Διαχείρηση υλικού
Είναι μέρες τώρα που ο Εμίλιο Φερέρα δέχεται (από μερίδα οπαδών μας) κριτική. Με βάση την βαθμολογική θέση της ομάδας, ίσως να μοιάζει άτοπο. Όμως η εικόνα που παρουσιάζει η Ξάνθη στον αγωνιστικό χώρο την δικαιολογεί απόλυτα… Γιατί μπορεί η ομάδα μας να έχει μαζέψει επτά βαθμούς στον βαθμολογικό πίνακα με δύο νίκες, μια ισοπαλία και μία ήττα, όμως οι εξαγγελίες (πριν απο την έναρξη του πρωταθλήματος) για επιθετικό ποδόσφαιρο δέν έχουν ουσιαστικό αντίκρυσμα μέσα στο γήπεδο.
Είναι μέρες τώρα που ο Εμίλιο Φερέρα δέχεται (από μερίδα οπαδών μας) κριτική. Με βάση την βαθμολογική θέση της ομάδας, ίσως να μοιάζει άτοπο. Όμως η εικόνα που παρουσιάζει η Ξάνθη στον αγωνιστικό χώρο την δικαιολογεί απόλυτα… Γιατί μπορεί η ομάδα μας να έχει μαζέψει επτά βαθμούς στον βαθμολογικό πίνακα με δύο νίκες, μια ισοπαλία και μία ήττα, όμως οι εξαγγελίες (πριν απο την έναρξη του πρωταθλήματος) για επιθετικό ποδόσφαιρο δέν έχουν ουσιαστικό αντίκρυσμα μέσα στο γήπεδο.
Με βάση τους αριθμούς, η ομάδα μας σουτάρει λιγότερες φορές προς την αντίπαλη εστία. Ο περυσινός Μ.Ο προσπαθειών για γκόλ ανά αγώνα ήταν 10,7. Φέτος έχει πέσει στο 10. Μικρή η διαφορά θα μου πείτε… Ίσως. Άν αναλογιστούμε, πάντως, πως αυτός ο Μ.Ο έχει επιτευχθεί με αντιπάλους τον Αστέρα Τρίπολης, την Βέροια, τον ΠΑΟΚ και τον Ατρόμητο, ίσως να πρέπει να σκεφτούμε από τώρα τί θα γίνει με πιο δυνατούς αντιπάλους…
Τις περισσότερες προσπάθειες για γκόλ (15) η ομάδα τις πραγματοποίησε κόντρα στον Ατρόμητο. Σε έναν αγώνα που ο φιλοξενούμενος παραχώρησε (πολύ έξυπνα) τον χώρο στην Ξάνθη και χτύπησε με την ταχύτητα και τις αντεπιθέσεις του.
Άν αξίζει να σχολιάσουμε κάτι την φετινή σεζόν, είναι το γεγονός πως στην φετινή ομάδα κάποια πράγματα αλλάζουν δύσκολα.
Εννέα ποδοσφαιριστές έχουν αγωνιστεί και στα τέσσερα παιχνίδια μας. Απο αυτούς οι οκτώ έχουν ξεκινήσει σε όλα τα μάτς σαν βασικοί: Τούρινα, Παπαδημητρίου, Κοντοδήμος, Κιντάνα, Λαμπριάκος Ρίκκα, Κωστούλας και Ζουέλα. Ο ένατος παίκτης είναι ο Πόι που μπήκε στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ και έκτοτε δεν έχασε την θέση του βασικού.
Ο Κροάτης (κυρίως λόγο εμπειρίας) δύσκολα θα απειληθεί. Μάλιστα στους δύο τελευταίους αγώνες έδειξε και ένα μεγάλο μέρος των δυνατοτήτων του. Στα άκρα, αναγκαστικά, αγωνίζονται ο Παπαδημητρίου με τον Κοντοδήμο. Ο πρώτος δύσκολα θα χάσει την φανέλα του βασικού. Για τον δεύτερο, δέν ξέρω πόση πίεση θα δεχτεί απο τον Γιουρασόφσκι…
Στο κέντρο της άμυνας ο Κωστούλας δεν έχει αντίπαλο. Η πείρα του είναι τεράστια και η έλλειψη στόπερ στην ομάδα δεν προσφέρεται για πολλούς πειραματισμούς, όπως πχ αυτούς που συμβαίνουν στον Ζουέλα.
Ο Αγκολέζος κάνει εξαιρετικά την δουλειά που ξέρει. Να κόβει. Κι αν το σκεφτείτε ψυχραιμότερα εσείς που τον κατηγορείτε, σκεφτείτε πως ο ρόλος του δεν είναι να κατεβάσει την μπάλα!
Στον χώρο της μεσαίας γραμμής, βρίσκουμε τις δύο φετινές αποκαλύψεις. Τον Αντώνη Ρίκκα και τον Ντιέγκο Κιντάνα. Ο μικρός δείχνει απίστευτη ωριμότητα στο παιχνίδι του. Τόση ώστε να είναι πλέον αναπόσπαστο μέλος την εθνικής ελπίδων.
Ο Ντιέγκο απο την άλλη, μετά απο μιάμιση σεζόν κρίσης, έχει καταφέρει να περάσει το παιχνίδι του σε άλλο επίπεδο. Ασταμάτητο τρέξιμο και απίστευτες αντοχές. Καλείται συχνά-πυκνά να κάνει πολλές βρομοδουλειές στον αγώνα εκτός του να καλύψει την πλευρά του… Πράγμα που σηκώνει αρκετή κουβέντα. Θα τα πούμε αυτά πιο κάτω.
Στην επίθεση, ο Λαμπριάκος έχει σταθερή θέση στην ομάδα. Τόσο σταθερή ώστε να προκαλεί προβληματισμό ώρες-ώρες… Μαζί του, ο Πόι. Παίκτης με εξαιρετικά προσόντα.
Άς υποθέσουμε πως αυτός είναι ο βασικός κορμός της ομάδας μας…
Άν ο σκοπός του κυρίου Φερέρα είναι να παίξει γρήγορα και επιθετικά (με την προσθήκη δύο ακόμα ποδοσφαιριστών) μάλλον έχει αποτύχει. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τις επιλογές του και δέν θα μπω σε αυτή την διαδικασία.
Ξεκινώντας απο την επίθεση. Είναι μεγάλη πολυτέλεια να έχεις στην ομάδα σου έναν παίκτη σαν τον Λαμπριάκο. Έχει το τεράστιο προσόν να παίζει με πλάτη τις άμυνες και το κάνει (πιθανότατα) καλύτερα απο οποιονδήποτε άλλο στην Ελλάδα. Απο την άλλη, μοιάζει να είναι και κατάρα. Όταν το ζητούμενο είναι η ταχύτητα, ο ψηλός χάνει. Άν μάλιστα στραβώσει το παιχνίδι, μοναδική λύση μοιάζει να είναι το γνωστό τα τελευταία επτά χρόνια μοτίβο. Ποιός θα σημαδέψει καλύτερα το κεφάλι του Σταύρου. Γεγονός που καταδικάζει την Ξάνθη στην επαναληψιμότητα και την εύκολη ανάγνωση του παιχνιδιού απο τον αντίπαλο.
Λύσεις; Διαλέξτε: Ραντζίνσκι, Ντελγκάδο. Υπο προϋποθέσεις και ο Άλβα, ο οποίος δεν παίζει τόσο το ψηλό παιχνίδι και “βλέπει” προς το τέρμα…
Στην μεσαία γραμμή, δέν υπάρχει λόγος να αλλάξουν οι Κιντάνα και Ρίκκα. Ο πρώτος γιατι δέν μαρκάρεται εύκολα, τα κάνει όλα και συμφέρει και ο δεύτερος γιατι προσωπικά είχα καιρό να δω τόσο καλό αμυντικό χάφ στην ομάδα.
Το πράγμα μπερδεύεται αλλού. Στην αριστερή πτέρυγα, το πείραμα του Γκαρθία απέτυχε. Κυρίως γιατί ο Χιλιανός αρνείται να πασάρει απο το αριστερό του πόδι στο δεξί… Άν ο Εμίλιο καταφέρει να τον προσγειώσει, μπορεί να κάνει πολύ μεγάλα πράγματα. Τώρα, θα μου πείτε σε ποιόν να πασάρει, και δεν θα έχετε άδικο. Με βάση τα έως τώρα μάτς, η ομάδα προσπαθεί να παίξει γρήγορα απο τα άκρα, πνίγεται όμως απο τα δύο αμυντικά χάφ… Έτσι, ο Γκαρθία έχει δύο επιλογές. Είτε να προσπαθήσει να κάνει κάτι μόνος προς την επίθεση (άν δεν την προωθήσει στην επίθεση) ή να την γυρίσει πίσω καθυστερώντας την ανάπτυξη. Την κατάσταση προσπαθεί να σώσει ο Κιντάνα που κινείται και παράλληλα για να αποφορτίσει την αριστερή πτέρυγα. Έτσι, όμως, αφήνει τεράστιο κενό στην δική του πλευρά για να καλύψει το κενό στον χώρο του κέντρου…
Λύσεις; Τόμιτς, Νουκέ, Διγκόζης. Ο πρώτος μπορεί να μην έχει τεραστιες δυνατότητες ανασταλτικά, έχει όμως απίστευτες δυνατότητες στην οργάνωση. Ο Καμερουνέζος απο την άλλη, τα έχει και τα δύο αλλα όχι στον μέγιστο βαθμό. Όσοι τον έχουν δεί στις προπονήσεις τον παρομοιάζουν με τον Γιάγια Τουρέ. Το προσυπογράφω. Καλός ανασταλτικά, μπορεί και προωθεί με άνεση την μπάλα σε ελεύθερο παίκτη. Ο Διγκόζης, τέλος, την θέση την κατέχει λόγω τεράστιας πείρας. Δικαιούται και αυτός να πάρει συμμετοχές.
Στην άμυνα μέσες-άκρες τα είπαμε και πιο πάνω… Τα άκρα δύσκολα αλλάζουν. Στο κέντρο ο Κωστούλας είναι αυτός που παίρνει πάντα την πρώτη πάσα για να προωθήσει το παιχνίδι. Με παρτενέρ τον Ζουέλα κλειδώνει ιδανικά τον άξονα. Εναλλακτικές λύσεις; Καμία. Ο Βάλλας που θα μπορούσε να προσθέσει φρεσκάδα, μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα πως επέστρεψε…
Το ζητούμενο απο την πλευρά του προπονητή και της διοίκησης ίσως να είναι τα αποτελέσματα με κάθε κόστος. Θεμιτό. Μήπως, όμως, μπορούμε να τα πετύχουμε προσφέροντας και στον φίλαθλο λίγο καλό θέαμα με μια καλύτερη διαχείρηση υλικού;
(xanthifans.gr)
