,08/7000000222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222028

Πριν από λίγες μέρες, την Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009, ύστερα από πρόσκληση του δραστήριου ομίλου Κοινωνικού Προβληματισμού Ξάνθης και του φιλόξενου σε ουσιαστικές εκδηλώσεις του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, παρακολούθησα ημερίδα με θέμα: “Οικονομική κρίση: Αιτίες, Επιπτώσεις, Επιλύσεις”. Στην ημερίδα, με το συντονισμό του πάντα καίριου κ. Τηλ. Αρναούτογλου, εισηγήσεις πραγματοποίησαν ο κ. Γ. Μάτσος που αναφέρθηκε στο ιστορικό και στα αίτια της κρίσης, ο κ. Μ. Πουσπουρίκας αναφέρθηκε κυρίως στην κρίση στα πλαίσια των επιχειρήσεων και ο κ. Σ. Ξυνίδης περιέγραψε τον τρόπο που ο πολίτης βιώνει την κρίση.

Πριν από λίγες μέρες, την Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009, ύστερα από πρόσκληση του δραστήριου ομίλου Κοινωνικού Προβληματισμού Ξάνθης και του φιλόξενου σε ουσιαστικές εκδηλώσεις του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, παρακολούθησα ημερίδα με θέμα:


“Οικονομική κρίση: Αιτίες, Επιπτώσεις, Επιλύσεις”.


Στην ημερίδα, με το συντονισμό του πάντα καίριου κ. Τηλ. Αρναούτογλου, εισηγήσεις πραγματοποίησαν ο κ. Γ. Μάτσος που αναφέρθηκε στο ιστορικό και στα αίτια της κρίσης, ο κ. Μ. Πουσπουρίκας αναφέρθηκε κυρίως στην κρίση στα πλαίσια των επιχειρήσεων και ο κ. Σ. Ξυνίδης περιέγραψε τον τρόπο που ο πολίτης βιώνει την κρίση.


Και οι τρεις εισηγητές στα πλαίσια των ομιλιών τους εκτός από την περιγραφή των παθολογικών φαινομένων προχώρησαν σε προτάσεις για αντιμετώπιση τςη παγκόσμιας και τοπικής οικονομικής κρίσης. Ηταν πολύ ενδιαφέροντα όσα ειπώθηκαν από τους εισηγητές, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι οι τρεις εισηγητές συμπλήρωσαν ο ένας τον άλλο, θίγοντας διαφορετικές πλευρές του θέματος. Αυτό εξάλλου επιβεβαιώθηκε και από το διάλογο που ακολούθησε με τους μετασχόντες που τοποθετήθηκαν σχετικά.


Θεώρησα χρήσιμο να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου, τις οποίες πιο οργανωμένα παραθέτω στη συνέχεια.


*


Πιστεύω ότι για τα θέματα της πολιτείας, δεν υπάρχουν ειδικοί και μη ειδικοί. Ολοι οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα και -αν θέλετε- το χρέος να πουν δημόσια τη γνώμη τους, όπως έλεγε και ο Πλάτωνας.


Αν το καλοσκεφτούμε μάλιστα, την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα την προκάλεσαν οι ειδικοί, οι επιστήμονες οικομολόγοι και οι τραπεζίτες. Τα “θύματα” είναι όλοι, οι χρήστες του “πολιτισμού” που εμπεριέχει και τα οικονομικά μεγέθη, στα πλαίσια βέβαια της “παγκοσμιοποίησης”.


Μ’ άλλα λόγια, η οικονομική κρίση συναρτάται με την παγκοσμιοποίηση και με μια σειρά μύθους που καταρρέουν ή τείνουν να καταρρεύσουν. Ο πιο προβεβλημένος μύθος είναι πως η ευτυχία του ανθρώπου σχεδόν μονοσήμαντα συνδέεται με την αύξηση των οικονομικών μεγεθών.


Στη νεότερη και σύγχρονη εποχή, η αυτονόμηση των οικονομικών μεγεθών, και της οικονομικής λειτουργίας εν συνόλω, οδηγεί στην απαξίωση των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών στοιχείων της κοινωνίας. Δεν μπορεί άτομο και κοινωνία να ευτυχούν, αν δε συλλειτουργούν όλα τα επίπεδα της πραγματικότητας σε ικανοποιητικό επίπεδο. Πρόοδος είναι το συνολικό ανέβασμα όλων των “δεικτών” στην κοινωνία, στην πολιτική, στον πολιτισμό – σε συνάρτηση αναμφίβολα με την οικονομία.


Σ’ αυτό το σημείο μπαίνει μια ερώτηση και μια διαπίστωση.


Η απορία είναι: Μέσα στην κονομική κρίση δε διαφαίνεται κρίση του καπιταλιστικού συστήματος; Αυτά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα;


Η διαπίστωση: Φαίνεται ότι η οικονομική κρίση ουσιαστικά δεν οδηγεί σε μείωση ή έλεγχο του καταναλωτισμού, πράγμα ανησυχητικό νομίζω.


*


Σε δύο σημεία επικεντρώνω την προβληματική μου – την οπτική μου γωνία.


Πιστεύω ότι η κατάρρευση της δεκαετίας του 1990 είναι διπλή: αυτή την κατάρρευση που είδαμε και αυτή που δεν είδαμε, αυτή που έγινε και αυτή που θα γίνει. Σε ένα παγκσομιοποιημένο σύνολο όταν υπάρχει μεταβολή σε ένα τμήμα, αυτό θα έχει επιπτώσεις και στα υπόλοια τμήματα.


Φρονώ, το δεύτερο σημείο, ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι συνολική, και ειδικότερα είναι παγκόσμια κρίση “παιδείας”. Οφείλουμε να μορφώσουμε το νέο σύγχρονο άνθρωπο που θα παύσει να πιστεύει ότι όλα τ’ αγοράζουμε και τα πουλούμε. Ο σύγχρονος κόσμος οφείλει να διακρίνεται για δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία, για σεβασμό της φύσης. Δε ζούμε για να κερδίσουμε περισσότερα χρήματα. Οπως λέει ο λαός μας “τίποτα δε θα πάρουμε μαζί μας”.


Και κάτι ακόμη, ας αλλάξουμε τον ορισμό της “εξυπνάδας”. Εξυπνος είναι αυτός που αγαπά και τον αγαπούν, αυτός που έχει συναισθήματα και τα εκφράζει, αυτός που δε δέχεται να τον εκμεταλλεύονται. Αν θέλετε, αυτά ακριβώς είναι και η ουσιαστική παιδεία, δηλαδή η μόρφωση.


Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή… Ας αρχίσουμε όμως!


Ξάνθη, 13 Ιουλίου 2009


Θανάσης Μουσόπουλος


Φιλόλογος – Συγγραφέας+


Σχετικά Άρθρα

Back to top button