“Γραφείο ευρέσεως εργασίας τα πρωϊνάδικα”

Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει -καλό μήνα σε όλους-…. Μόνο που το “καλοκαίρι” ή έστω η άνοιξη στην αγορά εργασίας θα αργήσει πολύ ως φαίνεται για να’ ρθει… Το τοπίο στον εργασιακό χώρο κάθε μέρα που ξημερώνει γίνεται ολοένα και πιο μουντό και καταθλιπτικό….. Τα λουκέτα πρωταγωνιστούν και η υπολειτουργία των εδώ επιχειρήσεων στην ημερήσια διάταξη….

Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει -καλό μήνα σε όλους-….


Μόνο που το “καλοκαίρι” ή έστω η άνοιξη στην αγορά εργασίας θα αργήσει πολύ ως φαίνεται για να’ ρθει…


Το τοπίο στον εργασιακό χώρο κάθε μέρα που ξημερώνει γίνεται ολοένα και πιο μουντό και καταθλιπτικό…..


Τα λουκέτα πρωταγωνιστούν και η υπολειτουργία των εδώ επιχειρήσεων στην ημερήσια διάταξη….


Θέλετε παράδειγμα….; Η Καπνική Μιχαηλίδης, το εργοστάσιό της στη Βουλγαρία και η παρουσία Πάγκαλου στα εγκαίνια…..


Όσο για τους εδώ καπνεργάτες, αυτοί αφέθηκαν στη μοίρα και σε κάοιο προγραμματάκι του ΟΕΑΔ αν προκύψει….


Να δείτε που σε λίγα χρόνια το επάγγελμα του καπνεργάτη θα ανήκει πλέον σε αυτά τα παραδοσιακά επαγγέλματα που βρίσκονται υπό εξαφάνιση…


Το τοπίο λοιπόν στο κεφάλαιο Εργασία τώρα και με την κρίση και το οικονομικό ρήγμα που γίνεται όλο και πιο βαθύ και απειλεί να καταπιεί  τη χώρα, έχει γίνει εφιαλτικό….


Προγράμματα, κίνητρα και μέτρα ανίσχυρα τελικά όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος για να βελτιώσουν την κατάσταση…..


Έτσι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες και νέων απολύσεων….


Φυσικά ….τη χάρη ….δεν την έχουμε μόνο εμείς σε ότι αφορά το κλείσιμο των εργοστασίων ή τον περιορισμό των δραστηριοτήτων τους στην περιοχή μας και την ανάπτυξή τους σε Βουλγαρία ή Σκόπια ή και Τουρκία μεριά…..


 



Δεν υπάρχει μέρα που στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές να μην προβάλουν ρεπορτάζ με απολυμένους έξω από κάποια εταιρεία που κλείνει…..


Μόλις οι εργαζόμενοι πληροφορούνται τις προθέσεις των εργοδοτών τους-καινούρια μόδα οι επιχειρησιακές συμβάσεις- και αισθάνονται απειλητική την ανάσα της ανεργίας στο πρόσωπό τους ….τρέχουν για βοήθεια στα τηλεοπτικά παράθυρα ειδήσεων και πρωινών ενημερωτικών εκπομπών…


Όσο για το αν θα περιμένουν στην ουρά, τέτοιο πρόβλημα δεν υφίσταται ….


Τουλάχιστον εδώ έχουν αρκετές επιλογές….


Από τη μια ο Καμπουράκης με τον Οικονομέα, από την άλλη ο Αυτιάς και φυσικά δε ξεχνάμε και τον Παπαδάκη, έτοιμοι να ακούσουν το πρόβλημά τους…..


 



Απευθύνονται λοιπόν οι υποψήφιοι απολυμένοι και αυριανοί άνεργοι στα τηλεοπτικά κανάλια ζητώντας βοήθεια….


Και εγώ που νόμιζα πως ήταν δουλειά της συντεταγμένης πολιτείας, του κοινωνικού κράτους, του κράτους πρόνοιας….του ΟΑΕΔ βρε αδελφάκι μου….


Τέλος πάντων, και τι επιτυγχάνουν οι απελπισμένοι υποψήφιοι άνεργοι…..;


Μα να ακούσουν διαμέσου τηλεοπτικού παραθύρου τους αντ’ αυτού της  Υπουργού Εργασίας , της Λούκας  της Κατσέλη….


Να μιλάνε με υποσχέσεις και θεωρίες που παραπέμπουν σε εκείνο το γνωστό …η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε….


Να λένε τα τετριμμένα ότι η κυβέρνηση πέτυχε να μειώσει την ανεργία, αλλά τώρα ήρθε και τα έκανε μαντάρα η οικονομική κρίση και το ασταθές διεθνές περιβάλλον  με τις αναταραχές π.χ σε Αίγυπτο ……


Όμως η κυβέρνηση δεν το βάζει κάτω και ρίχνεται στη μάχη για την αντιμετώπιση της ανεργίας ευελπιστώντας σε  νέες θέσεις εργασίας μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα   και το ΕΣΠΑ που αναμένεται να δώσει ανάσα στο δημόσιο, αλλά και στον   ιδιωτικό τομέα…..


 



Πως γίνεται να δηλώνει το αρμόδιο υπουργείο ότι υλοποιεί επιδοτούμενα προγράμματα μέσω του ΟΑΕΔ, ότι παίρνει μέτρα στήριξης υπέρ των βιομηχάνων, ότι στηρίζει και προστατεύει και τους εργαζόμενους και όμως όλοι τους να έχουν παράπονα και προβλήματα….;


Φτάνοντας όμως στο δια ταύτα-δηλαδή όταν απαντούν δια των πρωινάδικων στους  υπό απόλυση εργαζομένους- επισημαίνουν πως δεν μπορεί η κυβέρνηση να διατάξει εμμέσως πλην σαφώς τον ιδιώτη επενδυτή και εργοστασιάρχη να μην κλείσει την εταιρεία του, άσχετα αν έλαβε κρατικές επιδοτήσεις  με την προϋπόθεση να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και όχι να τις κλείσει….


Δηλαδή μια τρύπα στο νερό….


 



Πέρα από τον όποιο θόρυβο δημιουργείται και την κοινωνική ευαισθητοποίηση του κόσμου, μόλις σβήσουν οι κάμερες οι υποψήφιοι απολυμένοι διαπιστώνουν πως σίγουρα την επόμενη ημέρα θα γραφτούν και αυτοί στο μακρύ κατάλογο της ανεργίας…. 


Η ζωή τις περισσότερες φορές είναι σκληρή και πικρή….


Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν είναι Ρομπέν των Δασών, πάνω από όλα φροντίζουν για την τηλεθέασή τους…


Οι απελπισμένοι απολυμένοι όταν προσφεύγουν σε αυτά τελικά το μόνο σίγουρο που κερδίζουν είναι η συμπόνια…..


Μια συμπόνια που σίγουρα οι περισσότεροι δε θα θέλουν, αν θυμηθούμε και το λαϊκό άσμα… “δε θέλω τη συμπόνια κανενός ….την είδα και την ξέρω….”….


Τη συμπόνια μπορεί να μη τη θέλουν, όμως σίγουρα διεκδικούν ένα τηλεοπτικό βήμα, γιατί πιστεύουν ότι αν βγουν σε κάποιο κανάλι και πουν τον πόνο τους, αν αποτελέσουν πρώτο θέμα σε κάποιο παράθυρο πρωινής ενημερωτικής εκπομπής, θα βρουν λύση στο πρόβλημά τους…..


Και αυτό γιατί πιστεύουν πως μόνο μέσω ενός τηλεοπτικού παραθύρου μπορούν να εισακουστούν από τους αρμοδίους και να πάρουν και μια απάντηση στην έκκλησή τους για βοήθεια, έστω και αν αυτή θα είναι αόριστη και γενική…..  


Σχετικά Άρθρα

Back to top button