Η κρίση αποδυνάμωσε τις προμήθειες, όχι όμως και την ανθρωπιά του προσωπικού!

Κύριε Διευθυντά,

Η νοσηλεία μου στο Νοσοκομείο Ξάνθης, τις προηγούμενες ημέρες λόγω έντονου καρδιακού προβλήματος, μου έδωσε τη δυνατότητα να διαπιστώσω μεταξύ άλλων και τη φημολογούμενη κατάσταση, αν δηλαδή ισχύει ή όχι και ποιες οι επιπτώσεις της κρίσης.

Το “μικρόβιο” της δημοσιογραφίας που κυκλοφορεί στο αίμα μου εδώ και 25 συναπτά έτη, δεν με άφησε αδιάφορο μπροστά σε όσα διαδραματίζονταν μπροστά μου ή δίπλα μου, παρ’ όλο που με απασχόλησε έντονα το προσωπικό μου θέμα.

Κύριε Διευθυντά,

Η νοσηλεία μου στο Νοσοκομείο Ξάνθης, τις προηγούμενες ημέρες λόγω έντονου καρδιακού προβλήματος, μου έδωσε τη δυνατότητα να διαπιστώσω μεταξύ άλλων και τη φημολογούμενη κατάσταση, αν δηλαδή ισχύει ή όχι και ποιες οι επιπτώσεις της κρίσης.

Το “μικρόβιο” της δημοσιογραφίας που κυκλοφορεί στο αίμα μου εδώ και 25 συναπτά έτη, δεν με άφησε αδιάφορο μπροστά σε όσα διαδραματίζονταν μπροστά μου ή δίπλα μου, παρ’ όλο που με απασχόλησε έντονα το προσωπικό μου θέμα.

Εντούτοις νιώθω την ανάγκη να καταθέσω τα όσα έζησα και έμαθα, τα όσα είδα και άκουσα, τα όσα έψαξα και τεκμηρίωσα.

Ναι, γιατί σήμερα όλοι μιλούν ανοιχτά, κανείς δεν παραπέμπει στους “αρμοδίους” – διοικητικούς ή συνδικαλιστικούς – γιατί εκεί όπου παίζεται η ζωή του καθένα μας, κανείς πλέον δεν έχει τα περιθώρια ή δεν του δίνονται πια να παίξει άλλα παιχνίδια.

Εκτός από τις διοικητικές υπηρεσίες, τις οποίες ουδόλως μέμφομαι, αλλά δεν είχα και καμία επαφή μαζί τους, δηλώνω απερίφραστα ότι στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ της ΞΑΝΘΗΣ, που καθημερινά ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΕΤΑΙ με εσωτερικές κινήσεις συρρίκνωσης κλινικών και μετακίνησης προσωπικού, η ΚΡΙΣΗ “χτύπησε” ΜΟΝΟ τις προμήθειες, μόνο την αγορά και ποιότητα υλικών, μόνο την αναβάθμιση των ηλεκτρονικών μέσων, που είναι το εργαλείο δουλειάς για νοσηλευτές και γιατρούς.

Σας ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ όμως, ότι η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΧΤΥΠΗΣΕ την ΑΝΘΡΩΠΙΑ, την ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, την ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, γιατρών και νοσηλευτών, ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού, που καθημερινά δίνουν ΜΑΧΗ για να προσφέρουν με ΜΗΔΑΜΙΝΑ μέσα τις πιο πολύτιμες υπηρεσίες στον συνάνθρωπο.

Οι ειδικοί υπάλληλοι του δημοσίου – και όχι δημόσιοι υπάλληλοι όπως κακώς αναφέρονται – ΔΙΚΑΙΩΣ φωνάζουν, ΔΙΚΑΙΩΣ διαμαρτύρονται, ΔΙΚΑΙΩΣ σηκώνουν χέρια, απέναντι στο ΕΓΚΛΗΜΑ που πράττει η σημερινή κυβέρνηση να βάζει “χέρι” και στον τομέα της υγείας, έχοντας εξαθλιώσει τα πάντα.

Οι ίδιοι ζητούν να πάψουν οι μετακινήσεις “ημετέρων” σε θέσεις απραξίας, οι ίδιοι ζητούν έλεγχο των δαπανών, των προμηθειών.

Οι ίδιοι όμως ζητούν να παραμείνει και ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ ο χαρακτήρας της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ, οι κατανεμημένες ανά νομό παρεχόμενες υπηρεσίες χωρίς αποδυνάμωση των νοσοκομείων, οι ίδιοι ζητούν να πληρώνονται, για να μπορούν να ζουν αυτοί και οι οικογένειές τους, για να μπορούν με τη σειρά τους να λειτουργήσουν απερίσπαστα.

Γιατί η υγεία ΔΕΝ είναι μία Δημόσια Υπηρεσία. Η υγεία είναι, όπως και η Παιδεία – Ασφάλεια – Αμυνα, μία ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ και πρέπει να εξαιρεθεί από οποιουδήποτε πειραματισμούς θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Η εμφανής έλλειψη υλικών, η υποβάθμιση της ποιότητας υλικών, η ανυπαρξία νέων σύγχρονων μέσων, κάνουν τις υπηρεσίες προς τον ασθενή ανίσχυρες για το επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι η ομαλή εξέλιξη της υγείας του, αν όχι και η σωτηρία του από τον επικείμενο θάνατο.

Έζησα, στις μέρες που νοσηλεύτηκα στην Καρδιολογική Κλινική του ΓΝΞ, πολλά…

Από την ώρα εισαγωγής μου στα Επείγοντα Περιστατικά έως την διακομιδή μου στο  θάλαμο νοσηλείας…

Οι εμπειρίες πολλές και στοιχεία που δεν πρέπει να γραφθούν, γιατί απασχολούν τον Διοικητή και τους συνεργάτες του, στους οποίους – θέλοντας να συμβάλλω θετικά – θα απευθυνθώ γραπτώς.

Θεωρώ όμως μέγιστη υποχρέωσή μου να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΔΗΜΟΣΙΩΣ, τη Διευθύντρια της Καρδιολογικής Κλινικής κα ΜΠΡΙΚΑ ΠΟΛΥΞΕΝΗ για την αμέριστη συμβολή της στη διάρκεια της νοσηλείας μου και στην περαιτέρω διερεύνηση του προβλήματός μου, τον Επιμελητή κο Σαμαρά και τους Ειδικευόμενους Ιατρούς, το υπόλοιπο ιατρικό προσωπικό.

Επίσης ιδιαίτερα ευχαριστώ το νοσηλευτικό προσωπικό, που λειτουργώντας με τάξη και αυταπάρνηση, προσέφερε τόσο σε εμένα όσο και στα πιο δύσκολα άλλα περιστατικά τις καλύτερες υπηρεσίες, χωρίς διαχωρισμούς, ΧΩΡΙΣ τα ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΕΣΑ. Η λειτουργία τους ήταν για μένα η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην ΚΡΙΣΗ που μας επιβάλλουν, ότι τελικά έναντι όλων ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Και αυτή δεν λείπει από τους ανθρώπους του Νοσοκομείου μας.

Αξίζουν την υποστήριξή μας, αξίζουν την συμπαράστασή μας…

 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Παναγιώτης Πεντζουρίδης

Δημοσιογράφος