ΤΟΠΙΚΑ…ΜΕΤΩΠΙΚΑ

Διάβασα το άρθρο του στρατηγού ε.α. και αντιδημάρχου Ξάνθης, κ. Νικ. Φωτιάδη, με τίτλο “Η εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον της τριπλής κατοχής”, που μας θύμισε το χρέος μας για μνήμη και τιμή όσων θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Μόνο μια παρατήρηση:

*Διάβασα το άρθρο του στρατηγού ε.α. και αντιδημάρχου Ξάνθης, κ. Νικ. Φωτιάδη, με τίτλο “Η εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον της τριπλής κατοχής”, που μας θύμισε το χρέος μας για μνήμη και τιμή όσων θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Μόνο μια παρατήρηση:

Για τα ελληνικά εδάφη που βρέθηκαν κάτω από το βουλγαρικό ζυγό, δεν είναι δυνατόν να ομιλούμε για “κατοχή”. Ενώ στις περιοχές που κατείχαν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί υπήρχαν (έστω δωσιλογικές) ελληνικές αρχές, λειτουργούσαν ελληνικά σχολεία και εκκλησίες, ετιμάτο η εθνική μας επέτειος της 25ης Μαρτίου κ.λ.π., οι Βούλγαροι αντικατέστησαν όλες τις αρχές με βουλγαρικές, έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία και τις εκκλησίες, απαγόρευσαν τη διδασκαλία και τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, γκρέμισαν όλα τα μνημεία που θύμιζαν την ελληνική παρουσία στα εδάφη αυτά και γενικώς προσάρτησαν τις περιοχές που τους δόθηκαν από τους Γερμανούς, στο βουλγαρικό κράτος!

Πρέπει λοιπόν να ομιλούμε για προσάρτηση και όχι για κατοχή. Και δεν είναι μια απλή λεπτομέρεια, αφού το γεγονός αυτό αφενός καταδεικνύει τις βλέψεις και τις προθέσεις των Βουλγάρων τότε και αφετέρου μας βοηθά να καταλάβουμε τι εννοούν ακόμη και σήμερα όταν έχουν ως δόγμα στο υπουργείο τους των Εξωτερικών το “η Βουλγαρία είναι μια χώρα που συνορεύει με τον εαυτό της”!

Δε λέμε. Ζητούμενη και επιδιωκόμενη η καλή γειτονία, αλλά καλού – κακού ας ξέρουμε και τις μας γίνεται!…

 

*Εντυπωσιάστηκα με την τόλμη του νέου υπευθύνου της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ στην Ξάνθη, κ. Αλέξη Αλεξανδρή, ο οποίος δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα, ότι “ο εθνικιστικός τουρκισμός πλήττει το θρησκευτικό αίσθημα της μειονότητας”.

Πράγματι, αυτό ακριβώς συμβαίνει και μακάρι να αποτελέσει αυτή η τοποθέτηση του κ. Αλέξανδρή τον γνώμονα πάνω στον οποίο θα κινηθεί η πολιτική της υπηρεσίας του στην περιοχή. Δεν είναι μόνον το θρησκευτικό αίσθημα που πλήττεται, αλλά και η αξιοπρέπεια των μουσουλμάνων συμπατριωτών μας ως πολίτες, το δικαίωμά τους να μιλούν και να διδάσκονται τη μητρική γλώσσα τους, να ασκούν τα πατροπαράδοτα έθιμά τους, με αποτέλεσμα να αποκόπτονται με ταχείς ρυθμούς από την πολιτισμική τους ρίζα και κληρονομιά.

Αυτό που έχει ανάγκη ο μουσουλμάνος συμπατριώτης μας είναι να τον αντιμετωπίσει επιτέλους το κράτος με σεβασμό. Δεν χρειάζεται πια ούτε την ελλαδική ρουσφετολογία ούτε τον τουρκικό εθνικισμό. Και τα δυο τον προσβάλλουν βαριά. Οσο πιο γρήγορα γίνει συνείδηση των αρμοδίων αυτό, τόσο το καλύτερο για όλους μας.

 

*Με το δίκιο τους οι απολυμένοι της “Φωνής της Αμερικής” ζητούν να συμπεριληφθούν στην τροπολογία που πέρασε ο υπουργός γεωργικής “ανάπτυξης”, κ. Αλ. Κοντός, για τα συνεταιριστικά εργοστάσια.

“Γιατί μόνο αυτοί κάι όχι κι εμείς;”, αναρωτιούνται και πλέον το φωνάζουν κιόλας.

“Γιατί όχι και κάθε άλλος απολυμένος του ιδιωτικού τομέα”, αναρωτιέμαι κι εγώ.

Το ξαναγράψαμε. Αν ο κ. Κοντός νοιώθει τύψεις για την πολιτική που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις στο θέμα των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που χρησιμοποιήθηκαν ως προεκτάσεις των πολιτικών γραφείων των διαφόρων αποχρώσεων πολιτικών της περιοχής μας, απαξιώνοντας στην πράξη τα οράματα του αειμνήστου Αλ. Μπαλτατζή, τότε ας μετέτασσε στο Δημόσιο όσους πράγματι πλεόναζαν (ή ας τους συνταξιοδοτούσε πρόωρα) και να κρατούσε τα εργοστάσια σε λειτουργία με τους υπολοίπους, ώστε να γίνουν και πάλι ανταγωνιστικά και χρήσιμα για την αγροτική ανάπτυξη του νομού μας.

Οταν τα κλείνεις και δημιουργείς εκ του παραθύρου μια ακόμη ομάδα δημοσίων υπαλλήλων, τότε απλά παίζεις με το ιερό δικαίωμα των πολιτών για εργασία και ανοίγεις το δρόμο στην εγκατάσταση ιδιωτικών επιχειρήσεων που θα καλύψουν το κενό. Το χειρότερο όλων, όμως, δημιουργείς μια πολύ κακή νοοτροπία στο εργατικό δυναμικό της περιοχής, τις συνέπειες της οποίας καλείται τώρα ο κ. Κοντός να αντιμετωπίσει.