ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ
Σε απεργιακό κλοιό βρίσκεται σήμερα όλη η χώρα…
Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι βγαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν την υλοποίηση των αιτημάτων τους και των υποσχέσεων και εξαγγελιών, που δίδονται κάθε φορά όταν πλησιάζει προεκολγική περίοδος. αλλά μπαίνουν στο συρτάρι μόλις η ανοίξει η κάλπη…
Σε απεργιακό κλοιό βρίσκεται σήμερα όλη η χώρα…
Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι βγαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν την υλοποίηση των αιτημάτων τους και των υποσχέσεων και εξαγγελιών, που δίδονται κάθε φορά όταν πλησιάζει προεκολγική περίοδος. αλλά μπαίνουν στο συρτάρι μόλις η ανοίξει η κάλπη…
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ χέρι-χέρι , -όχι με τον Καρατζαφέρη-αλλά με όσους εργαζόμενους …δε σκιάχτηκαν από τη ” φοβέρα” του Δούκα …όχι του Δούκα της Σκοτίας , αλλά του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών ….
Συγκεκριμένα βγήκε προχθές ο υφυπουργός Οικονομικών, Πέτρος Δούκας και με Εγκύκλιο που απέστειλε, προς πάσα κατεύθυνση εργασιακών χώρων του Δημοσίου και ευρύτερου Δημόσιου τομέα, υπενθυμίζει πως όσοι θα θελήσουν να απεργήσουν θα τους γίνει περικοπή των αποδοχών τους…
Και μάλιστα επισημαίνει πως θα γίνει πιστή εφαρμογή της νομοθεσίας…
Αλήθεια ακόμη δεν κατάλαβα ποιους στόχους εξυπηρετεί η συγκεκριμένη Εγκύκλιος…
Λες και δεν ξέρουν οι εργαζόμενοι πως η απεργία δεν είναι αργία και ως εκ τούτου τους γίνεται περικοπή στο μισθό τους για όσες μέρες τυχόν απεργίας πραγματοποιήσουν ή στάσεις εργασίας κάνουν…
Βέβαια αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και για αυτό όσοι αποφασίζουν να κάνουν απεργία γνωρίζουν τις συνέπειες και η πράξη τους είναι συνειδητή …
Λέτε να θέλει να λειτουργήσει αποτρεπτικά ως προς τη συμμετοχή ή πάλι φοβάται μήπως η συμμετοχή στη σημερινή απεργία θα είναι ιδιαίτερα μεγάλη….;
Από μια άλλη τώρα προσέγγιση της όλης κίνησης, με την Εγκύκλιο του Δούκα, των Οικονομικών μας, εγείρεται το ερώτημα, αν μέχρι τώρα υπήρξαν περιπτώσεις που δεν έγιναν περικοπές σε δημόσιους υπαλλήλους ενώ είχαν απεργήσει…
Λέτε για αυτό να βούλιαξε η οικονομία της χώρας και να βρισκόμαστε τώρα υπό το άγρυπνο βλέμμα του Αλμούνια και της κοινοτικής επιτήρησης των οικονομικών μας…;
Πλάκα σας κάνω…μικρό το κακό αν χαρίζονται ή όχι τα χρήματα της απεργίας στους δημόσιους υπαλλήλους…
Εξάλλου οι υπόλοιποι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά πως αυτοί ανήκουν στους προνομιούχους και λίγο-πολύ υπάρχει αποδοχή της όλης κατάστασης… Το θέμα δεν είναι να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των εργαζομένων της χώρας, αλλά όλοι μαζί να διεκδικήσουν την επίλυση των προβλημάτων τους και φυσικά αυτοί που έχουν και τη μεγαλύτερη δύναμη να μπουν μπροστάρηδες…
Σήμερα λοιπόν πραγματοποιείται 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και εργαζόμενοι των ρετιρέ, των διαφόρων ορόφων και των ισογείων βγήκαν στους δρόμους με αιχμή τον προϋπολογισμό λιτότητας, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, αλλά και την Τροπολογία για τον ΟΤΕ που ανοίγει το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ…
Και το ερώτημα που καίει και απάντηση θα πάρει από τα ποσοστά της σημερινής απεργιακής κινητοποίησης, είναι πόσοι τελικά απεργούν σήμερα….;
Πόσοι είναι αυτοί που πιστεύουν στη δύναμη αυτού του όπλου των εργαζομένων και το χρησιμοποιούν…;
Πόσοι δηλαδή λένε, ναι σήμερα απεργώ…;
Σίγουρα όχι πολλοί, αν και η κοινωνική διαμαρτυρία για τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης και τις επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις, αλλά και την εν γένει στάση της είναι μεγάλη…
Σε μια εποχή που τα πάντα μετρούνται με χρήμα και ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτούλη του και το πως θα επιβιώσει καλύτερα…
Σε μια εποχή που οι συνθήκες είναι ανταγωνιστικές και κάνουν τον άνθρωπο σκληρό και τον οδηγούν πολλές φορές σε κοινωνική απομόνωση…
Σε μια εποχή που ισχύει ο σώζων εαυτόν σωθήτο, ο καθένας κοιτάζει το δικό του συμφέρον και όχι το συμφέρον του συνόλου, μέρος του οποίου αποτελεί και ο ίδιος….
Σε μια εποχή που έχουμε μάθει να αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα και για την πάρτη μας….
Σε μια τέτοια λοιπόν εποχή που υπολογίζουμε μέχρι και το τελευταίο ευρώ προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινές οικογενειακές υποχρεώσεις, δεν ξέρω αν η συμμετοχή των εργαζομένων θα είναι η καλύτερη δυνατή στη σημερινή απεργιακή κινητοποίηση…
Αν και τα προβλήματα των εργαζομένων είναι πολλά και χωρίς άλλα περιθώρια αντοχής και στην περιοχή μας-δε χρειάζονται αναφοράς καθώς είναι πλέον γνωστά σε όλους, ανεργία ακρίβεια- οι πολίτες δύσκολα ξεσηκώνονται, δύσκολα παίρνουν την απόφαση να αγωνιστούν διεκδικώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων τους για μια πιο ανθρώπινη ζωή και εργασία…
Βέβαια υπάρχει και η αισιόδοξη άποψη που λέει πως όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, θέλει δε θέλει ο κόσμος ξεσηκώνεται…
Και φυσικά οι εργαζόμενοι βγαίνουν στους δρόμους όταν πιστέψουν στη δύναμή τους και πολύ περισσότερο όταν κινδυνεύουν να χάσουν και αυτά τα λίγα που έχουν… Άλλωστε ο βρεγμένος δεν τη φοβάται τη βροχή….
