ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤH ΞΑΝΘΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΝΤΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ

Κυρίες και Κύριοι,

 

Τα τελευταία δύο χρόνια, σε αυτή την αίθουσα, ήταν πολλές οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης που μας βρήκαν κάθετα αντίθετους και άλλες με τις οποίες συμφωνήσαμε.

Και στις δυο περιπτώσεις μπορεί οι Υπουργοί της Κυβέρνησης  να  δήλωναν και να δηλώνουν ότι τα κίνητρα τους πηγάζουν και εκπορεύονται από την βούλησή τους  να βελτιωθεί η υφιστάμενη κατάσταση στην οικονομία και την κοινωνία, ωστόσο τα έργα τους απέχουν πολύ από

Κυρίες και Κύριοι,

 

Τα τελευταία δύο χρόνια, σε αυτή την αίθουσα, ήταν πολλές οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης που μας βρήκαν κάθετα αντίθετους και άλλες με τις οποίες συμφωνήσαμε.

Και στις δυο περιπτώσεις μπορεί οι Υπουργοί της Κυβέρνησης  να  δήλωναν και να δηλώνουν ότι τα κίνητρα τους πηγάζουν και εκπορεύονται από την βούλησή τους  να βελτιωθεί η υφιστάμενη κατάσταση στην οικονομία και την κοινωνία, ωστόσο τα έργα τους απέχουν πολύ από τα ωραία λόγια,  τις υποσχέσεις και τις λεκτικές προθέσεις τους.

Αρκετοί μάλιστα βρίσκουν χρόνο για να αναπτύξουν έντονη επικοινωνιακή δραστηριότητα, στον τομέα όμως της υλοποίησης των κυβερνητικών αποφάσεων προτιμούν να βρίσκονται σε παρατεταμένη λευκή απεργία.

Έχει αποδειχθεί πλέον περίτρανα ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα, τα αποτελέσματα της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από τους στόχους που τίθενται  και τελικά όχι μόνο δε βελτιώνουν την κατάσταση για τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες, ιδιαίτερα σε περίοδο τόσο μεγάλης ύφεσης σε όλα τα επίπεδα, αλλά σταθερά την επιδεινώνουν.

Είμαι πεπεισμένος, λοιπόν, ότι και το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα δεν ξεφεύγει από αυτή την κυβερνητική «παράδοση». Είναι βέβαιο ότι εφόσον ψηφιστεί και εφαρμοστεί, θα έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με την γενικότερη πολιτική  και πρακτική της κυβέρνησης και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην γρήγορη διάλυση του συνεταιριστικού «οικοδομήματος» της χώρας μας.

Οι συνέπειες θα είναι δυσμενέστατες σε κάθε προσπάθεια επιβίωσης της ελληνικής περιφέρειας και θα «παραδώσει» τον αγροτικό τομέα της χώρας μας «έρμαιο» στα χέρια ιδιωτών και συμφερόντων, με  συνέπειες που όλοι μπορούμε και οφείλουμε να αντιληφθούμε πολύ καλά.

Θεωρώ πως η βασική φιλοσοφία που διαπνέει το νομοσχέδιο για αναγκαστική (και ας απαλείφθηκε ο όρος από το κείμενο του νομοσχεδίου, η ουσία παραμένει) εκκαθάριση πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων, εφ΄ όσον οι πρώτοι δεν είναι ενεργοί ή  δεν καλύπτουν τις 30.000 ευρώ απαραίτητο κεφάλαιο και οι δεύτεροι δεν συγχωνευθούν ή δεν μετατραπούν σε κεφαλαιουχικές εταιρίες, αποδυναμώνει σε αφάνταστο βαθμό τις οργανώσεις.

Τους στερεί το δίκτυο τους, τις επιβαρύνει με προσωπικό, το οποίο πλέον θα λειτουργεί με πολύ χαμηλή παραγωγικότητα λόγω έλλειψης δικτύου και με υψηλό κόστος και τις καθιστά μη ανταγωνιστικές  έναντι των ισχυρών ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος θα είναι τελικά ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος, εφ΄ όσον ψηφιστεί το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.

Κερδισμένες σίγουρα θα είναι οι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που διακινούν αγροτικά εφόδια και προϊόντα.

Ο μεγάλος χαμένος,  θα είναι σίγουρα ο ανώνυμος μικρός και μεσαίος αγρότης της χώρας μας, δηλαδή η πλειοψηφία του αγροτικού πληθυσμού μας, τον οποίο σήμερα – παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και γενικότερα υπάρχουν –  στηρίζουν οι συνεταιριστικές οργανώσεις.

Για να κρατηθεί αυτό το δίκτυο ζωντανό παρά το ότι προβλέπει ο Ν.2810/2000, κανείς Υπουργός Γεωργίας δεν προχώρησε σε  εκκαθάριση οργανώσεων, αλλά απεναντίας και με τον Ν.3399/2005 αλλά και με τον Ν.3698/2008 ελήφθησαν σοβαρά μέτρα για την ενίσχυση τους.

Αναρωτιέμαι, δε,  γιατί ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης θέλει σήμερα να «πρωτοτυπήσει», οδηγώντας ΝΠΙΔ σε αναγκαστική εκκαθάριση, με ένα νομοθέτημα  που σε πολλά σημεία του αμφισβητείται η συνταγματικότητά του και είναι καταπέλτης η σχετική έκθεση της αρμόδιας επιτροπής της βουλής για το θέμα αυτό.

Άραγε, γιατί και  ο Υπουργός Ανάπτυξης δεν εφαρμόζει το άρθρο 48 του Ν.2190/20 όπως ισχύει με την τελευταία τροποποίηση του Ν3604/2007  που προβλέπουν ότι σε περίπτωση που σε μια ανώνυμη εταιρεία το παθητικό είναι μεγαλύτερο του ενεργητικού, τότε αυτή μπορεί να λυθεί με δικαστική απόφαση και να οδηγηθεί σε αναγκαστική εκκαθάριση μετά από αίτηση του Υπουργού;

Γιατί δηλαδή  δεν κλείνει μεγάλο μέρος των Α.Ε. στην χώρα μας, αλλά απεναντίας λαμβάνει μέτρα για την στήριξή τους;

Γιατί ο Υπουργός Πολιτισμού δεν διαλύει με νόμο τους πολιτιστικούς συλλόγους της χώρας, ανενεργούς και ενεργούς, αλλά απεναντίας τους στηρίζει οικονομικά ;

Γιατί, αντίθετα, ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης αποφάσισε με νόμο και μάλιστα σε αυτή την πολύ δύσκολη για τη χώρα και τους αγρότες οικονομική συγκυρία να διαλύσει τις συνεταιριστικές οργανώσεις, αδιαφορώντας για την αποστολή που έχουν για την στήριξη των αγροτών και την διατήρηση του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού στην περιφέρεια, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και αδιαφορώντας για το ποιος θα πληρώσει, τελικά, το κόστος των εκκαθαρίσεων χιλιάδων συνεταιρισμών.

Το επιχείρημα ότι ανενεργοί  συνεταιρισμοί διαμορφώνουν εκλογικά αποτελέσματα στις διαδικασίες για την ανάδειξη οργάνων διοίκησης των συνεταιρισμών δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την διάλυση συνολικά του συνεταιριστικού οικοδομήματος.

Ξεπερνιέται εύκολα με το να συμφωνήσουμε όλοι ότι αυτοί πλέον  δεν θα μετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες.

Όπως, εξ΄ άλλου, μπορούμε να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε για την ενθάρρυνση, σε εθελοντική βάση, συγχωνεύσεων για δημιουργία ενός συνεταιρισμού ανά Καλλικρατικό Δήμο ή ενός συνεταιρισμού ανά προϊόν, ή την συγχώνευση με κίνητρα των  ΕΑΣ που λειτουργούν με κάθε νόμο σε ένα νομικό πρόσωπο.

Να συμφωνήσουμε επίσης σε μέτρα μείωσης του λειτουργικού κόστους και ανάπτυξης των δραστηριοτήτων τους.

Διότι στόχος πρέπει να είναι η εξυγίανση, η ουσιαστική στήριξη των αγροτικών συνεταιρισμών, η εξάντληση των δυνατοτήτων που εκ των πραγμάτων διαθέτουν σε πολλά επίπεδα και η ανάδειξή τους σε «όχημα» για την ανάπτυξη στην ελληνική ύπαιθρο και την αναβάθμιση του αγροτικού τομέα στη χώρα μας.

Αυτό συμβαίνει σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα κι αυτό επιζητά και η Ε.Ε.

Να είστε σίγουροι πως αν καταφέρουμε να συμφωνήσουμε στα παραπάνω, αντί δηλαδή να επιχειρήσουμε με βίαιο τρόπο να διαλύσουμε έναν θεσμό που – παρά τα προβλήματα του – επιτελεί σημαντικό ρόλο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του αγροτικού μας τομέα, να βρούμε ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν, τότε και οι εκπρόσωποι των Οργανώσεων, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αντίθετοι με τις αλλαγές που προωθούνται, θα είναι «σύμμαχοι».

Είναι όμως εμφανές πως ορισμένοι δεν αντιλαμβάνονται, ή για τους δικούς τους λόγους προσποιούνται ότι δεν αντιλαμβάνονται, τι θα συμβεί στην αγροτική μας οικονομία, εφ΄ όσον με την εφαρμογή του Νόμου που συζητούμε καταρρεύσει το συνεταιριστικό οικοδόμημα.

Προσωπικά, για όλους τους λόγους που προανέφερα και αρκετούς ακόμ που δε μπορώ να αναλύσω λόγω περιορισμένου χρόνου, αλλά κυρίως διότι για εμένα η συνεταιριστική ιδεολογία αποτέλεσε και αποτελεί κυρίαρχη πρακτική για την στήριξη των αγροτών και την περιφερειακή ανάπτυξη, δε μπορώ αυτή την κρίσιμη  ώρα να νίψω τας χείρας μου.

Γι αυτό καταψηφίζω, επί τις αρχής, το νομοσχέδιο θέλοντας να είμαι συνεπής με την συνείδηση και τις αρχές μου, εκτός και αν ο Υπουργός αφαιρέσει όλες τις αντισυνταγματικές διατάξεις και όλες τις διατάξεις που διαλύουν τις συνεταιριστικές οργανώσεις της χώρας μας.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button