Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΙΝΔΑΛΜΑΤΩΝ

Τι συνέβη ξαφνικά και ο κ. Καραμανλής έχασε την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης; Ποιός ήταν ο λόγος που ο παντοδύναμος για πέντε χρόνια Κώστας Σημίτης αμφισβητήθηκε μαζικά μετά το 2001; Βαδίζουμε στο τέλος των ιδεολογιών ή στην αρχή μιας ” εικονικής ιδεολογίας” του μεσαίου χώρου;

   Τι συνέβη ξαφνικά και ο κ. Καραμανλής έχασε την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης; Ποιός ήταν ο λόγος που ο παντοδύναμος για πέντε χρόνια Κώστας Σημίτης αμφισβητήθηκε μαζικά μετά το 2001; Βαδίζουμε στο  τέλος των ιδεολογιών ή στην  αρχή μιας ” εικονικής ιδεολογίας” του μεσαίου χώρου;

    Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και κυρίως η τηλεόραση έχουν συμβάλλει καθοριστικά στην διαμόρφωση του μεσαίου χώρου προβάλλοντας αξίες, πρότυπα και συμπεριφορές που διασπούν τις ιδεολογίες των κοινωνικών τάξεων γιατί τις αναμιγνύουν στο mixer της ροής του προγράμματος με απρόσμενα αποτελέσματα.

   Έτσι όταν η τηλεόραση παρουσιάζει θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, όπως για το περιβάλλον, για  την ανεργία ακόμα και για την τραπεζική κρίση , υιοθετεί αριστερές απόψεις, πολλές φορές μάλιστα ακραίες για λόγους  τηλεθέασης.

   Αντιθέτως, όταν παρουσιάζει  σειρές για την οικογένεια, για την βία αλλά και για την κατανάλωση, υιοθετεί συντηρητικές έως ακραία συντηρητικές απόψεις , καθαρά για λόγους τηλεθέασης. 

    Ο λόγος είναι απλός, η πολυσυλλεκτικότητα του κοινού όλων των ηλικιακών, κοινωνικών και μορφωτικών επιπέδων που εξασφαλίζει την επιθυμητή τηλεθέαση.

   Το πολυσυλλεκτικό κοινό δημιουργεί την τηλεοπτική ροή αλλά και διαμορφώνεται από αυτή.

   Αυτό το τηλεοπτικό κοινό αποτελεί την δεξαμενή της δημιουργίας του μεσαίου χώρου.

   Μια κατηγοριοποίηση της στάσης  του τηλεοπτικού κοινού είναι: 

  * Συμπολιτευτική  ανάγνωση. 

  Αφορά το μέρος του κοινού που συμφωνεί απόλυτα με το μήνυμα και έχει πλήρη πολιτική ταύτιση με τον δημιουργό του.

   * Ουδέτερη  ανάγνωση. 

   Αφορά το μέρος του κοινού που αποδέχεται γενικά το μήνυμα αλλά παράλληλα όμως τοποθετείται κριτικά με βάση τις προσωπικές, τοπικές συνθήκες και τα δικά του ενδιαφέροντα.

   * Αντιπολιτευτική ανάγνωση.

   Αφορά το μέρος του κοινού που απορρίπτει πάντα το μήνυμα λόγω σαφούς και αντίθετης πολιτικής ή ιδεολογικής ένταξης με τον δημιουργό του.

   Στόχος κάθε πολιτικού μηνύματος είναι η δημιουργία πλειοψηφικής  συμπεριφοράς γύρω από την συμπολιτευτική  και την ουδέτερη ανάγνωση.

   Αυτή η σύμπλευση αποτελεί  την βάση   που οδηγεί στην εξουσία. Η παρουσία της σύγχρονης τηλεόρασης, ως βασικού μοχλού άμεσης και έμμεσης πολιτικής επικοινωνίας, έχει συμβάλλει σημαντικά στην συσσώρευση πλειοψηφικού ρεύματος στην ουδέτερη ανάγνωση, αδυνατίζοντας σημαντικά τόσο το συμπολιτευτικό  όσο και το αντιπολιτευτικό ρεύμα.

    Ο “Μεσαίος Χώρος” ταυτίζεται εν πολλοίς με το τηλεοπτικό κοινό της ουδέτερης-κριτικής  ανάγνωσης και συμπεριφέρεται με ευμετάβλητη δυσπιστία γύρω από το μήνυμα.

    Η ουδέτερη ανάγνωση μεγεθύνεται από την τηλεόραση η οποία οδηγούμενη από την ανάγκη εντυπωσιασμού παρουσιάζει την πλέον αρνητική μορφή των γεγονότων  που είναι και η εμπορική πλευρά  υποβαθμίζοντας την θετική που δεν πουλάει.

Π.χ.  Η  είσοδος της χώρας στην ζώνη Ευρώ κράτησε ελάχιστα στα μέσα με την εικόνα του Κ. Σημίτη να σηκώνει από τα ΑΤΜ τα πρώτα Ευρώ.

Αντίθετα το Ευρώ συμβολίστηκε στο συλλογικό ασυνείδητο με την άνοδο του καφέ στα 3 Ευρώ.

   Το ίδιο έγινε με τα Ολυμπιακά έργα, το Ρίο Αντίρριο που χάθηκαν  σε σχέση με τις πλημμύρες στον Κηφισό ή τον αποκλεισμό στην Εθνική Οδού από τα χιόνια.

Μεταξύ του Καλατράβα και της λακκούβας η μιντιακή πραγματικότητα υιοθέτησε την λακκούβα της καθημερινότητας.

   Π.Χ. Ο Μπράουν ήταν ο εγκέφαλος της υπερδωδεκαετούς οικονομικής ηγεμονίας των εργατικών, Ανάπτυξη, Ευημερία & Αναδιανομή.

   Όμως ο  Μπλέρ συμβόλισε τον ηγεμόνα του Μεσαίου Χώρου, διότι παρουσίαζε τα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά που εξασφάλιζαν στην ουδέτερη – κριτική  ανάγνωση πλειοψηφική συμπεριφορά

   Συνεπώς ο Μεσαίος Χώρος δημιουργείται και εξοπλίζεται με εκλογικές συμπεριφορές που τροφοδοτούνται από τις τηλεοπτικές αξίες. Ο ευνοημένος πολιτικός κυριαρχεί της πολιτικής ουσίας.

   Η ισχυρή τηλεοπτική επιρροή διαμορφώνει μαζικές συμπεριφορές συναίνεσης ή απόρριψης στον ευμετάβλητο  Μεσαίο Χώρο  όπως η σιδηρά ράβδος στο εργαστήριο της φυσικής, που άλλοτε επανέρχεται και άλλοτε παραμορφώνεται. 

   Ο ευνοημένος αυτού του συστήματος κ. Καραμανλής τώρα υφίσταται τις συνέπειές του.

    Η αλαζονεία του “πωλών τοις μετρητοίς” που ως εικόνα θέλησε να παρουσιάσει με την παρουσία του στη ΔΕΘ  το 2008. ήταν η σταγόνα που έγειρε τους ουδέτερους αναγνώστες προς την άλλη πλευρά.

   Όταν βασίζεσαι στην εικόνα και όχι στην ουσία το παραμικρό ολίσθημα εκεί οδηγεί. Ο κ. Ρουσόπουλος έχασε το μέτρο αλλά και το κεφάλι του.  

   Η “ράβδος” της δημοσκοπικής συμπεριφοράς ευτυχώς για την Ελλάδα δεν είναι πλέον αναστρέψιμη για τον κ. Καραμανλή.