Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, απέστειλε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Τσετίν Μάντατζη σχετικά με το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τη διαγραή των δεκαέξι μαθητών από το 1ο Μειονοτικό Δημοτικό Σχολείο Ξάνθης. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:
Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, απέστειλε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Τσετίν Μάντατζη σχετικά με το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τη διαγραή των δεκαέξι μαθητών από το 1ο Μειονοτικό Δημοτικό Σχολείο Ξάνθης. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
ΚΥΡΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Αθήνα, 7 Οκτωβρίου 2008
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Η έναρξη της σχολικής χρονιάς στον Νομό που έχω την τιμή να εκπροσωπώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, την Ξάνθη, συνοδεύτηκε από άνευ προηγουμένου αναταραχή για τους γονείς, τους μαθητές και τους δασκάλους του 1ου Μειονοτικού Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης.
Η αναταραχή αυτή οφείλεται στην πρωτοφανή απόφαση του Διευθυντή του συγκεκριμένου σχολείου και του Προϊσταμένου του 2ου Γραφείου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να εγγράψουν και στην συνέχεια να διαγράψουν από το σχολείο δεκαέξι μαθητές της πρώτης τάξης.
Συγκεκριμένα, ενώ η εγγραφή των μαθητών πραγματοποιήθηκε κανονικά, έγινε δηλαδή ο έλεγχος των δικαιολογητικών από τον Διευθυντή του σχολείου και κατεβλήθησαν τα δίδακτρα από τους γονείς, στην συνέχεια, το 2ο Γραφείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης προχώρησε στη διαγραφή των μαθητών χωρίς μάλιστα προηγούμενη ενημέρωση των γονέων, γιατί ο Προϊστάμενος αποφάσισε να μειώσει, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, τα τμήματα της πρώτης τάξης από τρία που ήταν ανέκαθεν σε δύο.
Οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος με τη μεσολάβηση εμού και φορέων της μειονότητας, όχι μόνο δεν απέδωσε καρπούς, αντίθετα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη, αλαζονική και απαράδεχτη συμπεριφορά εκ μέρους του Ειδικού Γραμματέα Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Άγγελου Συρίγου, ο οποίος αρνήθηκε να δεχτεί και να συνομιλήσει με αντιπροσώπους της μειονότητας.
Το αποτέλεσμα της έλλειψης διαλόγου και βούλησης εκ μέρους των αρμοδίων να επιλύσουν μια δυσάρεστη για όλους κατάσταση, ήταν η προσωρινή αναστολή της λειτουργίας του σχολείου λόγω της καθολικής άρνησης των γονέων να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτό.
Δυστυχώς, ούτε αυτή η κινητοποίηση των γονέων στάθηκε ικανή να ενεργοποιήσει τους αρμοδίους προκειμένου να εξετάσουν το πρόβλημα που οι δικοί τους χειρισμοί είχαν δημιουργήσει.
Αντίθετα, η προκλητική στάση τους προκάλεσε την καθολική αντίδραση του μειονοτικού πληθυσμού που εκφράστηκε σε συγκέντρωση και πορεία που πραγματοποιήθηκε την 22α Σεπτεμβρίου, στην Ξάνθη, με την συμμετοχή δύο χιλιάδων περίπου συμπολιτών μας.
Το πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει, παρόλο που το σχολείο επαναλειτουργεί από την 6η Οκτωβρίου.
Οι δεκαέξι, μαθητές, παραμένουν όμηροι της γραφειοκρατικής κωλυσιεργίας των αρμοδίων και μιας παρωχημένης πολιτικής αντίληψης που επιμένει να καλύπτει την αναποτελεσματικότητά της επικαλούμενη μια κατ’ επίφαση νομιμότητα.
Η πρακτική που ακολούθησαν στο συγκεκριμένο θέμα οι αρμόδιοι αλλά και ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Ευριπίδης Στυλιανίδης, δεν εξόργισαν απλά τους γονείς αλλά προκάλεσαν και την τοπική κοινωνία. Κυρίως, όμως, στιγμάτισαν αθώες παιδικές ψυχές στα πρώτα τους σχολικά βήματα.
Αν οι αρμόδιοι δεν είχαν μετατρέψει την απλή εγγραφή δεκαέξι μαθητών σε διελκυστίνδα για γονείς, μαθητές και κατ’ επέκταση για την κοινή γνώμη, δεν θα υπήρχε η ανάγκη ενημέρωσης και επίκλησης της δικής σας παρέμβασης προκειμένου να επιλυθεί το συγκεκριμένο θέμα για να μην λάβει περαιτέρω διαστάσεις, όπως επίμονα ζητούν οι γονείς αλλά και σύσσωμη η μειονότητα στην Ξάνθη.
Παρόλο που η επάνοδος των μαθητών στο σχολείο θα επιλύσει πρακτικά το θέμα που έχει δημιουργηθεί, παραμένει ζητούμενο η πολιτική αντιμετώπιση και ο τρόπος χειρισμού των θεμάτων που αφορούν στη μειονότητα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Το συγκεκριμένο Υπουργείο έχει χειριστεί μια σειρά θεμάτων της αρμοδιότητάς του με τρόπο που προκαλεί προστριβές, συγχύσεις και αδιέξοδα, χωρίς προφανή λόγο, όπως χαρακτηριστικά έγινε με την επιλογή και το διορισμό των Ιεροδιδασκάλων καθώς και με το ύψος των μιναρέδων, θέματα ήσσονος σημασίας για την Πολιτεία αλλά μέγιστης για το τμήμα του πληθυσμού που θίγετε.
Το να διακυβεύεται, όμως, το μέλλον μικρών παιδιών, δεν μπορεί παρά να γίνει “η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι”.
“Ο δρόμος της ανοιχτής κοινωνίας και του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας”, που εσείς ο ίδιος επικαλείστε, περνά μέσα από την ανάδειξη των πραγματικών και ουσιωδών προβλημάτων που ταλανίζουν τη μειονότητα, κυρίως η αιμορραγούσα μειονοτική εκπαίδευση.
Ευελπιστώ, ότι θα επιληφθείτε άμεσα του θέματος προκειμένου να λάβει τέλος η ταλαιπωρία των μικρών μαθητών και των γονέων τους.
Με εκτίμηση,
Τσετιίν Μάντατζη
