ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ
Το ξύλο βλάπτει. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι, ωστόσο άλλα κάνουμε στην πραγματικότητα… Μάλιστα πρόσφατη έρευνα, αναφέρει ότι η χρήση σωματικής βίας είναι διαδεδομένη στα παιδιά…
Το ξύλο βλάπτει. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι, ωστόσο άλλα κάνουμε στην πραγματικότητα…
Μάλιστα πρόσφατη έρευνα, αναφέρει ότι η χρήση σωματικής βίας είναι διαδεδομένη στα παιδιά…
Σχεδόν έξι στις δέκα ελληνικές οικογένειες χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών και όσο για τη δικαιολογία πως το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο μάλλον δεν ευσταθεί, γιατί πολύ απλά το ξύλο δε βγήκε από τον κήπο της Εδέμ…
Η σωματική τιμωρία παραβιάζει θεμελιώδη δικαιώματα παιδιών, όπως αυτά κατοχυρώνονται από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, βλάπτει την ψυχική τους ισορροπία, προσβάλλει την προσωπικότητά τους, τα εξοικειώνει με τη βία ως μέσο επίλυσης προβλημάτων και είναι δυνατόν να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης…
Στα αγόρια …πίπτει περισσότερο η ράβδος από ότι στα κορίτσια , ενώ αντίστοιχα σε σχέση με την ηλικία τα παιδιά της Α’ Δημοτικού έχουν τριπλάσια πιθανότητα να τιμωρηθούν σωματικά από τα παιδιά της ΣΤ’ Δημοτικού.
Επιπλέον, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας το ποσοστό της σωματικής τιμωρίας μπορεί να ξεπεράσει το 90%.
Ως προς την αποτελεσματικότητα της μεθόδου της σωματικής τιμωρίας, η έρευνα έδειξε ότι το 90% των παιδιών επαναλαμβάνουν την πράξη τους και μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα….
Να λοιπόν που το ξύλο δε βγήκε από τον παράδεισο, και όσοι γονείς πιστεύουν περί του αντιθέτου και το χρησιμοποιούν ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, κάνουν το μεγαλύτερο κακό σε αυτά…
Τους μαθαίνουν να λύνουν τα προβλήματα τους με τη βία και όχι με το διάλογο…
Η δράση φέρνει αντίδραση και η βία γεννά βία…
Μια βία που χαρακτηρίζει πλέον τη σύγχρονη κοινωνία μας, στα περισσότερα επίπεδά της…
Μια βία που δεν κάνει διακρίσεις σε ηλικίες και κοινωνικές τάξεις…
Και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η βία έχει εισχωρήσει όχι μόνο στα λύκεια και τα γυμνάσια, αλλά και στα δημοτικά…
Δυστυχώς “ρινγκ” θυμίζουν όλο και περισσότερο οι σχολικές αυλές όπου κυριαρχεί η βία και ο ρατσισμός…
Απειλές, βανδαλισμοί και ξυλοδαρμοί, τείνουν πλέον να γίνουν καθημερινές εικόνες στα σχολεία…
Πρόσφατα, εξάλλου μητέρα μου παραπονέθηκε για την κατάσταση που επικρατεί στο σχολείο του παιδιού της…
Η βία ανάμεσα στα παιδιά , τις περισσότερες φορές δεν είναι αναίμακτη…
Πότε αφήνει κανένα σπασμένο δόντι, πότε κανένα κάταγμα και άλλοτε κάποιο μαυρισμένο μάτι…
Όσο για τα καρούμπαλα, για τα παιδιά του Δημοτικού είναι στη ημερήσια διάταξη…
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι μόνο η καταγραφή της βίας και η επισήμανση των διαφόρων περιστατικών της, αλλά η πάταξη της βίας….
Και το μεγάλο ερώτημα είναι το πώς και από ποιους…
Να ξεκινήσουμε από την οικογένεια, να πάμε στο σχολείο και να καταλήξουμε στις παρέες και τις διαπροσωπικές σχέσεις…;
Πώς μπορείς στο γονιό να του επιβάλεις να μη χτυπά το παιδί του, όταν έχουν την αντίληψη ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί δικαίωμα των γονιών….;
Όπως επίσης δεν μπορείς και τη δασκάλα να την υποχρεώσεις να κάνει το φύλακα και …σεκιουριτά…του παιδιού σου…
Βέβαια εκείνο που μπορείς να απαιτήσεις είναι όλοι να αναλάβουν υπεύθυνα να ασκούν τα καθήκοντά τους μέσα στο σχολείο, μεταξύ των οποίων φυσικά είναι και η φύλαξη των μαθητών και η προστασία τους…
Αρκεί βέβαια και εμείς οι γονείς να δώσουμε τη δυνατότητα στους δασκάλους να μαλώνουν και να τιμωρούν τα βλαστάρια μας όταν πρωταγωνιστούν σε βίαια επεισόδια μέσα στο σχολείο…
