“Εδώ Πολυτεχνείο…. 35 χρόνια μετά….”

Ο φετινός εορτασμός της Επετείου του Πολυτεχνείου, της εξέγερσης των φοιτητών στις 17 Νοεμβρίου του 1973 κατά της χούντας των συνταγματαρχών, βρήκε τους Έλληνες σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο με μεγάλα κοινωνικά προβλήματα….. Πολλοί προβλέπουν πως η συσσώρευση και η γιγάντωση των προβλημάτων του λαού αργά, ή γρήγορα θα οδηγήσει σε μια κοινωνική έκρηξη….

Ανεξάρτητα από το αν η πρόβλεψή τους βγει αληθινή ή όχι, η ουσία είναι πως η δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών μέχρι στιγμής αποτελεί ανασταλτικό αρκετές φορές παράγοντα για τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου…..αν και θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο…..

 

“Εδώ Πολυτεχνείο 35 χρόνια μετά”, συμπληρώθηκαν χθες από το ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και οι μνήμες της κορυφαίας αυτής περιόδου της σύγχρονης ιστορίας μας προκαλούν ρίγη συγκίνησης ακόμη και σήμερα….

Μέχρι κα σήμερα η εξέγερση τους 1973 παραμένει ανεξίτηλη παρακαταθήκη μιας γενιάς, η οποία δημιούργησε ένα ιστορικό ορόσημο…..

Μια εξέγερση κατά την οποία σημειώθηκαν 1103 τραυματισμοί κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με την αστυνομία…..

Μια εξέγερση και κατάληψη του Πολυτεχνείου που διήρκεσε 56 ώρες και που τερματίστηκε με τη φονική εισβολή του τανκ….

Υπολογίζεται ότι στις 17 Νοέμβρη του 1973 πάνω από 100.000 πολίτες συμμετείχαν σε διαδηλώσει στο Κέντρο της Αθήνας….

Ενώ πάνω από 50 ώρες εξέπεμψε ελεύθερο το ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου ξεσηκώνοντας με τα συνθήματά τους, τους ακροατές και βγάζοντας τους στους δρόμους….

Μάλιστα τα συνθήματα που βρέθηκαν γραμμένα στους χώρους του Πολυτεχνείου υπολογίζονται σε 95…. 

 

Στοιχεία και ιστορικές στιγμές που αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο νόημα και σημασία για τις γενιές που ήταν χρονικά πιο κοντά σε αυτό το ιστορικό για τη δημοκρατία της χώρας γεγονός…..

Για όλους εκείνους που έζησαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου είτε από μέσα, ως φοιτητές, είτε από έξω ως υποστηρικτές ή απλοί παρατηρητές…..

Οι νεότερες όμως γενιές που καλούνται να συμμετάσχουν στον εορτασμό της Επετείου της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου μέσα από μια απόσταση τριάντα πέντε ολόκληρων χρόνων, που πολλές φορές όταν δεν έχεις και προσωπικά βιώματα και εικόνες, έστω και στα παιδικά σου χρόνια, η λήθη τα σβήνει πολύ πιο εύκολα… Διερωτώμαι λοιπόν αν αυτά τα ρίγη συγκίνησης και δέους απέναντι σε όλους εκείνους που τόλμησαν τότε να ορθώσουν το ανάστημά τους και να νικήσουν το τέρας του φασισμού, τα αισθάνεται και η σημερινή γενιά….

Αν γνωρίζει τον αγώνα εκείνων των φοιτητών και όχι μόνο και φυσικά αν τα μηνύματα εκείνης της εξέγερσης παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ…..

Διερωτώμαι επίσης αν ο αγώνας εκείνου του ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος, με τη μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη, δικαιώθηκε….

 

Κάποιοι θα πουν πως πολλοί εκείνης της γενιάς βολεύτηκαν σε μια πολυθρόνα, έχουν γίνει ένα με το σύστημα  και έρχονται και μιλούν και κρίνουν και κατακρίνουν εκ του ασφαλούς πλέον…..

Ενδεχόμενα για κάποιους μπορεί να έχουν και δίκαιο, αυτό όμως δε θα πρέπει να ισοπεδώνει τον ιστορικό εκείνο αγώνα φοιτητών και εργαζομένων, με τα διαχρονικά μηνύματα, όπως “Ψωμί-Παιδεία Ελευθερία” και τη μεγάλη ανατροπή που έφερε στο πολιτικό μας σύστημα, προς το καλύτερο πάντα…..

Το Πολυτεχνείο δε θα πάψει ποτέ να αποτελεί διαχρονικό σύμβολο αγώνα και αντίστασης….

Μπορεί η κατάληψη του Πολυτεχνείου να κράτησε μόνο τρεις ημέρες, τα μηνύματα όμως του αγώνα αντέχουν κα σήμερα….

Πολύ περισσότερο σήμερα, που αυτό το διάστημα η κοινωνική αναταραχή και η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι έντονη….

Που νέοι βρίσκονται στους δρόμους για μια καλύτερη παιδεία, που σίγουρα δε θα έρθει με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναγνώριση των κολλεγίων…..

Που ο απλός κόσμος βρίσκεται στου δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμα στην εργασία….

 

Η επέτειος του Πολυτεχνείου μεταλλάσσεται ως προς το περιεχόμενό της με το πέρασμα του χρόνου….

Αυτό που διατηρεί είναι το ανατρεπτικό της πνεύμα….

Αυτό ακριβώς που φέρνει σε σύγκρουση με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, οι οποίες διαρκώς διαμαρτύρονται για “πολιτική εκμετάλλευση” της επετείου….

Διατηρεί επίσης το αντιαμερικανικό χαρακτήρα της …..

Ίσως αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο, μια  τόσο σημαντική για τον τόπο επέτειος να συνοδεύεται επί 35 χρόνια  με πορεία στην αμερικανική πρεσβεία εναντίον της πολιτικής των ΗΠΑ…..

Τίμησαν λοιπόν χθες οι Έλληνες κάθε ηλικίας,  από άκρη σε άκρη της χώρας την επέτειο  του Πολυτεχνείου με πορείες και καταθέσεις στεφάνων…..

Δε θα ήθελα να σταθώ στο πόσο μεγάλη ή όχι ήταν η συμμετοχή του κόσμου στις πορείες, ή στο πόσο ισχυρή ήταν η αστυνομική δύναμη που περιφρουρούσε τις πορείες, πολύ περισσότερο δε θα κάνω αναφορά στα έκτροπα, τις επιθέσεις και τις καταστροφές, από τους γνωστούς -άγνωστους κουκουλοφόρους, που συνεχίζουν να αμαυρώνουν τις εορταστικές εκδηλώσεις της Επετείου τις 17ης  Νοεμβρίου 1973….

Επικεντρώνοντας έτσι την προσοχή της κοινής γνώμης στα έκτροπα και τις καταστροφές και όχι στα μηνύματα της Επετείου….

 

Αυτό που έχω πλέον διαπιστώσει στο πέρασμα των χρόνων, στις πορείες συμμετέχουν πλέον κυρίως όσοι θέλουν να εκφράσουν την άρνησή τους να συμβιβαστούν  με την κατάσταση που επικρατεί κάθε φορά, όσοι θέλουν να αντλήσουν ελπίδα ότι μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο, ακόμη και όταν τα πάντα γύρω τους είναι μαύρα…..

Συμμετέχουν αυτοί που τιμούν την εξέγερση και τους νεκρούς της με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και όχι μόνο αναπολώντας το παρελθόν….

Που θέλουν το “Πολυτεχνείο” να μην αποτελεί έκθεμα  ενός μουσείου, αλλά μια φλόγα ελπίδας που θα εκπέμπει μηνύματα αγώνα και ανατροπής για ένα καλύτερο  αύριο….