Ένας αναξιοποίητος επίγειος παράδεισος
Μπορεί τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης ως χώρα να έχουμε ρίξει μεγάλο βάρος στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία, δηλαδή στον τουρισμό από τον οποίο ήδη έχουμε κερδίσει αρκετά, ωστόσο στην Ελλάδα του 2016 υπάρχουν ακόμα περιοχές των οποίων οι τοπικοί παράγοντες εξακολουθούν να κρατάνε αναξιοποίητους επίγειους παράδεισους που άνετα και χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πόλο έλξης τουριστών τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.
Μπορεί τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης ως χώρα να έχουμε ρίξει μεγάλο βάρος στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία, δηλαδή στον τουρισμό από τον οποίο ήδη έχουμε κερδίσει αρκετά, ωστόσο στην Ελλάδα του 2016 υπάρχουν ακόμα περιοχές των οποίων οι τοπικοί παράγοντες εξακολουθούν να κρατάνε αναξιοποίητους επίγειους παράδεισους που άνετα και χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πόλο έλξης τουριστών τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.
Έναν τέτοιο αναξιοποίητο τουριστικά επίγειο παράδεισο έχουμε και στην Ξάνθη και φυσικά αναφέρομαι στα ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΊΑ του νομού όπου πέρα από την απίστευτα ελκυστική φυσική ομορφιά, ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει έναν τελείως διαφορετικό πολιτισμό και ανθρώπους με άλλη κουλτούρα, άλλες νοοτροπίες που όμως είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι.
Το ευχάριστο είναι πως τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί κατά πολύ εκείνοι που από κάθε γωνιά της πατρίδας μας επισκέπτονται τα Πομακοχώρια κάτι που ασφαλώς αποτελεί μεγάλη ανάσα για τις ντόπιες επιχειρήσεις οι οποίες περνάνε μια πολύ σκληρή δοκιμασία ιδιαίτερα μετά το άνοιγμα του μεθοριακού σταθμού στον Άγιο Κωνσταντίνο.
Ωστόσο η τουριστική κίνηση στα Πομακοχώρια θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη αν οι ντόπιοι πολιτικοί άρχοντες αποφάσιζαν να ασχοληθούν έστω και ελάχιστα με την προβολή της ευρύτερης περιοχής. Προς το παρόν πάντως δε φαίνεται να έχουν τέτοια διάθεση ενώ την ίδια στιγμή οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, σχεδόν απαγορευτικές για κάποια ιδιωτική πρωτοβουλία.
Έτσι ένας τόπος με παραδεισένια ομορφιά που θα μπορούσε να είναι από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της χώρας μας μένει εντελώς αναξιοποίητος. Γιατί όμως οι τοπικοί άρχοντες δεν κάνουν τα αυτονόητα για την τουριστική προβολή και αξιοποίηση της περιοχής;
Δυστυχώς οι λόγοι αυτής της εγκληματικής τους αδράνειας είναι καθαρά πολιτικοί. Καταρχήν για τους ντόπιους πολιτικούς μας η λέξη ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ δεν πρέπει να ακούγεται γιατί παραπέμπει σε Έλληνες Πομάκους και όχι σε Τούρκους. Κατά δεύτερον τα όποια ιστορικά – αρχαιολογικά ευρήματα υπάρχουν στην περιοχή παραπέμπουν επίσης σε μη Τούρκους πολίτες. Να λοιπόν γιατί δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την ανεύρεση τέτοιων ιστορικών – αρχαιολογικών ευρημάτων και δεν έκαναν τίποτα για την ανάδειξη όσων ήδη υπάρχουν.
Γενικά όμως πάγια πολιτική των ντόπιων πολιτικών είναι να κρατάνε όσο το δυνατόν πιο απομονωμένους και πιο μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο τους ανθρώπους που ζουν στα ορεινά Πομακοχώρια διότι αν έρθουν σε επαφή με ανθρώπους άλλων περιοχών της πατρίδας μας υπάρχουν ο κίνδυνος να ξυπνήσουν και να πάψουν να είναι τα πρόβατα που οι γνωστοί κύκλοι της Θράκης τα καθοδηγούν όπου θέλουν.
Τέτοια μυαλά διοικούν δυστυχώς τη Θράκη και ειδικότερα τον μουσουλμανικό πληθυσμό με αποτέλεσμα να καταδικάζονται ντόπιοι επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να έχουν μια εντελώς διαφορετική τύχη αν υπήρχε μια καλύτερη τουριστική αξιοποίηση της ορεινής ΠΟΜΑΚΙΚΗΣ Ξάνθης. Για την ώρα πάντως ούτε οι απαιτούμενες υποδομές υπάρχουν ούτε και η διάθεση για να γίνει κάτι τέτοιο με συνέπεια να έχουμε μείνει σε ορισμένες ελάχιστες ιδιωτικές κατά κύριο λόγο πρωτοβουλίες ανθρώπων με μεράκι και πολύ αγάπη για τον τόπο τους.
