει στην ζωή του κάτι καλύτερο και υψηλότερο. Η τάση αυτή είναι επαινετή. Γίνεται όμως αξιοκατάκριτη όταν τα κίνητρά της είναι ταπεινά και όταν νοθεύονται οι επιδιώξεις της.

Ενώ ο Ιησούς, καθώς πορεύεται με τους δώδεκα μαθητές του στα Ιεροσόλυμα, προλέγει σ’ αυτούς το επικείμενο πάθος, δυο από αυτούς, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, απευθύνουν προς το διδάσκαλό τους το αίτημα: “Δός μας τις δυο τιμητικές θέσεις στην ένδοξη βασιλεία σου, ώστε ο ένας από μας να καθίσει στα δεξιά σου και ο άλλος στα αριστερά”.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας υπενθυμίζει την διάθεση του ανθρώπου να επιτύχει στην ζωή του κάτι καλύτερο και υψηλότερο. Η τάση αυτή είναι επαινετή. Γίνεται όμως αξιοκατάκριτη όταν τα κίνητρά της είναι ταπεινά και όταν νοθεύονται οι επιδιώξεις της.

Ενώ ο Ιησούς, καθώς πορεύεται με τους δώδεκα μαθητές του στα Ιεροσόλυμα, προλέγει σ’ αυτούς το επικείμενο πάθος, δυο από αυτούς, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, απευθύνουν προς το διδάσκαλό τους το αίτημα: “Δός μας τις δυο τιμητικές θέσεις στην ένδοξη βασιλεία σου, ώστε ο ένας από μας να καθίσει στα δεξιά σου και ο άλλος στα αριστερά”. Ο Ιησούς τους δείχνει το δρόμο του πάθους και της θυσίας και χρησιμοποιεί την κατάλληλη αυτή ευκαιρία για να απευθύνει τα ακόλουθα βαρυσήμαντα λόγια που συνιστούν και το κέντρο του αναγνώσματος: “Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία και καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Σε εσάς όμως δεν πρέπει να συμβεί αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους”.

Τα λόγια αυτά είναι αξιοπρόσεκτα, γιατί μας δίνουν το πραγματικό νόημα και περιεχόμενο της ηγεσίας. Το νόημα αυτό μπορεί να συνοψισθεί στη φράση ότι η εξουσία είναι ταπείνωση και διακονία. Οι άρχοντες και ηγέτες των εθνών καταδυναστεύουν και καταεξουσιάζουν τους υπηκόους τους κάνοντας όχι απλώς χρήση αλλά και κατάχρηση της εξουσίας. Το μεγαλείο του χριστιανού ηγέτη δεν βρίσκεται στον πειρασμό της εξουσίας αλλά στη διακονία, στην προσφορά του εαυτού του για τους άλλους. Η αποστολή αυτή απορρέει από το παράδειγμα του ίδιου του θεμελιωτή της Εκκλησίας που δεν ήθελε να διακονηθεί αλλά να διακονήσει και να προσφέρει τη ζωή του για την σωτηρία των ανθρώπων.

Η φιλοδοξία του χριστιανού είναι αξιέπαινη, όταν συμπίπτει με την επιθυμία του να μιμηθεί το πάθος του Χριστού, βέβαια όχι πάντοτε με την έννοια του μαρτυρίου, αλλά με τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια γνήσια εκπροσώπηση του χριστιανισμού μέσα σ’ έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις.

Η θυσία που μας ζητά ο Χριστός είναι ένας δρόμος ανηφορικός που περνά μεν από τον Γολγοθά, οδηγεί όμως στην Ανάσταση. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε ο Κύριος και αυτόν καλούμεθα να μιμηθούμε.

 

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Σχετικά Άρθρα

Back to top button