Έκθεση ζωγραφικής από το Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών
35 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης ‘Η ΑΓΑΠΗ’, τα οποία χαρακτηρίζονται από ισόποσα χρόνια προσφοράς ζωής προς την τοπική κοινωνία.
35 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης ‘Η ΑΓΑΠΗ’, τα οποία χαρακτηρίζονται από ισόποσα χρόνια προσφοράς ζωής προς την τοπική κοινωνία.
Στα πλαίσια της επετείου ο Σύλλογος διοργανώνει έκθεση ζωγραφικής, με έργα του ιδρυτικού του μέλους κ. Χρήστου Λασπίδη, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο φουαγιέ του Δημοτικού Αμφιθεάτρου της Στέγης Πολιτισμού ‘Κ.Μπένης’, από σήμερα μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου.
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 10.00 – 13.00 και τα απογεύματα από τις 17.00 – 21.00.
ΠΟΝΤΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΝΤΙΩΝ
Με μεγάλη συμμετοχή συνεχίζονται τα μαθήματα εκμάθησης ποντιακών χορών στον σύλλογο μας. Παράλληλα οι προσπάθειες μας για την δημιουργία αξιόλογης χορωδίας στέφονται από επιτυχία.
Ορισμένοι λένε με πικρία πως από την λαϊκή μας παράδοση απόμειναν μόνον οι χοροί και τα τραγούδια. Λησμονούν πως ο χορός και το τραγούδι ήταν πάντα και θα μένουν τα κυριότερα στοιχεία της λαϊκής μας παράδοσης.
Ο χορός είναι τρόπος βίωσης της ιδεολογίας και παράδοσης ενός λαού. Έτσι και στον Πόντο, όλες οι συνήθειες, τα ήθη, τα έθιμα, όλοι οι τρόποι λατρείας και ιεροτελεστίας των μελών της ποντιακής κοινωνίας βιώνουν μέσα από τους χορούς.
Οι πρόγονοί μας δημιούργησαν κυκλικούς χορούς, ύψιστο δείγμα δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ίσης συμμετοχής, αφού ο πρώτος χορεύει πιάνοντας τον τελευταίο, αφού ο κάθε χορευτής βλέπει όλους και τον βλέπουν όλοι. Τα όργανα στο κέντρο απέχουν το ίδιο από όλους.
Χορεύουν μικροί και μεγάλοι, πεπειραμένοι και αρχάριοι, έτσι που ο χορός έχει την ποικιλία και τη δυναμική τού « γίγνεσθαι της ζωής ». Ο χορός ενώνει. Ενώνει τα χέρια, ενώνει τις ανάσες, ενώνει τους καημούς και τα όνειρα και εκφράζει την ενότητα και την υπεροχή της ομάδας, γι’ αυτό αποκαλύπτει το μεγαλείο του Ποντιακού Ελληνισμού. Στην Κίνα του 6ου αιώνα, ο σοφός Κομφούκιος έλεγε: « Δείξτε μου πώς χορεύει ένας λαός και θα σας πω αν ο πολιτισμός του είναι άρρωστος ή υγιής »
Το τραγούδι πέρα οπό την χαρά, είναι ένας τρόπος να «λυθεί» η γλώσσα σ αυτήν την υπέροχη διάλεκτο των αρχαίων ελληνικών. Συνάμα και μια δυνατότητα να την κρατήσουμε ζωντανή.
Ακολουθώντας πιστά τη ρήση του Ελύτη, «μόνη έγνοια η γλώσσα μου», ο κάθε ένας από μας καταθέτει καθημερινά την αγωνία του για το μέλλον της ποντιακής διαλέκτου και ελπίζει ότι συμβάλλει στην διάσωσή της. «Η ποντιακή διάλεκτος δεν έχει το κουράγιο να πεθάνει». Δεν θα την αφήσουμε.
Όσοι επιθυμούν να μας συντροφεύουν στις προσπάθειες μας είναι καλοδεχούμενοι.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ Ν. ΞΑΝΘΗΣ
