“Ο πολύτιμος χρόνος που διαθέτουν οι εθελοντές για όλους μας”

Λέγεται στην προφορική παράδοση που έχει περάσει από στόμα σε στόμα η κάτωθι μικρή ιστορία σχετικά με τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ευρισκόμενος λοιπόν στα πρόθυρα του θανάτου, ο Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του: Πρώτον να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

  Λέγεται στην προφορική παράδοση που έχει περάσει από στόμα σε στόμα η κάτωθι μικρή ιστορία σχετικά με τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

   Ευρισκόμενος λοιπόν στα πρόθυρα του θανάτου, ο Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του: Πρώτον να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

   Δεύτερον όλους τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του και τρίτον τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, στη θέα όλων.

   Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

   Ο Αλέξανδρος του εξήγησε: πρώτον θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

   Δεύτερον θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

   Τρίτον θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

  Η ιστορία μας δεν είναι άσχετη με την συνήθη αρθρογραφία μας περί εθελοντισμού και εθελοντικής αιμοδοσίας.

  “Ο ΧΡΟΝΟΣ” είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχει ο καθένας μας, γιατί είναι περιορισμένος.   Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα και αμύθητα πλούτη, αλλά όχι  περισσότερο χρόνο.

  Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε. Ο χρόνος είναι η ζωή μας…

  ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!

  Αυτό ισχύει πολλαπλώς και για τους εθελοντές. Τους κάθε είδους εθελοντές.

   Αλλά ειδικά εκείνοι που ασχολούνται με τον ανθρώπινο πόνο, είτε είναι εθελοντές αιμοδότες, είτε εθελοντές αιμοπεταλιοδότες που πρέπει να μετακινηθούν σε άλλες πόλεις προκειμένου να βοηθήσουν αρρώστους συνανθρώπους μας, είτε ερυθροσταυρίτες, είτε “γιατροί χωρίς σύνορα”, είτε “γυναίκες χωρίς σύνορα”, είτε πρόσκοποι, άνθρωποι και εθελοντές δηλαδή που βοηθάνε κάθε αναξιοπαθούντα συνάνθρωπό μας, που βοηθάνε οποιονδήποτε τους χτυπήσει την πόρτα ή βρουν στην πόρτα τους, αυτούς πραγματικά πρέπει να τους αναγνωρίζουμε την αληθινή συνεισφορά τους.

  Πέρα από τις άμισθες υπηρεσίες τους, πέρα από τον κόπο και τις δυνάμεις που αναλώνουν, πέρα από το ψυχοφθόρο δέσιμο που νιώθουν με κάθε μια περίπτωση ξεχωριστά που αντιμετωπίζουν, πέρα από όλα αυτά ο χρόνος που διαθέτουν για όλους μας είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που μας διαθέτουν.

  Χρόνος που λείπει από τους ίδιους, από την οικογένεια και τους φίλους τους, γιατί απλούστατα τον διαθέτουν απλόχερα και όχι με συγκεκριμένο ωράριο σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο.

  Για αυτό λέμε και τονίζουμε πολλές φορές σε κάποιους που αμελούν να δώσουν πχ. το αίμα τους, ότι “οι δουλειές δε τελειώνουν ποτέ” και μπορούν και πρέπει να βρουν το χρόνο να πάνε στην αιμοδοσία.

  Διότι κάποιοι έχουν την ανάγκη μας και πραγματικά αυτός ο χρόνος που διαθέτουν είναι το πολυτιμότερο “δώρο” που προσφέρουν.

  Για αυτό κάποια στιγμή θα πρέπει ο καθένας μας να καταλάβει ποιος,  πότε και γιατί  μας προσφέρει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!

Ιωάννης Χαρ.  Παπαχρόνης

Πρόεδρος Δ.Σ.

Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης

“Η ΑΓΑΠΗ”