Επιστολή του Π. Γεωργαντζή για την “επιλεκτική χρεοκοπία”
Την τελευταία εβδομάδα πολύς λόγος γίνεται για την «επιλεκτική χρεοκοπία» στην οποία οδηγείται η Ελλάδα και πολλοί προσπαθούν να αναλύσουν τη σημαίνει αυτή η φράση από οικονομικής πλευράς.
Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν γνωρίζω τη σημαίνει από οικονομικής πλευράς ούτε η «χρεοκοπία» (αν και εικάζω ότι πρόκειται για κατάσταση οδυνηρή για κάθε μη προνομιούχο Ελληνα, και αλλοίμονό μας) ούτε βέβαια η «επιλεκτική».
Την τελευταία εβδομάδα πολύς λόγος γίνεται για την «επιλεκτική χρεοκοπία» στην οποία οδηγείται η Ελλάδα και πολλοί προσπαθούν να αναλύσουν τη σημαίνει αυτή η φράση από οικονομικής πλευράς.
Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν γνωρίζω τη σημαίνει από οικονομικής πλευράς ούτε η «χρεοκοπία» (αν και εικάζω ότι πρόκειται για κατάσταση οδυνηρή για κάθε μη προνομιούχο Ελληνα, και αλλοίμονό μας) ούτε βέβαια η «επιλεκτική».
Ως άνθρωπος όμως που ασχολούμαι με την ελληνική γλώσσα κατά την έκφραση-διατύπωση κάποιων σκέψεών μου, θα ήθελα να κάμω δυο «φιλολογικές» παρατηρήσεις.
1. Στο σχολείο και συγκεκριμένα στο μάθημα της Γραμματικής της ελληνικής γλώσσας, ανάμεσα σε πολλά άλλα, μάθαμε ότι «ουσιαστικά» λέγονται οι λέξεις εκείνες «που σημαίνουν ή εκφράζουν όντα, ήτοι πρόσωπα, ζώα ή πράγματα, πράξεις, καταστάσεις ή ιδιότητες» και διαιρούνται σε συγκεκριμένα ή αφηρημένα. Από αυτά τα μεν πρώτα σημαίνουν πρόσωπα, ζώα ή πράγματα, ενώ τα δεύτερα (αφηρημένα) σημαίνουν πράξεις, καταστάσεις ή ιδιότητες.
Από την άλλη πλευρά «επίθετα» λέγονται οι λέξεις εκείνες της ελληνικής γλώσσας που σημαίνουν ποιότητα ή ιδιότητα κάποιου ουσιαστικού.
Επομένως γραμματικώς το κύριο βάρος έχουν τα ουσιαστικά ενώ τα επίθετα απλά «χρωματίζουν» θα λέγαμε το ουσιαστικό και το δίνουν μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία, βαρύτητα κ.λπ.
2. Το ίδιο γίνεται και στο συντακτικό της ελληνικής γλώσσας, όπου τα ουσιαστικά είναι το κατηγορούμενο ή αντικείμενο της πρότασης, ενώ τα επίθετα είναι «επιθετικοί» ή «κατηγορηματικοί» προσδιορισμοί και τίποτε άλλο, εκτός εάν λαμβάνουν τη θέση του ουσιαστικού (ουσιαστικοποιημένα επίθετα).
Ερχόμενοι τώρα στην φράση «επιλεκτική χρεοκοπία», το ουσιαστικό, όπως ο καθένας μπορεί εύκολα να διαπιστώσει, είναι το «χρεοκοπία» και το επίθετο το «επιλεκτική»
Επομένως το κύριο βάρος στην εν λόγω έκφραση έχει το ουσιαστικό «χρεοκοπία» είτε θεωρηθεί ως συγκεκριμένο είτε ως αφηρημένο ουσιαστικό (π.χ. κατάσταση ή ιδιότητα), αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, που σημαίνει ότι η χρεοκοπία είναι μια πραγματικότητα, όσο και αν προσπαθεί να τη χρυσώσει το επίθετο «επιλεκτική». Είναι ωσάν να προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι-φαρμάκι και να το καταστήσει καταπόσιμο.
«Δυστυχώς (και πάλιν) επτωχεύσαμεν» όπως είπε ο Τρικούπης, τά δε λοιπά είναι είτε επιχρυσωμένοι, έστω κατηγορηματικοί αν μη επιθετικοί προσδιορισμοί, είτε «εκ του πονηρού» «αίολες» φράσεις των πολιτικών για να μην αντιλαμβάνονται οι Ελληνες το που φτάσαμε μια και μας έκαμαν να ξεχάσουμε και την ελληνική μας γλώσσα.
Το κύριο βάρος, λοιπόν, επαναλαμβάνω, στην εν λόγω εκφραση είναι στο ουσιαστικό «χρεοκοπία», και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, και όχι στο επίθετο «επιλεκτική».
Αυτά τα λίγα σαν μικρό σχόλιο στα όσα τελευταία ακούονται και γράφονται γιατί νομίζω ότι οι πολιτικοί μας, μάς θεωρούν ως αγράμματους και αδαείς περί την ελληνική γλώσσα και πιστεύουν ότι όποιο χάπι και να μας δώσουν εμείς (ως κουτορνίθια) θα το καταπιούμε αμάσητο, χωρίς να εμβαθύνουμε στα λόγια τους που μοιάζουν ως «έπεα πτερόεντα».
Με τιμή και πολλές ευχαριστίες για τη φιλοξενία σας
Πέτρος Α. Γεωργαντζής
