ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ- ΛΕΥΤΕΡΙΑ – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Αυτός είναι ο τίτλος της όμορφης εκδήλωσης που διοργάνωσαν οι Κύπριοι φοιτητές της Κομοτηνής (Φ.Ε.Κ.ΚΟΜ.), στις 14 Νοεμβρίου 2008, στις 7:00 μ.μ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επαγγελματικού Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης, με την παρουσία εκπροσώπων των Κυπρίων μονίμων κατοίκων Κομοτηνής και Ξάνθης.
Αυτός είναι ο τίτλος της όμορφης εκδήλωσης που διοργάνωσαν οι Κύπριοι φοιτητές της Κομοτηνής (Φ.Ε.Κ.ΚΟΜ.), στις 14 Νοεμβρίου 2008, στις 7:00 μ.μ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επαγγελματικού Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης, με την παρουσία εκπροσώπων των Κυπρίων μονίμων κατοίκων Κομοτηνής και Ξάνθης.
Μια εκδήλωση που περιελάμβανε ομιλίες του Προέδρου της Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων Κομοτηνής, κ. Γιάννη Παπουή, που έκανε πλήρη αναφορά στο ιστορικό της διακήρυξης του ψευδοκράτους της ούτω αποκαλούμενης από τους εμπνευστές της “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”. Την καταδίκη της διακήρυξης με ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και την κλήση της Τουρκίας και του Ραούφ Ντεκτάς, για άμεση άρση της διακήρυξης, με ταυτόχρονη προτροπή σε όλες τις χώρες- κράτη να μην αναγνωρίσουν, το μόρφωμα αυτό, γιατί είναι παράνομο και θα δημιουργήσει μεγαλύτερη ένταση στη Κύπρο.
Ταυτόχρονα μέσω του Προέδρου τους οι φοιτητές μας, οι νέοι μας διακήρυξαν την πίστη και την θέληση τους για λευτεριά στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού μας, την επανένωση του και την ομαλή συμβίωση όλων των κατοίκων του, μέσα σε πλαίσια δημοκρατικά, με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα καθενός, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Κύπρος είναι πλήρες μέλος από το 2004.
Στην εκδήλωση μίλησα και εγώ σαν Πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Ν. Ξάνθης και αναφέρθηκα στις τελευταίες εξελίξεις του κυπριακού Προβλήματος, όπως μάθαμε όλοι να το αποκαλούμε, ενώ είναι καθαρά, θέμα εισβολής και κατοχής κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή των εξελίξεων. Αναφέρθηκα ακόμη στην μεγάλη εισροή παράνομων ξένων μεταναστών, που προωθούνται στις ελεύθερες περιοχές, μέσω των κατεχομένων. Οι λαθρομετανάστες έχουν φθάσει ήδη τις 20.000, δένοντας κυριολεκτικά τα χέρια της Κυπριακής Κυβέρνησης, γιατί δεν μπορεί να τους στείλει πίσω, για δύο λόγους:
1) Δεν μπορεί να τους στείλει πίσω στα κατεχόμενα μια και το μόρφωμα των κατεχομένων, δεν αναγνωρίζεται από την Κυπριακή Δημοκρατία, 2) δεν μπορούν να σταλούν πίσω στη Τουρκία, μια και δεν μπορούν να προσεγγίσουν σε τουρκικό έδαφος κυπριακά μέσα μεταφοράς, λόγω Τουρκίας (εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι ήταν ένας από τους όρους που είχε θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να αρχίσει να ανοίγει τα κεφάλαια για την ένταξη της Τουρκίας, “η άρση της απαγόρευσης χρήσης των Τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων των υπό κυπριακή σημαία πλοίων κλπ.”). Μια ρήτρα που ξεχάστηκε στη συνέχεια και άρχισαν ν’ ανοίγουν τα κεφάλαια.
Προφανώς η δράση των σύγχρονων δουλεμπόρων, υποστηρίζεται από την Τουρκία, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα στην Κύπρο, άλλωστε την ίδια τακτική δεν εφάρμοσε στην Αλεξανδρέττα, πριν μερικές δεκαετίες για να την πάρει από την Συρία; Στην Αλεξανδρέττα που ήταν επαρχία της Συρίας, το 1918 ζούσαν 350.000 άτομα με αναλογία 70% Σύριοι και 20-25% Τούρκοι. Έτσι τον Δεκέμβρη 1921 η Τουρκία κατάφερε την αναγνώριση ενός ημιαυτόνομου καθεστώτος. Στη συνέχεια δημιούργησε τις τάχα αναταραχές και έτσι η Τουρκία έστειλε στρατιωτική δύναμη για πάταξη των οργανωμένων απ’ αυτήν εθνοπραξιών. Ακολούθησε η εγκατάσταση εποίκων, με αποτέλεσμα, στις διενεργηθείσες εκλογές να αποκτήσουν υποτίθεται οι Τούρκοι την πλειοψηφία και το 1939 οι τούρκοι της Αλεξανδρέττας ανακήρυξαν την ένωση τους με την μητέρα τους Τουρκία. Εφαρμόζοντας ακόμη την τακτική του εποικισμού, εδώ μην ξεχνάμε, την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη, την Ίμβρο και την Τένεδο, έχει αυξήσει τον αριθμό των εποίκων στη κατεχόμενη βόρεια Κύπρο και σύμφωνα με υπολογισμούς των τουρκοκυπρίων, μαζί με τον τουρκικό κατοχικό στρατό φθάνουν πλέον τις 400.000.
Εξέφρασα δε στους φοιτητές μας την χαρά και την ικανοποίηση μου για την αγωνιστικότητα των νέων της Κύπρου, που κρατάν άσβεστο το “Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι για την επανένωση της πατρίδας μου”. Βλέπεις στα μάτια τους την αγωνία και στο παλμό και την ψυχή τους, ότι ο πραγματικός πόθος τους είναι να φύγει ο τουρκικός στρατός κατοχής και να επανενωθεί η πατρίδα μας. Ευτυχώς αυτοί δεν έζησαν το βάρβαρο πόλεμο που ζήσαμε εμείς οι παλαιότεροι, ζουν βέβαια την κατοχή στο πετσί τους, γιατί βλέπουν τις τουρκικές σημαίες στον Πενταδάκτυλο, βλέπουν το στρατό κατοχής, ακούνε για την κατεχόμενη γη μας από τους παππούδες και τους γονείς τους, αλλά είναι παρήγορο, το ότι δεν βλέπουν τους τουρκοκύπριους σαν εχθρούς, έχουν βαθιά μέσα τους την πίστη ότι και οι τουρκοκύπριοι στη πλειοψηφία τους είναι θύματα της Τουρκίας και των εγκαθέτων της Ντεκτάς και Ταλάτ.
Συνέχισαν τα παιδιά την εκδήλωση τους με ποιήματα : “Κύπρος αγαπημένη, πατρίδα ματωμένη” του Τεύκρου Ανθία, απόσπασμα από το “Του νησιού μου” της Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου, “Τουρκική Εισβολή” του Κώστα Μόντη, “Τα στέφανα της κόρης μου” του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, απόσπασμα από τη “Ρωμιοσύνη” του Γιάννη Ρίτσου, “Ανθρωποειδή” του Θεόδωρου Στυλιανού, το “Τραγούδι για το μεγάλο μας αδελφό” του Κώστα Μόντη και απόσπασμα από την “Ειρήνη” του Γιάννη Ρίτσου.
Οι δύο φοιτητές μας Χρυσοστόμου Κυριακή με την κιθάρα της και Χρίστου Θάνος με τη φωνή του, μας τραγούδησαν τα τραγούδια: “Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ”, “Λογαριάσατε λάθος”, “Αμμόχωστος”, “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη” και “των Αθανάτων”, του οποίου τους στίχους έγραψε το αμούστακο παιδί του αγώνα της ΕΟΚΑ, που απαγχονίστηκε από τους αποικιοκράτες Άγγλους σε ηλικία 18 χρονών, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Στη συνέχεια πρόβαλαν την ταινία : “Η Κυπριακή Δημοκρατία, μια ιστορική αναδρομή”, όπου αναφέρεται η πρόσφατη ιστορία της Κύπρου, μια παραγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μια όμορφη ειρηνική εκδήλωση που είχε πρώτη σελίδα στο πρόγραμμα της το περιστέρι να κουβαλά ένα κλαδί ελιάς, ένα σύμβολο διαχρονικό, ένα σύμβολο με νόημα, ένα σύμβολο που καταδεικνύει το τι θέλει και τι ζητά από τους ισχυρούς της γης και την Τουρκία, η νεολαία της Κύπρου.
Μια όμορφη εκδήλωση, που αν και κλήθηκαν όλοι οι επίσημοι φορείς της γειτονικής πόλης, δεν παρέστη κανείς ούτε καν δι’ εκπροσώπου τους. Δεν είναι δυνατό, να θέλουν να πιστέψουμε ότι όλοι τους, χωρίς καμιά εξαίρεση, είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις. Προφανώς δεν παρέστησαν για ευνόητους λόγους. Ε λοιπόν κύριοι άρχοντες της Κομοτηνής, δεν είναι δυνατό να πηγαίνει αντιπροσωπεία σας (συγκρότημα με αντιδήμαρχο) σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται στην Κωνσταντινούπολη και να λαμβάνουν μέρος και σε παρέλαση, στην οποία συμμετέχει και αποστολή από το ψευδοκράτος με την επιγραφή “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου” και να μην εμφανίζεστε σε μια εκδήλωση στη πόλη σας που διοργανώνει μια ομάδα 500 φοιτητών, που αν και είναι προσωρινοί κάτοικοι της πόλης, δίδουν σ’ αυτήν αρκετά εισοδήματα. Στο κάτω – κάτω αυτοί που κάνουν την εκδήλωση είναι έλληνες, δεν είναι ξένοι. Τι ήταν αυτό που ήταν τροχοπέδη στην παρουσία σας στην εκδήλωση; Μπορείτε να μας απαντήσετε σεβαστοί άρχοντες της Κομοτηνής;
Ελένη Χατζηγεωργίου
Πρόεδρος Συλλόγου Κυπρίων
Ν. Ξάνθης
