«ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΩΦΕΛΙΜΟΥ»

Πετάχτηκα από το κρεβάτι. Το ρολόι μου, εξίμισι. Το ξυπνητήρι δε με πρόλαβε. Το πρόλαβα εγώ. Προσλαβαίνεται η ψυχή που φτερουγίζει; Η καρδιά που χτυπά με λαχτάρα στο στήθος!

            Κυριακή! Μέρα καλή, με ήλιο και λίγη συννεφιά προέβλεπε το σχετικό με τον καιρό site, στο κινητό μου. Το συμβουλεύομαι πάντα για τις δουλειές μου.

Πετάχτηκα από το κρεβάτι. Το ρολόι μου, εξίμισι. Το ξυπνητήρι δε με πρόλαβε. Το πρόλαβα εγώ. Προσλαβαίνεται η ψυχή που φτερουγίζει; Η καρδιά που χτυπά με λαχτάρα στο στήθος!

            Κυριακή! Μέρα καλή, με ήλιο και λίγη συννεφιά προέβλεπε το σχετικό με τον καιρό site, στο κινητό μου. Το συμβουλεύομαι πάντα για τις δουλειές μου.

            Άλλη μια Κυριακή γεμάτη! Γεμάτη με ένα ακόμη λιομάζωμα, για το λάδι των γιαγιάδων και παππούδων του Γηροκομείου της Καρδιάς μας.

            Είναι ο δικός μας Μαραθώνιος του Νοέμβρη κάθε χρόνο. Ένας Μαραθώνιος αγάπης σε τέσσερις πράξεις. Τις τέσσερις Κυριακές του Νοέμβρη.

            Ετοιμαστήκαμε γρήγορα – γρήγορα, φορτώσαμε με την Ρένα, τη γυναίκα μου, τις πίτες και τα τσουρεκάκια που έφτιαξε με πολύ μεράκι για τους εθελοντές μας. Δυο μέρες εθελόντρια αυτή, το Σάββατο για την ετοιμασία της Διοικητικής Μέριμνας.  Τέταρτο Επιτελικό κατά πως λέγαμε στο στρατό, κι ας μην πήγε αυτή. Το ξέρει καλύτερα αυτή, το Τέταρτο της Διοικητικής Μέριμνας!

            Γκαζάκι, καφές και φύγαμε.

Τις προμήθειες μας συμπληρώσαμε με καμιά 25ρια σάντουιτς και νερά, δωρεά των φίλων μας Νεκτάριου και Δημήτρη της “LA PIAZZA”.

            Meeting Point όπως κάθε Κυριακή του Νοέμβρη, στις 9:00 το Δημοτικό Αμφιθέατρο!!

            Έξω από το αμφιθέατρο μας περίμενε με τα εργαλεία, τα χτένια, τα λιόπανα και τα κουπεπε ο Σιαμπάν.

Στηθήκαμε και περιμέναμε. Ο ουρανός ψιλοσυνεφιασμένος. Ένα κρύο αεράκι κατέβαζε το θερμόμετρο κάτω από τους δέκα βαθμούς.

            Ψυχρούλα. Άραγες, θα έρθουν οι εθελοντές μας; Αναρωτήθηκα φωναχτά. Γιώργο, φοβάμαι ότι ότι θα προτιμήσουν το ζεστό πάπλωμα και με το δίκιο τους, ψιθύρισε η γυναίκα μου.

            Για να δούμε. Εγώ πιστεύω πως κι άλλες ψυχούλες φτερουγίζουν, ξαναμουρμούρισα.          Δεν μπορεί μόνο εγώ να αισθάνομαι έτσι, είπα μέσα μου.

            Και πράγματι, γύρω στις 9, άρχισαν να καταφτάνουν ο Χρήστος, ο Γιώργος ο φοιτητής, η Ξένια, το ζεύγος Ζημπίδη, η Ίσκρα, η Κική, ο Δημήτρης, ο Ηλίας, ο Γρηγοριάδης και άλλοι.

            Παιδιά, φύγαμε. Η μέρα είναι μικρή φώναξε ανήσυχος ο Χρήστος ο Γουλανδρής (τίτλος που του έμεινε από όταν ήταν νέος, με το πούρο του στον Παπασπύρου στο Σύνταγμα).

            Στριμωχτήκαμε γρήγορα –γρήγορα στα 4-5 IX μας και σε λίγο ήμασταν πανέτοιμοι κάτω από τα λιόδεντρα. Στην γραμμή εκκίνησης, για το δικό μας Μαραθώνιο. Ένας Μαραθώνιος ίσως όχι τόσο κοπιαστικός, όπως ο Μαραθώνιος που σήμερα 11Νοέμβρη γίνεται, αυτή την ώρα στην Αθήνα, σκέφτηκα.  Μα πιο μακρύς σε ώρες και με το έστω μικρό του οικονομικό αποτέλεσμα. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, κατά πως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

            Βλέπεις το λιομάζεμα τα έχει όλα. Οξυγόνο στο λιοστάσι, για να γεμίζουν τα πνευμόνια. Και να σου η καρδιά να ανεβάζει χτύπους, για να δουλεύουν τα χέρια, τα πόδια και να ανεβοκατεβαίνουν τα χτένια και οι μηχανικές τινάχτρες και να πέφτουν στρώμα οι ελιές, οι κορωναίικες στα λιόπανα. Ευγενική δωρεά και αυτές στο Γηροκομείο του φίλου μου του Νίκου του Ψωμά.

            Η μέρα γλυκιά, ευχάριστη και οι εθελοντές μας ακούραστοι, να ανεβοκατεβάζουν τα χτένια. Να τινάζουν με τις μηχανικές τινάχτρες. Να σακιάζουν και να φορτώνουν τα σακιά με τις ελιές.

            Προς το μεσημέρι, σκάσανε μύτη και δυό μικρές εθελόντριες, η Ηρώ πέντε και η Ρενέ τεσσάρων, οι εγγόνες μου, τα πιτσιλίκια μου κατά πως μ΄ αρέσει να τις φωνάζω.

            Και δώστου κι αυτές με τα χτένια και τα κουβαδάκια τους να βοηθούν. Σωστό πανηγύρι εργασίας και χαράς.

            Στα μικροδιαλείματα, το πανηγύρι συμπληρωνόταν με πίτες, σάντουιτς, τσουρεκάκι και δροσερό νερό. Κατά το μεσημέρι κατέφτασε και ο Παπα- Χρήστος με δυο θερμος ζεστό μυρωδάτο καφέ.

            Η ημέρα προχώρησε.  Ο ήλιος έδυε και το μελισσολόι των εθελοντών έδωσε τον τόπο στην ηρεμία και τη γαλήνη της φύσης.

            Κατάκοποι μα όλοι ευτυχισμένοι οι εθελοντές μας. Ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης διέκρινα στα χείλη τους.

            Μισό σχεδόν τόνο ελιές μάζεψε η Ομάδα Βοήθειας του Γηροκομείου, για να πάνε στο λιοτρίβι του Τυμπάνου. Ο Βαγγέλης και ο Κώστας συμπληρώνουν το καρέ των εθελοντών μας. Πατούν τις ελιές μας δωρεάν για το γηροκομείο της Καρδιάς μας.

            Μετά το ζεστό μπάνιο, η ξεκούραση και ο απολογισμός της ημέρας του εθελοντισμού.

            Η αμοιβή μας. Πόσο πλούσια!

Η χαρά που κάναμε σήμερα κάτι για τους συνανθρώπους μας.  Δεν κάναμε τα συνηθισμένα, να κάτσουμε στον καναπέ μας μπροστά στο χαζοκούτι. Μια διαφορετική μέρα γεμάτη με αγάπη, που θα δώσει χαρά και θα βοηθήσει τους απόμαχους της ζωής. Τους παππούδες και γιαγιάδες του Γηροκομείου της Καρδιάς μας, που ζει και λειτουργεί χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια από το κράτος αλλά με τις εισφορές των γερόντων και την βοήθεια όλων μας.

Η γλυκιά κούραση σε λίγο θα φύγει, μα η ικανοποίηση, η χαρά και η ευτυχία θα μένουν στις καρδιές μας.

            Αυτές θα μας ξυπνήσουν και πάλι την άλλη Κυριακή και πάντα, για να προσφέρουμε λίγη αγάπη και να πλημμυρίσουμε πάλι με τα ωραιότερα ανθρώπινα συναισθήματα.

 

 

                                                                                    Για την Ομάδα Βοήθειας

                                                                                    Του Γηροκομείου Ξάνθης

                                                                                       Κομνηνός Γιώργος

                                                                                   

Το λιομάζεμα της «Ομάδας Βοήθειας του Γηροκομείου» γίνεται κάθε χρόνο τις Κυριακές του Νοεμβρίου. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν μπορούν να επικοινωνούν με τον υπεύθυνο της ομάδας Κομνηνό Γιώργο στο 6946503194 ή με το Γηροκομείο «Ο Μέγας Βασίλειος» στο 2541023114.