ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Πολλές φορές όταν ακούω γονείς να εμφανίζονται τρομοκρατημένοι και να “πνίγουν” με την υπερπροστατευτικότητά τους τα παιδιά τους, η αλήθεια είναι πως τους κατατάσσω στην κατηγορία των υποχόνδριων ….

*Πολλές φορές όταν ακούω γονείς να εμφανίζονται τρομοκρατημένοι και να “πνίγουν” με την υπερπροστατευτικότητά τους τα παιδιά τους,  η αλήθεια είναι πως τους κατατάσσω στην κατηγορία των υποχόνδριων ….

Εν μέρει θεωρώ παράλογη τη συμπεριφορά τους, καθώς -κούνια που με κούναγε-πίστευα και θέλω να πιστεύω πως ακόμη και σήμερα ζούμε σε μια πόλη ήσυχη, ήρεμη και χωρίς κινδύνους…..

Ως γονιός θέλω να είμαι πιο άνετη, να δίνω πρωτοβουλίες και ελευθερία κινήσεων στα παιδιά μου, με μια  αόρατη πάντα όμως ομπρέλα προστασίας…..

Δε θέλω τους δικούς μου φόβους για τους κινδύνους που κάποια στιγμή θα συναντήσουν εκεί έξω στην κοινωνία να τους μεταβιβάζω σε εκείνα….

Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δε φροντίζω να τους συμβουλεύω για το πώς θα πρέπει να κινούνται και να συμπεριφέρονται όταν βγαίνουν έξω από την ασφάλεια του σπιτιού…..

 

*Αν και είναι ακόμη μαθητές Δημοτικού, και οι κίνδυνοι δεν είναι και τόσο μεγάλοι, τα έχω μάθει να πηγαινοέρχονται μόνα τους στο σχολείο και στα φροντιστήρια…..

Μερικές φορές βέβαια νιώθω κάποιες τύψεις ή αμφιβάλλω για τη στάση μου όταν βλέπω άλλους γονείς να κάθονται έξω από τα κάγκελα των σχολείων και να περιμένουν τα παιδιά τους να σχολάσουν για να τα πάρουν…..

Μετά όμως αναπτερώνεται το ηθικό μου, όταν σκέφτομαι πόσο κοντά μένουμε από το σχολείο….

Πέρα όμως από όλα αυτά το θέμα δεν είναι σε τι βαθμό προστατεύουμε τα παιδιά μας ως γονείς, αφού δεν είναι δυνατόν να είμαστε επί 24ωρου βάσεως πάνω από το κεφάλι τους, αλλά τι θεσμοί και μηχανισμοί υπάρχουν από την ίδια την πολιτεία ώστε αυτά να ζουν και να κινούνται σε ένα ασφαλές περιβάλλον….που δυστυχώς όπως αποδεικνύεται με καθημερινά παραδείγματα  γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο….

 

*Προχθές χτυπά το τηλέφωνο στο γραφείο μου και ακούω την ταραγμένη φωνή της κόρης μου, η οποία σημειωτέον πηγαίνει στην πρώτη Δημοτικού ….

Πριν λοιπόν προλάβω να τη ρωτήσω τη κάνει αρχίζει μονομιάς να μου εξιστορεί τα όσα έζησε πριν από λίγες ώρες… “μαμά μου  σήμερα πήγαμε εκδρομή και έχω να σου πω κάτι πολύ φοβερό….εκεί που πήγαμε μαζί με τις φίλες μου είδαμε μια βελόνα….ναι μαμά μου, εκεί κοντά που πήγαμε να παίξουμε είδαμε και έναν άτομο κρυμμένο πίσω από έναν τοίχο, αλλά μετά έφυγε…αμέσως εμείς τρέξαμε στην κυρία και είπαμε ότι είδαμε μια σύριγγα….δεν την πειράξαμε μαμά, εγώ έκανα αυτό που μου είπες, αλλά ένα αγοράκι μου φαίνεται ότι έπεσε εκεί κοντά και ύστερα ήρθε και το ασθενοφόρο….”….

Προτασούλες ασύνδετες μεταξύ τους, που όμως έβγαιναν με μιαν ανάσα…..

Σοκ, εγώ…..άφωνη, προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι μου έλεγε…..

Να που και στο δικό μου παιδί συνέβη αυτό που έβλεπα στα δελτία ειδήσεων….όπου γονείς έβγαιναν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και διαμαρτύρονταν ότι τα παιδιά τους έπαιζαν σε πάρκα που ήταν γεμάτα πεταμένες σύριγγες από χρήστες ναρκωτικών…

 

*Να λοιπόν που η κορούλα μου πέρασε την πρώτη της δοκιμασία στον ….αγγελικά  πλασμένο κόσμο των μεγάλων…..

Αφού λοιπόν την καθησύχασα, της είπα ότι θα τα λέγαμε στο σπίτι….

Από εκείνη λοιπόν τη μέρα ο φόβος είναι πάντα μέσα  της ….το ενδεχόμενο να έρθουν και να την πιάσουν οι κλέφτες ακόμη και μέσα στο σπίτι της  είναι συνέχεια στη σκέψη της….

Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να ζητήσω συγγνώμη από όλους εκείνους τους γονείς που τους κατέτασσα στην κατηγορία των υποχόνδριων και απορούσα με την ασφυκτική προστατευτικότητα  για τα παιδιά τους…..

Τελικά όντως ακόμη και η όμορφη πόλη μας με τα χίλια χρώματα μόνο ήσυχη και χωρίς κινδύνους δεν είναι…..

 

*Η μάστιγα των ναρκωτικών προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις στην περιοχή μας…..

Κοντεύει να χτυπήσει και την πόρτα του καθενός μας….

Και φυσικά δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά σε όλες τις ποικιλίες τους, αλλά και το αλκοόλ….

Ποιος θα ελέγξει τώρα ποια μπαράκια σερβίρουν οινοπνευματώδη ποτά σε ανήλικους μαθητές…..;

Αν πεις πάλι για το κάπνισμα, εκεί όλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά….

Και το τραγικό είναι πως το τσιγάρο, μέρα με την ημέρα εισχωρεί για τα καλά και στα δημοτικά σχολεία…..

Δωδεκάχρονα με το τσιγάρο στο χέρι μόνο έκπληξη δεν προκαλούν πλέον…. 

Όσο για τη βία και την εγκληματικότητα και αυτή θεριεύει για τα καλά…..  

 

*Και τι κάνουμε για όλους  αυτούς τους κινδύνους που απειλούν τα παιδιά μας….;

Τι κάνουν οι αρμόδιοι φορείς, οι τοπικές αρχές….

Τι κάνει η συντεταγμένη μας πολιτεία…..;

Αν  ήταν αποκλειστικά και μόνο στο χέρι των γονιών να προστατέψουν τα παιδιά τους ίσως και να το κατάφεραν ….

Και φυσικά θα τα κατάφερναν αν ήταν το μοναδικό τους έργο , έτσι ώστε να είναι συνέχεια από πίσω τους….

Όμως οι δόλιοι τι να πρωτοπρολάβουν να φροντίσουν ….για το φαγητό, για τις σπουδές τους, για το μέλλον τους, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους….;

Και εδώ υποτίθεται πως έρχονται σε ένα πολιτισμένο κράτος και μια ευνομούμενη πολιτεία όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί θεσμοί και μηχανισμοί για να βοηθήσουν τους πολίτες ….

Εγώ πάντως  θα αιθεροβατώ αν ακόμη περιμένω τον αστυνόμο της γειτονιάς ή να μπουν παιδοψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί στα σχολεία και φυσικά καλύτερη ασφάλεια σε αυτά….;