“Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών”

“Η 26η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών και κάθε τοπική κοινωνία καλείται να αναλογισθεί τις ευθύνες της απέναντι στο μεγάλο αυτό πρόβλημα που οδηγεί κυρίως τους νέους μας στον αργό θάνατο. Είναι πλέον πικρή εμπειρία το γεγονός ότι τα ναρκωτικά δεν αποτελούν πρόβλημα για μία μόνο κοινωνική ομάδα ή για τα άτομα “του περιθωρίου”, αλλά αφορά τον καθένα μας, αφού τα ναρκωτικά πλήττουν αδιάκριτα το σύνολο της κοινωνίας μας.

“Η 26η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών και κάθε τοπική κοινωνία καλείται να αναλογισθεί τις ευθύνες της απέναντι στο μεγάλο αυτό πρόβλημα που οδηγεί κυρίως τους νέους μας στον αργό θάνατο. Είναι πλέον πικρή εμπειρία το γεγονός ότι τα ναρκωτικά δεν αποτελούν πρόβλημα για μία μόνο κοινωνική ομάδα ή για τα άτομα “του περιθωρίου”, αλλά αφορά τον καθένα μας, αφού τα ναρκωτικά πλήττουν αδιάκριτα το σύνολο της κοινωνίας μας.

Έχοντας κατά νου ότι τα ναρκωτικά δεν είναι απλώς ένα προσωπικό, αλλά ένα γενικότερο κοινωνικό πρόβλημα η Εκκλησία έρχεται, με αφορμή τη σημερινή ημέρα να μας υπενθυμίσει με λόγια απλά και αληθινά:

Ο “παράδεισος” που υπόσχονται στους νέους μας δεν αγοράζεται και δεν πωλείται. Η ευτυχία του ανθρώπου είναι ένα αγαθό που δεν το αποκτούμε με τα χρήματα, η ευτυχία μας βρίσκεται εκτός εμπορίου. Όλοι μας, αλλά πρωτίστως οι νέοι μας, δε πρέπει να εμπιστεύονται τους εμπόρους των ναρκωτικών, οι οποίοι μεταμορφωμένοι σε φίλους, υπόσχονται μέσω της αγοράς των ουσιών τον παράδεισο και την ευτυχία. Οι έμποροι των ναρκωτικών δεν μπορεί να είναι έμποροι ευτυχίας, γιατί είναι έμποροι του λευκού θανάτου.

Θα πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι ο “παράδεισος”, δηλαδή η λύση των προβλημάτων μας, δε βρίσκεται στους άλλους, αλλά σε ‘μας, είναι στα χέρια μας. Οι νέοι μας θα πρέπει να αντισταθούν σε κείνους που τους υπόσχονται τις εύκολες λύσεις στις δυσκολίες της ζωής. Πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προβλήματα δεν είναι αξεπέραστα, χρειάζεται όμως αγώνας, υπομονή και επιμονή για να τα ξεπεράσουμε. Χρειάζεται αντίσταση και αποστροφή σε όλους εκείνους που εκμεταλλεύονται την ορμή της νεότητός τους. Χρειάζεται να εμπιστεύονται μόνο εκείνους που πραγματικά τους αγαπούν.

Η κατανόηση ότι ο “παράδεισος” δε βρίσκεται στο “εγώ”, αλλά στο “εμείς”, θα οδηγήσει τους νέους μας στην αναζήτηση της συλλογικότητας και της αγάπης στο συνάνθρωπο. Η πραγματική ευτυχία δε βρίσκεται στο “εγώ”, στο άτομό μας, αλλά ολόγυρά μας. Η ευτυχία και ο παράδεισος είναι οι συνάνθρωποί μας, η οικογένειά μας και οι πραγματικοί φίλοι μας, που μας προσφέρουν την αγάπη και τη συμπαράστασή τους αγνά και πλουσιοπάροχα, χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς υπολογισμούς.

Χρειάζεται όλοι μας, ως κοινωνία, να επιδείξουμε εγρήγορση, συνυπευθυνότητα και ειλικρίνεια, αρετές που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση του προβλήματος, και οι οποίες δεν είναι πάντοτε αυτονόητες.

Η Εκκλησία ζώντας την εμπειρία της Ανάστασης στο έσχατο ζήτημα του θανάτου, νικά ταυτοχρόνως και τον αργό θάνατο, προσφέροντας νόημα ζωής και περίσσευμα ζωής, ώστε όχι απλά να επιβιώνουμε, αλλά να ζούμε τη ζωή μας με δημιουργικότητα και πληρότητα. Η Εκκλησία, παράγοντας προσωπικής και κοινωνικής συγκρότησης και συνοχής, είναι ένας φυσικός χώρος πρόληψης των εξαρτήσεων, αφού, μέσω της μυστηριακής ζωής, παρέχει στους πιστούς τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, που έρχεται να χαριτώσει τη ζωή τους με την πρόγευση του αληθινού παραδείσου, που κάνει περιττή την αναζήτηση κάθε τεχνητού και ψεύτικου παραδείσου.

Παραλλήλως, η εκκλησία, σε τοπικό επίπεδο, στηρίζει και τη λειτουργία του Κέντρου Ενημέρωσης και Πρόληψης κατά των Ναρκωτικών από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του, και προσδοκά ότι αυτό θα συνεχίσει και στο μέλλον τη λειτουργία του και θα διευρύνει την προσφορά του στην τοπική μας κοινωνία.

Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών θα πρέπει να καταστεί αφετηρία μετάνοιας, δηλαδή αλλαγής σκέψεων, νοοτροπιών και τρόπου ζωής. Χρειάζεται αυτή η προσωπική και συλλογική μετάνοια ώστε η κοινωνία μας να μην είναι άθροισμα ατόμων, αλλά να καταστεί κοινωνία προσώπων. Γιατί τελικά το κύριο γενεσιουργό αίτιο των εξαρτήσεων είναι ο ατομισμός, τον οποίο καλούμαστε να υπερβούμε ζώντας κοινοτικά, δηλαδή εκκλησιαστικά.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ”