ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕΠΕΚ

Κύριε Διευθυντά Στις 12-6-2008, δοκιμάσθηκε για μια ακόμη φορά η αντοχή μας, για την ικανότητα της οποίας προσωπικά δεν αμφέβαλα ποτέ και η σημερινή δικαίωση ήταν ένα ακόμη βάλσαμο για μένα. Η ωμή, εκβιαστική πρόταση που επιχειρήθηκε, έπεσε στο κενό, γιατί κάποιοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Ενώ λοιπόν οι εργαζόμενοι στη ΣΕΠΕΚ έχουν φτάσει στο τελευταία στάδιο υπομονής, αντοχής και οικονομικής εξαθλίωσης, τους επροτάθη να συνεναίσουν στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας (ήτοι αυτοκίνητα και JCB), με σκοπό να τους δοθεί ένα κόκαλο για να το γλείψουν, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.

Κύριε Διευθυντά

Στις 12-6-2008, δοκιμάσθηκε για μια ακόμη φορά η αντοχή μας, για την ικανότητα της οποίας προσωπικά δεν αμφέβαλα ποτέ και η σημερινή δικαίωση ήταν ένα ακόμη βάλσαμο για μένα. Η ωμή, εκβιαστική πρόταση που επιχειρήθηκε, έπεσε στο κενό, γιατί κάποιοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Ενώ λοιπόν οι εργαζόμενοι στη ΣΕΠΕΚ έχουν φτάσει στο τελευταία στάδιο υπομονής, αντοχής και οικονομικής εξαθλίωσης, τους επροτάθη να συνεναίσουν στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας (ήτοι αυτοκίνητα και JCB), με σκοπό να τους δοθεί ένα κόκαλο για να το γλείψουν, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.

Η έλλειψη ασφαλιστικής ενημερότητας, την οποία ποτέ δε φροντίσανε να έχουμε, ενώ ξεπουλήσανε τα πάντα, αποτελεί σήμερα το Νο 1 πρόβλημα, το οποίο λειτουργεί ως τροχοπέδη στην εκταμίευση χρημάτων από την Αγροτική Τράπεζα, τον κύριο υπεύθυνο αυτής της κατάστασης, η οποία όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, εκφράζει καθαρά την πολιτική της κυβέρνησης. Είναι λοιπόν κωμικοτραγικό, 45.000 ευρώ (το τεράστιο ποσό που αντιστοιχεί στη μισθοδοσία ενός μηνός), να βρίσκεται εδώ και 15 και πλέον ημέρες στο υποκατάστημα της πόλης μας και να μη μπορούμε να τα εκταμιεύσουμε λόγω του γνωστού προβλήματος. Μετά από φοβερούς υπολογισμούς και από μεγάλη κατανάλωση φαιάς ουσίας, των καθ’ όλα υπευθύνων και αρμοδίων, η λύση που προτάθηκε είναι να δώσουμε 25.000 ευρώ από τις 45.000 ευρώ στη δόση για ασφαλιστική ενημερότητα, μας περισσεύουν 20.000 ευρώ, πουλάμε λοιπόν και συμπληρώνουμε πάλι τις 45.000 ευρώ. Η απάντηση είναι και θα είναι ένα ηχηρό ΟΧΙ γιατί μπορεί να πεινάμε κυριολεκτικά εκεί στη ΣΕΠΕΚ, αλλά συνεχίζουμε να φυλάμε την αξιοπρέπειά μας ως κόρη οφθαλμού. Τους λέω λοιπόν ότι η ανθρωπιά, ο ρομαντισμός, το συναίσθημα και η αξιοπρέπεια είναι έννοιες που παγκοσμίως δεν έχουν τιμή. ΔΕΝ πουλάμε λοιπόν και δε θα επιτρέψουμε και άλλα χτυπήματα στην ήδη βαριά τραυματισμένη αγαπημένη μας Εταιρεία πορευόμενοι, πεινασμένοι μεν αλλά πάνω και πρώτα απ’ όλα με αξιοπρέπεια, στο μέλλον.

Κύριε Διευθυντά, η αποφράδα ημέρα του θανάτου των δυο Συνεταιριστικών εργοστασίων ΣΕΠΕΚ – ΣΕΒΑΘ, των δυο άλλοτε κραταιών κολοσών στην περιοχή μας, δυστυχώς πλησιάζει και ατυχώς δεν βλέπω πουθενά και μάταια αναζητώ και θα αναζητώ μέχρι την τελευταία στιγμή την αποτρεπτική δύναμη η οποία θα έπαιζε το ρόλο του αναχώματος στην λαίλαπα της καταστροφής και της εξαϋλωσης, σε οτιδήποτε θυμίζει συνεταιρισμό. Το θύμα είναι ένα, οι εργαζόμενοι και λέω στους πολυπληθείς θεατές (κοινωνία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση) να μην ανησυχούν γιατί το θύμα για θυσία βρίσκεται ήδη στη Ρωμαϊκή αρένα με το αλλόφρων και αλαλάζων πλήθος από αδημονία στις κερκίδες, με σκοπό να θανατωθεί χωρίς να έχει τη δυνατότητα να παλέψει, σύμφωνα με τις επιταγές και τους διακαείς πόθους τους. Είχα προβλέψει θερμό Καλοκαίρι, προβλέπω πολύ δύσκολο και θερμό Φθινόπωρο και Χειμώνα, θέλω δε να δω πόσοι από το ευτυχισμένο σήμερα αλαλάζων πλήθος, θα επιβιώσουν. Συνεχίζουμε λοιπόν στη ΣΕΠΕΚ να πορευόμαστε και να αναζητούμε μόνιμα:

α) συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου μας, έστω και υπό άλλο καθεστώς

β) διασφάλιση θέσεων εργασίας των εργαζομένων.

Αυτό είναι στοίχημα ζωής και πιστεύω, στον άνισο αγώνα που δίνουμε καθημερινά, στο τέλος η προσπάθειά μας να στεφθεί με επιτυχία, γιατί το θέλει η λογική, το απαιτεί η ζωή και το έχουν απόλυτη ανάγκη οι εργαζόμενοι.

Ο Πρόεδρος των Εργαζομένων ΣΕΠΕΚ

Βασίλης Καρασακαλίδης