Απο τη Βέροια με αγάπη!
Εκφράσεις της μορφής “αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη” θυμίζουν εκθέσεις δημοτικού… Επειδή, όμως, η ηλικία έχει περάσει και τέτοιες φράσεις μοιάζουν τετριμμένες, οφείλω να εξηγήσω σε όσους δεν ακολούθησαν τί συνέβη χτές…
Εκφράσεις της μορφής “αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη” θυμίζουν εκθέσεις δημοτικού…
Επειδή, όμως, η ηλικία έχει περάσει και τέτοιες φράσεις μοιάζουν τετριμμένες, οφείλω να εξηγήσω σε όσους δεν ακολούθησαν τί συνέβη χτές…
Η αναχώρηση απο την Ξάνθη συνοδεύθηκε απο πολύ κέφι, συνθήματα και σκέψεις για τον αγώνα. Απο αυτές τις σκέψεις που κάνουν οι φίλοι μιας ομάδας που τόσα χρόνια δέν μας έχει συνηθίσει σε εκτός έδρας επιτυχίες. Καλή θα ήταν η νίκη… αλλα και το Χ δέν θα μας κάτσει στραβα…
Πρώτη στάση για καφέ στον Χρυσανθίδη (αυτό πιάνεται σαν διαφήμιση;) και επιστροφή στο εωφορείο. Κάπου εκεί, άρχισε η προβολή των (γνωστών πια) DVD.
Ένα καλό ψυχολογικό ντοπάρισμα στους φίλους της ομάδας. Δεύτερη στάση στην Χαλκηδόνα (για σουβλάκια) και αναχώρηση μια ώρα αργότερα. Όχι.
Δέν πήγαμε κατ’ ευθείαν στην Βέροια. Το πρόγραμμα περιελάμβανε στάση στο Μακροχώρι όπου και ήμασταν καλεσμένοι του συνδέσμου φιλάθλων Βέροιας Μακροχωρίου.
Ενός συνδέσμου φτιαγμένου πολύ πρόσφατα (2007) με κόπο και μεράκι απο μια ομάδα παιδιών που αγαπούν την ομάδα τους και πάνω απο όλα, αγαπούν το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.
Χωρίς τις ακρότητες. χωρίς τις υπερβολές, την βία και όλα όσα έχουν υποβιβάσει στα μάτια του κόσμου τον βασιλιά των σπόρ…
Η ανταλλαγή αναμνηστικών ανάμεσα στον σύνδεσμο αυτό και την διαδικτυακή μας κοινότητα ήταν το λιγότερο.
Η άψογη φιλοξενία, οι συζητήσεις στα πηγαδάκια που στήθηκαν αυθόρμητα και το σύνθημα “μαζί στην Α’ εθνική” που ακούστηκε πολλές φορές ήταν χαρακτηριστικό του κλίματος που υπήρχε.
Μια απόδειξη πως υπάρχουν υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι που δέν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα. Αντίθετα μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά για να πάει μπροστά το ταλαίπωρο ποδόσφαιρό μας.
Η απόδειξη, πάντως, πως δέν αρκεί η καλή πρόθεση ήρθε πολύ σύντομα για να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα…
Απο την πλευρά μας (ώς εκδρομέων) υπήρχε η υποχρέωση να ενημερώσουμε την ασφάλεια Βέροιας λίγη ώρα πρίν φτάσουμε στην πόλη, ώστε να πάμε με συνοδεία στο γήπεδο.
Δέν νομίζω πως μπορεί να περιγραφεί με απλά λόγια η αμηχανία που υπήρξε απο την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής, όταν ειδοποιήσαμε πως βρισκόμαστε στο Μακροχώρι και πίνουμε καφέ σε σύνδεσμο “αντίπαλης” ομάδας…
Η ταλαιπωρία μας είχε μόλις αρχίσει…
Αντί να κατευθυνθούμε στο γήπεδο, βρεθήκαμε στην άλλη είσοδο της πόλης (απο την πλευρά της Εγνατίας οδού).
Ο έλεγχος που ακολούθησε μάλλον είναι πρωτόγνωρος για τα δεδομένα της ομάδας μας. Κατανοούμε απόλυτα τις αστυνομικές αρχές. Τα μάτια τους έχουν δεί πολλά.
Όμως, τέσσερις διμοιρίες (απο Σέρρες και Θεσσαλονίκη) είναι νούμερο μάλλον υπερβολικό για την σημασία του αγώνα… Νά ‘ναι καλά τα παιδιά, πάντως.
Η δική τους ταλαιπωρία ήταν σίγουρα μεγαλύτερη από την δική μας.
Το καλό κλίμα συνεχίστηκε και στο γήπεδο. Σε μια σύντομη τελετή, έγινε εκ νέου ανταλλαγή αναμνηστικών με τον σύνδεσμο του Μακροχωρίου, αυτή την φορά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Τα αγωνιστικά θέματα είναι δύσκολο να σας τα περιγράψουμε…
Βλέπετε εμείς δέν είμασταν σε θέση να παρακολουθήσουμε τον αγώνα. Όχι γιατί δεν θέλαμε, αλλά γιατί η ορατότητα απο την θύρα 6 του γηπέδου της Βέροιας δέν είναι και η καλύτερη δυνατή…
Πάντως, το γκολ του Μπάρκογλου μπήκε μπροστά μας… Έτσι, οι περίπου 250 φίλοι της ομάδας (προσωπικά σταμάτησα το μέτρημα στους 220 γιατί δέν μπορούσα να διακρίνω καθαρά τους υπόλοιπους) έφυγαν τουλάχιστον ικανοποιημένοι.
Κάτι ακόμα…
Δέν είναι δυνατόν να γίνεται συρτή πάσα στα
Το ποδόσφαιρο παιζόταν κάποτε έτσι. όχι τώρα. Το πιο άδικο είναι πως η Βέροια διαθέτει καλές μονάδες που απλά χάνονται σε τέτοιους αγωνιστικούς χώρους. Και αυτό είναι πραγματικά κρίμα…
Η επιστροφή κύλισε ομαλά. Μπορεί το διπλό να μην ήρθε και το Χ να μήν δυσαρέστησε κανέναν. Αυτό που μένει, πάντως, είναι η ζεστασιά και το κλίμα που συναντήσαμε. Παιδιά να είστε σίγουροι πως θα ανταποδώσουμε την φιλοξενία σας στον δεύτερο γύρο!
Υ.Γ: Όσο για το σύνθημα που είπαμε πως θα φωνάξουμε μαζί, μήν μας παρεξηγήσετε… Δέν σας ακούσαμε εκείνη την ώρα γιατι φωνάζαμε τα δικά μας… Όταν το αντιληφθήκαμε ήταν αργά. Όμως αυτό που ξέρετε και ξέρουμε, πως η Μακεδονία μας είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ είναι γνωστό σε εμάς… Άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να το καταλάβουν… Όσο για το κλίμα στην κερκίδα; άψογο. Παραδώσαμε δωρεάν μαθήματα πολιτισμού.
Σ. Κατσαούνης
(xanthifans.gr)
