ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ Κ.Ο.Ξ. ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ

Και ενώ θα έπρεπε να καλωσορίζουμε τους αθλητές στο κολυμβητήριο, να προγραμματίζουμε τις δραστηριότητες του συλλόγου για τη νέα σεζόν και να οργανώνουμε τα τμήματα water-polo και κολύμβησης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι για άλλη μία φορά με το κλασικό και διαχρονικό πρόβλημα του χώρου… πότε θα λειτουργήσει η πισίνα; πότε θα τελειώσουν οι εργασίες στο κολυμβητήριο; πότε θα ξεκινήσουν τα προγράμματα συλλόγων και Δήμου; “πότε θα πάω στην πισίνα μπαμπά”; Και τι να απαντήσεις στη σωρεία ερωτήσεων που γεννιούνται μετά από κάθε απάντηση;

Και ενώ θα έπρεπε να καλωσορίζουμε τους αθλητές στο κολυμβητήριο, να προγραμματίζουμε τις δραστηριότητες του συλλόγου για τη νέα σεζόν και να οργανώνουμε τα τμήματα water-polo και κολύμβησης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι για άλλη μία φορά με το κλασικό και διαχρονικό πρόβλημα του χώρου… πότε θα λειτουργήσει η πισίνα; πότε θα τελειώσουν οι εργασίες στο κολυμβητήριο; πότε θα ξεκινήσουν τα προγράμματα συλλόγων και Δήμου; “πότε θα πάω στην πισίνα μπαμπά”;

Και τι να απαντήσεις στη σωρεία ερωτήσεων που γεννιούνται μετά από κάθε απάντηση;

Γιατί μη ξεχνάμε, πως κάθε Χριστούγεννα, Αποκριές, Πάσχα και αρχές καλοκαιριού αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα:  “Το κολυμβητήριο κλείνει! Τι θα κάνουμε τώρα;”  Πώς να ΄΄χτίσεις΄΄ την ομάδα όταν η βάση (το κολυμβητήριο) δεν σου εξασφαλίζει σταθερά θεμέλια; Όταν είναι αναμφίβολο το αυτονόητο – η ομαλή λειτουργία του κολυμβητηρίου.

Πόσο ζηλέψαμε όταν σε κάποιους αγώνες σε γειτονική πόλη, ένας πολιτικός πήρε το λόγο και με έντονο και δυνατό τόνο στη φωνή του επιβεβαίωσε ότι στηρίζει την κολύμβηση και θα προσπαθήσει γι’ αυτήν, χωρίς να του το ζητήσει κανείς δημόσια, χωρίς να αντιμετωπίζουν οι ομάδες τον κίνδυνο να μείνουν εκτός νερού οι αθλητές τους.

Οι γονείς του Κ.Ο.Ξ. τον χειροκρότησαν πρώτοι με όλη τη δύναμή τους, γιατί έθιξε ένα ζήτημα ΄΄πληγή΄΄ γι’ αυτούς, αφού ο σύλλογος έχει τις πρωτιές στο να παρακαλάει για μία διαδρομή σε γειτονικά κολυμβητήρια, ώστε να καλύψει τις προπονητικές ανάγκες των αθλητών του, οι οποίοι για τους γνωστούς πλέον λόγους, συχνά-πυκνά μένουν με τα μπουρνούζια στο χέρι!!!!!!

Και άντε να σε δεχτούν , και άντε να βρεις μέσον να μετακινήσεις τους αθλητές και άντε τελικά να βρεις τον τόσο πολύτιμο χρόνο αλλά και περιορισμένο μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων.

Γιατί δεν είναι μόνο ο κίνδυνος του να βγαίνεις καθημερινά στο δρόμο για να μετακινηθείς για την προπόνηση, είναι και ο χρόνος που χρειάζεσαι, ο οποίος αυξάνεται κατά μία ώρα και άρα πρέπει να θυσιάσεις κάτι άλλο.

Και δεν αναφερόμαστε για το χρόνο τον γονέων (οι αφανείς ήρωες), μιλάμε για το χρόνο των παιδιών, που αγαπούν την άθληση, αλλά τι να θυσιάσουν; Το διάβασμα; Τα αγγλικά; Τα γαλλικά;

Μάλλον τον ελεύθερο χρόνο. Ας τα τιμωρήσουμε λοιπόν άλλη μία φορά, γιατί επέλεξαν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.

Και μιλάμε για αθλητισμό. Όχι για πρωταθλητισμό. Γιατί πώς να ανταγωνιστείς τις ομάδες που ήδη ξεκίνησαν τις προπονήσεις ενώ εμείς ακόμη έχουμε ενημέρωση του τύπου ράδιο αρβύλα : ΄΄θα ανοίξει αύριο, μεθαύριο, τη μέρα που δεν έχει αύριο…… και θα δούμε πώς θα πάμε, γιατί θα ακριβύνει και το πετρέλαιο…..΄΄ .

Σε σένα αθλητή τι να απαντήσουμε; Που εδώ και λίγα χρόνια ΄΄κόβεις΄΄ χιλιόμετρα πάνω-κάτω στη διαδρομή 1 , 2 , 4 ή 7;

Σε σένα που κάθε φορά που αγωνίζεσαι, στα κατάμεστα από κόσμο κολυμβητήρια, αντηχούν το όνομα του συλλόγου και της πόλης σου;

Υπερήφανη η πόλη κάθε φορά που αναδεικνύεται και ξεχωρίζει ένα γέννημά της. Μέχρι να φτάσει όμως σ’ αυτό το σημείο, ποια η στήριξη στις δυσκολίες που παρουσιάζονται; Με την πρωτοβουλία των γονέων έχει δοθεί η εκκίνηση στα παιδιά μας: να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και μέσα από την προσπάθειά τους να διαπρέψουν, να ξεχωρίσουν, να δώσουν στον αθλητισμό και να πάρουν από αυτόν.

ΖΗΤΑΜΕ από τις τοπικές αρχές να δώσουν τη δυναμική ώθηση.

Στηρίξτε μας !!!! Σταθείτε δίπλα μας και στην προσπάθεια μας. Τι πιο ωραίο να γεμίζεις του αθλητικούς χώρους με παιδιά. Ας τα ξεκολλήσουμε από τους Η/Υ και από τα game boy.

Ας τα βγάλουμε από την απομόνωση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και ας τα εντάξουμε στις ομάδες και στη συνεργασία.

Να τα οδηγήσουμε στο σωστό δρόμο ανάπτυξης, ώστε να ενταχθούν σαν ώριμοι πολίτες στην κοινωνία με σωστές βάσεις.

Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα. Το σώμα θέλει δύο πόδια για να πορευτεί.

Εν τω προκειμένω, το ένα είναι οι γονείς και το άλλο οι τοπικοί άρχοντες. Ζητάμε να κατανοήσετε και να στηρίξετε την προσπάθεια μας.

Ίσως να ακουγόμαστε υπερβολικοί, μονότονοι και γραφικοί. Όμως αυτόν το χώρο αγάπησαν τα παιδιά μας και εμείς αποφασίσαμε να τον στηρίξουμε και να τον αναπτύξουμε.

Θα πρέπει να ακούσετε τις φωνές μας, γιατί τον ζούμε καθημερινά και ενημερωνόμαστε γι’ αυτόν. Μαζί μπορούμε καλύτερα!!!