Ο ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

«Αρχή άνδρα δείκνυσι» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Μήπως όμως ο ένας χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να προβούμε σε οριστικές εκτιμήσεις και οι συγκυρίες είναι τόσο δύσκολες που θα πρέπει να κρίνουμε τον Πρωθυπουργό με επιείκεια;

«Αρχή άνδρα δείκνυσι» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Μήπως όμως ο ένας χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να προβούμε σε οριστικές εκτιμήσεις και οι συγκυρίες είναι τόσο δύσκολες που θα πρέπει να κρίνουμε τον Πρωθυπουργό με επιείκεια;

Μα δεν αναδείχθηκε τώρα ο Αλέξης Τσίπρας σε ηγετική θέση. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι Πρόεδρος κόμματος. Από το 2012 ήταν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Χώρας και μέλλων Πρωθυπουργός. Από τον Ιανουάριο του 2015 είναι πλέον παντοδύναμος Πρόεδρος Κυβέρνησης μιας χώρας που κυβερνάται με συγκεντρωτικό πρωθυπουργικό μοντέλο εξουσίας. Από το Σεπτέμβριο τέλος του 2015 είναι αδιαμφισβήτητος ηγέτης μιας παράταξης της ριζοσπαστικής λεγόμενης αριστεράς, που κατόρθωσε επιτέλους να γίνει ενιαίο κόμμα, έχοντας θέσει εκποδών κάθε αντίθετη άποψη και ηγετική φυσιογνωμία.

Τι έπραξε αλήθεια ως Πρόεδρος του ΣΥΝ όταν ήταν ολοφάνερο ότι το κόμμα της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς διολίσθαινε προς ένα άκρατο λαϊκισμό και αριστερισμό; Αντί να μεριμνήσει για να επαναφέρει το κόμμα σε ρεαλιστικές  πολιτικές θέσεις, περισυνέλεξε κάθε αριστερίστικη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και επέλεξε την απομάκρυνση της μετριοπαθούς ανανεωτικής πτέρυγας.

Τι έπραξε από το 2012 και εφεξής ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όταν νηφάλιες και λογικές φωνές στο κόμμα του (βλ. Δραγασάκης) έκαναν λόγο για την επιτακτική ανάγκη «βίαιης ωρίμανσης του ΣΥΡΙΖΑ», έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει Κυβερνώσα Αριστερά; Σε ποιες πολιτικές συναίνεσης, μεταρρύθμισης, διεξόδου της χώρας από την κρίση έβαλε πλάτη ως θεσμικός παράγοντας;

Τι έπραξε ως Πρωθυπουργός της χώρας από τον Ιανουάριο του 2015; Σχημάτισε Κυβέρνηση από ικανούς και έμπειρους ή τοποθέτησε σε πολλά Υπουργεία αδαείς, άσχετους, ιδεοληπτικούς και ακτιβιστές (βλ. δηλώσεις Γιάννη Πανούση όταν ήταν ακόμη Υπουργός !!!); Προέβη σε  ορθές επιλογές προσώπων ή διόρισε σε κρίσιμες θέσεις στελέχη, που αποδείχθηκε ή γνώριζε εξ αρχής ότι δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους σε τόσο κρίσιμες στιγμές για τη χώρα;

Τι έπραξε όταν αντιλήφθηκε ότι η λεγόμενη σκληρή διαπραγμάτευση και η μετωπική σύγκρουση με τους δανειστές είναι αδιέξοδη και καταστροφική για τη χώρα; Προχώρησε στη λεγόμενη στροφή στο ρεαλισμό – έστω και μετά από πολύμηνη και επιζήμια καθυστέρηση – ή πέταξε τη μπάλα στην εξέδρα, καλώντας το  λαό σε δημοψήφισμα – ακόμη πιο επιζήμια για το λαό και τη χώρα επιλογή – για να μη βγάλει αυτός τα κάστανα από τη φωτιά; Αποδέχθηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ή το αντέστρεψε με επικοινωνιακά τερτίπια και όχι με ειλικρίνεια και αλήθειες για να αποδειχθεί  έτσι δεξιοτέχνης της μπλόφας και δημεγέρτης;

Τι έπραξε το καλοκαίρι του 2015 όταν στο κάλεσμά του να συνδράμουν τα υπόλοιπα κόμματα για τη σωτηρία της χώρας, βρήκε θετική ανταπόκριση; Επιδίωξε την παραπέρα πολυπόθητη εθνική συνεννόηση ή τους ξεγέλασε όλους και έσυρε τη χώρα σε εκλογές για να επιλύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα με τους διαφωνούντες;

Τι έπραξε όταν από την εκλογική μάχη του Σεπτεμβρίου βγήκε και πάλι νικητής; Ως κυρίαρχος του παιχνιδιού κάλεσε τις πολιτικές δυνάμεις να συνδράμουν την εθνική προσπάθεια ή επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο έπαρσης και αλαζονείας;

Τι πράττει σήμερα που έχει απομονωθεί πλήρως από την κοινωνία, έχει διαψεύσει παταγωδώς όλες τις ελπίδες και προσδοκίες του λαού, όπως ομολογούν πλέον ουκ ολίγα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Βάζει ως πρώτο στόχο και προτεραιότητα τη χώρα και τη σωτηρία της ή προτάσσει την επιβίωση της Κυβέρνησής του με αριστερές κορώνες περί επίθεσης από άνομα συμφέροντα και ελίτ που έχουν συνωμοτήσει και λυσσάξει να γίνει η  αριστερή του Κυβέρνηση (;;;;) «αριστερή παρένθεση»;

Τι ήταν αληθινό και εφικτό από αυτά που υποσχέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας;

• Η κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων με ένα άρθρο – ένα νόμο, όταν γνώριζαν  πως αυτό δεν μπορεί να γίνει;
• Η μονομερής διαγραφή του χρέους, που ήταν βέβαια αδιανόητη και ανέφικτη;
• Το νταούλι και οι αγορές που θα χόρευαν;
• Η εφαρμογή του «κοστολογημένου» προγράμματος της Θεσσαλονίκης, που οι οικονομικές δυνατότητες δεν επέτρεπαν σε καμία περίπτωση;
• Η νίκη σε μια μετωπική σύγκρουση με τους εταίρους – δανειστές, που κανείς δεν την πίστευε;
• Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που δεν μπορούσε να υλοποιηθεί;
• Το παράλληλο πρόγραμμα που δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής;
• Η μη παραπέρα μείωση των μισθών και συντάξεων, που είναι ολοφάνερο ότι θα γίνει και θάναι ντάλα μεσημέρι;

 

 Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών, όπως και όλοι οι προοδευτικοί στην Ευρώπη και στον κόσμο, ήθελαν να πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας και η Κυβέρνησή του. Αυτό που ο κόσμος ζητούσε δεν ήταν μαγικές λύσεις, αλλά να μπορέσει έστω να θέσει τέλος στον κατήφορο και να πάρει τα πάνω της η οικονομία και η κοινωνία. Δυστυχώς όλες αυτές οι προσδοκίες διαψεύσθηκαν παταγωδώς.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η Κυβέρνησή του είναι ολοφάνερο πλέον ότι ζουν εκτός τόπου και χρόνου. Περιστρέφονται ναρκισσιστικά γύρω από τον εαυτό τους σε ένα παράλληλο σύμπαν. Πιστεύουν πως με ένα μαγικό τρόπο είναι σε θέση να αντιστρέψουν το παιχνίδι και να βγουν και πάλι νικητές. Δεν κατανοούν πως το παιχνίδι πλέον φθάνει στο τέλος του. Δεν συνειδητοποιούν πως  τυχόν μικροκομματικές και επικοινωνιακές επιτυχίες τους δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο.

Με ψέματα, κορόιδεψαν το λαό και υφάρπασαν την ψήφο του. Πέρασε ένας χρόνος και η κατάσταση στη χώρα και την κοινωνία επιδεινώθηκε δραματικά.

Ο λαός στην πλειοψηφία του θα μπορούσε να συγχωρήσει μια Αριστερά ανέτοιμη να κυβερνήσει, μια Αριστερά που θα αποτύγχανε, αλλά δεν θα έχανε το ηθικό της πλεονέκτημα.

Μια τέτοια Αριστερά θα μπορούσε να ανασυγκροτηθεί και να επαναδιεκδικήσει την εξουσία με προϋποθέσεις πλέον να γίνει Κυβερνώσα. Θα περάσουν όμως δεκαετίες για να εμπιστευτεί και πάλι μια Αριστερά κλέπτουσα ψήφους, ψευδόμενη και εξαπατήσασα. Γιατί ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.

Κατά τον γνωστό μας όμως σκιτσογράφο Στάθη (βλ. ρηαλ της Κυριακής 14.2.16)

 δεν ισχύει για τον Αλέξη Τσίπρα και την Κυβέρνησή του η λαϊκή ρήση «ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, διότι με αυτήν την κυβέρνηση το ένα ψέμα ανοίγει δρόμο στο επόμενο με ρυθμό πολυβόλου μέσα σε έναν γενικευμένο θρήνο»

Υ.Γ. Δυστυχώς η διάψευση των ελπίδων από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει κίνδυνος να συμπαρασύρει και την όλη Αριστερά. Και αυτό θα είναι κρίμα και  άδικο και για την Αριστερά και για τον τόπο.