«Δεν αρκούν τα …κροκοδείλια δάκρυα…. για τη ΣΕΚΑΠ»
Ήταν να μη γίνει κακή αρχή ….από τη στιγμή που άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι με τα συνεταιριστικά εργοστάσια του Νομού Ξάνθης, φυσικό επακόλουθο ήταν η μπάλα να πάρει και τη ΣΕΚΑΠ…..
Το «τσουνάμι» που βάλθηκε να καταπιεί όλα τα συνεταιριστικού χαρακτήρα εργοστάσια της χώρας χτύπησε και πάλι προκειμένου να αποτελείωσε και τα τελευταία , αδιαφορώντας για τα συντρίμμια που θα αφήσει στο πέρασμά του….
Ήταν να μη γίνει κακή αρχή ….από τη στιγμή που άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι με τα συνεταιριστικά εργοστάσια του Νομού Ξάνθης, φυσικό επακόλουθο ήταν η μπάλα να πάρει και τη ΣΕΚΑΠ…..
Το «τσουνάμι» που βάλθηκε να καταπιεί όλα τα συνεταιριστικού χαρακτήρα εργοστάσια της χώρας χτύπησε και πάλι προκειμένου να αποτελείωσε και τα τελευταία , αδιαφορώντας για τα συντρίμμια που θα αφήσει στο πέρασμά του….
Και το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι γίνονται οι ίδιες κινήσεις και ενέργειες που ακολουθήθηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν με άδοξη βέβαια έκβαση…..
Αναφέρομαι φυσικά στον υποτιθέμενο αγώνα που έδωσαν τότε σύσσωμοι οι εργαζόμενοι και οι τοπικές αρχές και φορείς για να μη κλείσουν ΣΕΒΑΘ, ΣΕΠΕΚ, ΡΟΔΟΠΗ ….
Το αποτέλεσμα βέβαια γνωστό τοις πάσης και τις δραματικές συνέπειες του οποίου βιώνει εδώ και καιρό η τοπική κοινωνία….
Μπήκε ταφόπλακα σε ΣΕΒΑΘ και ΣΕΠΕΚ και ιδιώτης στη ΡΟΔΟΠΗ…
Εδώ και τρία χρόνια μένουν αναξιοποίητες οι εγκαταστάσεις των δύο εργοστασίων, παρόλο που κάποιοι όταν ήταν αντιπολίτευση χαρακτήριζαν φιλέτο την έκταση της ΣΕΒΑΘ και έλεγαν πως όταν έρχονταν στην εξουσία πολύ γρήγορα θα έβρισκαν επενδυτές για την αξιοποίηση του….
Μια αξιοποίηση που θα σήμαινε ότι θα είχαμε πίσω τις χαμένες θέσεις εργασίας …
Όσο τις είδατε εσείς, άλλο τόσο τις είδα και εγώ…..
Η δικαιολογία που έχουν έτοιμη στα χείλη τους… «φταίει το γραφειοκρατικό σύστημα και η αργοπορία της Δικαιοσύνης»…..
Πάντως αν γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω, τότε που παρόλες τις δεσμεύσεις της τότε κυβέρνησης ότι τα Συνεταιριστικά Εργοστάσια της Ξάνθης δε θα έκλειναν και θυμηθούμε τα γεγονότα και τις αντιδράσεις εκείνης της εποχής θα καταλάβουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον «τελευταίο των Μοϊκανών» τη ΣΕΚΑΠ……
Και τότε όλοι έκαναν λόγο για τον ύπουλο και σκληρό ρόλο της ΑΤΕ, όλοι επεσήμαιναν ότι ήταν θέμα πολιτικής βούλησης η συνέχιση λειτουργίας τους ή όχι και όσο για τους εργαζόμενους επιδίδονταν σε αγώνα δρόμου …..
Επαφές με υπουργικά, βουλευτικά και πολιτικά γραφεία, πορείες και απεργίες, παραστάσεις σε δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια…..
Εξέφραζαν την αγωνία τους, έλεγαν τον πόνο τους, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, έπαιρναν διαβεβαιώσεις και δεσμεύσεις από τους κυβερνώντες, κέρδιζαν μικρές παρατάσεις και τονωτικές ενέσεις αισιοδοξίας και στο τέλος θέλοντας και μη ήπιαν το πικρό ποτήρι της ήττας του αγώνα τους…..
Είχε γίνει αυτό που φοβόντουσαν όλοι, το είχαν καταλάβει αλλά δεν ήθελαν να το αποδεχτούν…..
Η ταφόπλακα είχε μπει στα συνεταιριστικά, ωστόσο δεν ήταν ολότελα χαμένοι οι εργαζόμενοι, όσοι βέβαια είχαν απομείνει, καθώς εξασφάλισαν θέσεις σε υπηρεσίες της Περιφέρεις Ανατολικής Μακεδονία και Θράκης….έγιναν ….δημόσιοι υπάλληλοι….
Ο μεγάλος χαμένος αποδείχτηκε η τοπική κοινωνία και η τοπική ανάπτυξη και παραγωγή, η τοπική οικονομία…..
Χάθηκαν για πάντα δεκάδες θέσεις εργασίας, αγρότες άλλαξαν καλλιέργειες, επαγγελματίες και μεσάζοντες έμειναν στα κρύα του λουτρού και γενικά έγινε ακόμη πιο αισθητή η αποβιομηχάνιση του νομού……
Η αλήθεια είναι πως μόνοι μας βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, αφού ως τοπική κοινωνία αποδεχόμασταν με την απάθειά μας να λειτουργούν τα παραπάνω εργοστάσια ως βιομηχανίες παραγωγής ψήφων και κομματικών παιχνιδιών….
Κάποιοι είναι η αλήθεια ότι στις καλές εποχές των συνεταιριστικών έφαγαν με χρυσές κουτάλες χωρίς να αναλογιστούν τις συνέπειες….
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα εργοστάσια αυτά να χάσουν τη στήριξη της τοπικής κοινής γνώμης….
«Αυτοί τα βούλιαξαν , εμείς θα πληρώσουμε τα σπασμένα;…..Τι θα αγωνιστώ εγώ για να τρώνε τα κομματό….λα με χρυσές μασέλες…..; Εγώ να παίρνω 800 και αυτοί 1500, 2000 και 6000 μισθό;…Για να κάνουν τα δικά τους πολιτικά παιχνίδια και να πουλάνε ωραιάδα;….Στον ιδιώτη έτσι θα λειτουργούσαν….; Αυτό ήταν το όνειρο του Μαπλατζή; Θα τρίζουν τα κόκαλά του έτσι όπως κατάντησαν τα συνεταιριστικά εργοστάσια…..» είναι μερικές μόνο από τις πολλές αλήθειες που σιγοψιθύριζαν και σιγοψιθυρίζουν οι Ξανθιώτες , χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θέλουν και να κλείσει η ΣΕΚΑΠ το τελευταίο προπύργιο του συνεταιριστικού κινήματος μιας άλλης έστω εποχής…..Αυτό που ζητούν είναι τον εκσυγχρονισμό της πάνω στα νέα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομικής αγοράς…..
Και ενώ λοιπόν έχοντας το προηγούμενο κακό παράδειγμα της ΣΕΒΑΘ και της ΣΕΠΕΚ-για τη ΡΟΔΟΠΗ βρέθηκε αγοραστής, έστω και αν δόθηκε κοψοχρονιάς- αντί να δώσουν τα χέρια οι τοπικές αρχές και φορείς, και κυρίως οι τοπικές οργανώσεις των κομμάτων και να ενωθούν μαζί με τους εργαζόμενους σε έναν κοινό αγώνα για την ανασυγκρότηση της ΣΕΚΑΠ και της λειτουργίας με κανόνες της σύγχρονης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά πάντα μέσα από ένα πνεύμα προστασίας των εργαζομένων και διασφάλισης των κεκτημένων τους, παρακολουθούσαν απλά την προδιαγεγραμμένη πορεία……
Τώρα στο χείλος του γκρεμού αποφάσισαν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να δώσουν τον αγώνα τους….
Μόνο που είναι πολύ αργά….έπρεπε πριν από δύο και τρία χρόνια να αφήσουν έξω τα κομματικά παιχνίδια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., να έχουν ένα σωματείο μακριά από κομματικές επιρροές, να μιλήσουν έξω από τα δόντια, να ειπωθούν αλήθειες που πληγώνουν ηθικά και οικονομικά και να πάρουν την τύχη του εργοστασίου στα χέρια τους…..
Κάποιοι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι στις διευθυντικές όπως πάντα καρέκλες κοίταζαν περισσότερο το προσωπικό ή το κομματικό τους συμφέρον…..
Ο σωστός και ικανός μάνατζερ έχει διορατικότητα, προβλέπει, προνοεί και προλαμβάνει καταστάσεις…..
Πόσο μάλλον όταν στην παγκόσμια αγορά τα πάντα λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια…..
Καλό το μαξιλαράκι του κράτους , αλλά για την ασφάλεια σου δεν αρκεί…..
Και από τη στιγμή που η ΑΤΕ μας είχε δείξει προ πολλού έμπρακτα το ρόλο με τον οποίο θέλει να λειτουργήσει στο οικονομικό σκηνικό της χώρας , ως ιδιώτης και όχι ως κοινωφελές ίδρυμα που ασκεί κοινωνική πολιτική τότε μάλλον ολιγωρήσαμε …..
Ποιος πιστεύει σήμερα σε πολιτικές δεσμεύσεις…..;μόνοι οι χαζοί και αυτοί που φορούν κομματικές παρωπίδες….
Μπορεί ο Γιώργος να είπε ότι η ΣΕΚΑΠ δε θα πουληθεί ή δε θα κλείσει, αλλά και ο προκάτοχός του είχε πει κάτι ανάλογο για ΣΕΒΑΘ και ΣΕΠΕΚ και γενικά για τα συνεταιριστικά εργοστάσια….
Έπρεπε να επαναπαυθούμε…..;
Και όσο για τους εργαζόμενους , άδικος κόπος η παρουσία τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο…..εκτός και αν θέλουν να διασφαλίσουν τη μετάταξή τους σε κάποιες θέσεις του δημοσίου, αν γίνει το κακό που όλοι βέβαια απευχόμαστε…..
Μόνο που τώρα υπάρχει η Τρόικα και το μνημόνιο….
Τουλάχιστον να βρεθεί κάποιος αγοραστής , έστω και με το μοντέλο της ΡΟΔΟΠΗΣ η ΣΕΚΑΠ να συνεχίσει να λειτουργεί…..
Γιατί αν κλείσει και αυτή μετά την τροπή που πήρε και το θέμα των ζαχαρουργείων της ΕΒΖ, θα έχει έρθει το χάος στην περιοχή μας….
Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας διατηρούμε συγκρατημένη αισιοδοξία για τη Γενική Συνέλευση της 14ης Απριλίου των μετόχων της ΣΕΚΑΠ….ποιος ξέρει ίσως και το γλυτώσουμε το «τσουνάμι»…..
