ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Πού βαδίζουμε τελικά…..; Ποιοι μας οδηγούν και πού μας πάνε….; Είμαστε φτερά στον άνεμο…..;

   Πού βαδίζουμε τελικά…..;


Ποιοι μας οδηγούν  και πού μας πάνε….;


Είμαστε φτερά στον άνεμο…..;


Πειθήνια και άβουλα όντα…..που απολαμβάνουν μια ελευθερία κακέκτυπο…;


Είμαστε ενήλικοι με μυαλό μικρού παιδιού….;


Αν και πολλές φορές η σοφία των παιδιών μας φορά τα γυαλιά……


Έλεος πια με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας….


Δεν έχουμε με τίποτε άλλο να ασχοληθούμε και κολλήσαμε στη παρελκόμενα  της Ζαχοπουλειάδας, της Θε-Μα-δας……των καναλιών, των πολιτικών και των μεγαλοδημοσιογράφων…..;


Έλεος πια υπάρχουν και σοβαρότερα θέματα …..


Ως δια μαγείας ξεχάσαμε το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό, την ανεργία, το περιβάλλον, το κυκλοφοριακό, την ασχήμια, την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής….και πολλά -πολλά άλλα τα οποία μας αφορούν άμεσα και για τα οποία όμως κλείνουμε τα μάτια-άλλο ανεξήγητο και αυτό…..


 



   Μάθαμε να κάνουμε χαβαλέ και να παίρνουμε μάτι από την κλειδαρότρυπα….. “Δε φταίμε εμείς που αποκτήσαμε αυτή τη συνήθεια, μας την έμαθαν άλλοι,”…είναι ένας από τους ισχυρισμούς που προβάλλουν πολλοί για να δικαιολογηθούν για αυτή τους τη συμπεριφορά….


Οι καημένοι είναι ανήλικοι και παρασύρθηκαν…..


Υπάρχει το ρημάδι του κουμπί του on-of σε κάθε δέκτη….


Μια φορά δεν μπορεί να πάει στο σωστό σημείο ….


Κλείστε και καμιά φορά αυτό το χαζοκούτι…..


Ανοίξτε το ραδιόφωνο, βάλτε λίγη μουσική……


Η μοναξιά δε φεύγει μόνο αν έχεις παρέα την τηλεόραση με τους πρωταγωνιστές της-εξαιρούνται οι “Πρωταγωνιστές” του Σταύρου του Θεοδωράκη…..


Κάποτε υπήρχε η δικαιολογία πως το έριχναν στο ποτό για να ξεχάσουν τα ντέρτια τους ….στις μέρες μας το ρίχνουμε στο πολύωρο ζάπινγκ για να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας…..


 



    Βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο στην αδράνεια και τη μαλθακότητα….. Αλήθεια τι κερδίζουμε με τα όσα βλέπουμε στην τηλεόραση και κυρίως στα δελτία ειδήσεων….;


Πόσο μας αφορούν τελικά…..;


Τα όσα ακούω εδώ και μέρες μου θυμίζουν τη γνωστή παροιμία … “είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα….”….


Μπορεί να είναι πολλά τα λεφτά, αλλά δεν είναι για μένα……


Μπορεί να σφάζονται πολλοί, αλλά δε σφάζονται για τα δικά μου μάτια-όχι δηλαδή πώς θα ήθελα να “σκοτώνονται” για την πάρτη μου…..θα ήθελα όμως να αγωνίζονται πραγματικά,  όλοι εκείνοι που υποτίθεται πως δηλώνουν υπηρέτες του λαού και για τα δικά μου προβλήματα……


 



    Πώς βρε αδερφάκι μου βρίσκουν χρήματα για να κρύψουν τις πομπές τους και δε βρίσκουν χρήματα για ζητήματα που αφορούν τον απλό καθημερινό Έλληνα πολίτη….


Γιατί δεν περισσεύουν χρήματα για να δοθούν στον αγρότη …..;


Ή για να κρατήσουν θέσεις εργασίας…..;


Δε βρίσκουν, λέει τη λύση για τη διάσωση των συνεταιριστικών εργοστασίων μας…..


Αλλά ούτε και μάνατζερ για το εργοστάσιο της Ζάχαρής μας…..


Κατά  τ’ άλλα  δίνουν υποσχέσεις για την επίλυση των προβλημάτων μας…..


Για αλλού και αλλού κόβουν το κεφάλι τους και βρίσκουν τη λύση…. 


Όταν όμως είναι για εκείνους που δε βρίσκονται στην ελίτ της πολιτικής, της οικονομικής, της κοινωνικής και του θεάματος και ΜΜΕ, σκηνής, τότε αφήνουν το χρόνο να κυλά βασανιστικά……


Άλλωστε θα πρέπει να περάσουν τρία-τέσσερα χρονάκια μέχρι να στηθεί και πάλι η κάλπη….ο χρόνος είναι με το μέρος  τους…..


 



   Πρέπει όμως να είναι έτσι…..;


Γιατί θα πρέπει να αποτελεί θέμα συζήτησης το πρωί στο γραφείο η ροζ ιστορία της Τσέκου με το Ζαχόπουλου και οι αγαπημένες τους στάσεις ή η κόντρα του Θέμου με το Μάκη, ή το ποιος είδε και ποιος όχι το περιβόητο DVD….;


Άλλωστε ας είναι καλά ο Λάκης και το Αλ Τσαντίρι Νιους, προχθές την Τρίτη…..


Να ‘γιάσει  το στοματάκι του Λάκη Λαζόπουλου ……είπε όλα αυτά που σκεφτόμουν όχι μόνο εγώ αλλά και η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας…..    


Και ελπίζω να έφτασαν κα στους αποδέκτες τους…..


Όμως μέχρι εδώ ….


Το θέμα δεν είναι να ακούμε μόνο το Λάκη και να συγκλίνουμε ή όχι με τις θέσεις τους…..


Το ζήτημα είναι να ακουστεί και η δική μας η φωνή…..


 



    Ο τόπος, είτε στα στενά του όρια, ας πούμε σαν το νομό μας, είτε σε ευρύτερα, έχει ανάγκη από ενεργούς και ευαισθητοποιημένους πολίτες έτοιμους να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δράσουν προς τη σωστή κατεύθυνση….


Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να δώσω απάντηση ως προς τον τρόπο και τη μορφή δράσης….. 


Όμως υπάρχουν και απλά και καθημερινά πράγματα που είναι στο χέρι μας να κάνουμε και μάλιστα άμεσα…


Όπως να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να μας πιάσει κορόιδο….


Αλλά και να σταματήσουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους για την κακιά μας μοίρα, για το κυκλοφοριακό, για τα σκουπίδια, για τα αδέσποτα, για την έλλειψη χώρων πρασίνου,  για την ακρίβεια κλπ……


Μην κατεβαίνετε στο κέντρο της πόλης με το Ι.Χ., κάντε σωστή διαχείριση των απορριμμάτων σας-μάθετε για την ανακύκλωση-, μάθετε στα παιδιά σας να σέβονται το περιβάλλον δείχνοντας τους πρώτα εσείς το καλό παράδειγμα, σκεφτείτε το διπλά πριν αποκτήσετε ένα κατοικίδιο ζώο, φυτέψτε ένα δέντρο μπροστά από το σπίτι σας, όσο και αν αυτό φαντάζει δύσκολο και επιτέλους κάντε μποϊκοτάζ στα ακριβά προϊόντα…..


Είναι απλές κινήσεις, που ωστόσο απαιτούν θέληση και ευαισθητοποιημένους πολίτες για να γίνουν….      

Σχετικά Άρθρα

Διαβάστε Επίσης
Close
Back to top button