ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ

Εάν σήμερα ήθελε κανείς να βαθμολογήσει την αναλγησία της πολιτείας, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην τυπολατρεία των δημόσιων υπηρεσιών της, αβίαστα θα έβαζε μηδέν. ΄Ισως σκεφθείτε ότι είμαι υπερβολικός, γράφοντας αυτές τις αράδες, αλλά αισθάνομαι οργισμένος από τον πρόσφατο θάνατο του συμπολίτη μας Ηλία Θωμαΐδη.

Εάν σήμερα ήθελε κανείς να βαθμολογήσει την αναλγησία της πολιτείας, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην  τυπολατρεία  των δημόσιων υπηρεσιών της, αβίαστα θα έβαζε μηδέν. ΄Ισως σκεφθείτε ότι είμαι υπερβολικός, γράφοντας αυτές τις αράδες, αλλά αισθάνομαι οργισμένος από τον πρόσφατο θάνατο του συμπολίτη μας Ηλία Θωμαΐδη.

Αποδίδοντας  φόρο τιμής και συγγνώμης  στη μνήμη του,   εκφράζω κάποιες σκέψεις,  πιστεύοντας ότι έτσι μεταφέρω και  τη δική του πίκρα, που ένοιωσε εγκαταλείποντας αυτό τον μάταιο κόσμο.   Μια πίκρα που είναι βέβαιο ότι τον έπνιξε  σαν βρόγχος, γιατί  ενώ ήταν κοινό μυστικό στην  Ξάνθη ότι ο άνθρωπος έπασχε από μόνιμο σοβαρό ψυχικό νόσημα,   δεν αντιμετωπίστηκε ανάλογα από τις αρμόδιες αρχές, γιατί η Κυβέρνηση έστειλε εγκύκλιο για περιστολή των προνοιακών επιδομάτων, επειδή υπήρχαν φήμες για παρανομίες και ρουσφέτια. ΄Ετσι ο πέλεκυς έπεσε επί δικαίων και αδίκων. Έτσι Ο Ηλίας έγινε θύμα της δύσκαμπτης,  γραφειοκρατικής δομής της δημόσιας διοίκησης,  η οποία αντιμετωπίζει τους πολίτες  ως ομοειδή όντα, χωρίς τα  ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

Στους τροχούς αυτής της άμαξας λοιπόν  συνεθλίβη ο Ηλίας, περιμένοντας καρτερικά και με ΙΩΒΕΙΑ υπομονή την ημέρα που θα ξαναπερνούσε επιτροπή, για να πάρει το πενιχρό προνοιακό βοήθημα, το οποίο αποτελούσε και το μοναδικό βιοποριστικό  του εισόδημα και το οποίο κόπηκε, σαν να είχε αποθεραπευτεί.

 Δυστυχώς η μοίρα άλλα του επεφύλασσε. Ο χρόνος αναμονής για την ικανοποίηση του αυτονόητου αιτήματός του, αποδείχθηκε μακρύτερος από το νήμα της ζωής του.

Ας ελπίσουμε ότι  πηγαίνοντας εκεί, άφησε πίσω  του μήνυμα για να αφυπνισθεί το κράτος από τον λήθαργο της αναισθησίας. Μήνυμα  ευαισθητοποίησης των ανθρώπων για τον σεβασμό του υπέρτατου αγαθού που είναι η ΖΩΗ με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.  

Ηλία έφυγες παραπονεμένος και απαρατήρητος , γι’ αυτό σου ζητώ έστω και καθυστερημένα ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ