Ανοιχτή επιστολή με αφορμή τις διατυπωθείσες μέσω του τοπικού τύπου απόψεις του κ. Φωτιάδη,

Η επιστολή της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείου στην επιστολή του κ. Φωτιάδη, αποτελεί απάντηση του αρμοδίου οργάνου αντιπροσώπευσης των ιατρών του Γ. Νοσοκομείου Ξάνθης, δεν αντανακλά προσωπικές απόψεις, αλλά εκφράζει τη δεδηλωμένη μέσω δημοκρατικών διαδικασιών άποψη του συνόλου των ιατρών του νοσοκομείου.

Η επιστολή της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείου στην επιστολή του
κ. Φωτιάδη, αποτελεί απάντηση του αρμοδίου οργάνου αντιπροσώπευσης των ιατρών
του Γ. Νοσοκομείου Ξάνθης, δεν αντανακλά προσωπικές απόψεις, αλλά εκφράζει τη
δεδηλωμένη μέσω δημοκρατικών διαδικασιών άποψη του συνόλου των ιατρών του
νοσοκομείου.

Προφάσεις "εν αμαρτίαις";

Στην εποχή μας και στην πατρίδα μας, δυστυχώς,
παρατηρείται το φαινόμενο ο κάθε "αρμόδιος" ή αναρμόδιος να ασχολείται με ότι
του αρέσει, ανεξαρτήτως με το αν έχει τις απαραίτητες γνώσεις ή καλύτερα το
αναγκαίο επιστημονικό υπόβαθρο για να διατυπώσει κριτικές και πάνω απ' όλα να
μπαίνει ως "ταύρος εν υαλοπωλείο" σε χώρους και θεσμούς με τους οποίους ουδεμία
σχέση έχει.

Προσφάτως στον τοπικό τύπο εξελίσσεται μια ρητορική, που
αφορά άμεσα στη λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης. Πρόκειται για μια
διαφαινόμενη αντιπαλότητα που κινδυνεύει να καταλήξει σε μεσαιωνική μονομαχία με
πέταγμα "χειροκτίου" (δηλ. του γαντιού όπως έχει την καλοσύνη να μας εξηγήσει ο
κατά τα άλλα συμπαθής συνδιαλεγόμενος μέσω του τοπικού τύπου – αρθρογράφος).

Μόνο που πρόκειται για μια μονομαχία στην οποία εμείς οι
ιατροί, στο ξιφίδιο που μας προτάσσεται, αντιτείνουμε την φιλανθρωπία με όλες
τις εκφάνσεις της. Δε θα ασχολούμασταν με τις απόψεις κανενός, ιδιαίτερα όταν
καταντούν γραφικές με την αρνητική έννοια του όρου, αν δεν διατυπώνονταν στα
πλαίσια της τακτικής, γνωστών από την ιστορία αρνητικών πρωταγωνιστών που
πίστευαν ότι, συνεχίζοντας να ρίχνεις λάσπη, όλο και κάτι θα μείνει στο τέλος.

Υποχρεωμένοι από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουμε στο
χώρο της περίθαλψης του πληθυσμού της περιοχής μας, πρέπει να απαντήσουμε με
σθένος και επιχειρήματα στις κακοπροαίρετες και εκ του πονηρού προερχόμενες
αρκετές φορές κριτικές για το νοσοκομείο Ξάνθης.

Το νοσοκομείο μας λειτουργεί σε μια παραμεθόριο -πλην
πανέμορφη- περιοχή της πατρίδας μας, με ένα συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό, που
φέρει πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά και ανομοιογένεια. Οι ανάγκες νοσοκομειακής
περίθαλψης της περιοχής τείνουν συνεχώς να αυξάνονται, κάτι στο οποίο συμβάλλει
και η συνεχώς αυξανόμενη εμπιστοσύνη με την οποία αγκαλιάζει το νοσοκομείο η
Ξανθιώτικη κοινωνία, όπως επίσης και η απουσία ή/και υπολειτουργία της
πρωταβάθμιας περίθαλψης στο νομό, λόγω του προφανέστατου θεσμικού κενού στα
πλαίσια λειτουργίας του Ε.Σ.Υ.

Παράλληλα, παρατηρείται η εν μέρει δικαιολογημένη -πλην
όμως καταστροφική για την ποιότητα προσφοράς των υπηρεσιών μας- προσφυγή στο
νοσοκομείο για επουσιώδη προβλήματα υγείας, όπως για παράδειγμα εξεταση για
πονοκέφαλο ή ακόμη – ακόμη κνησμό από εβδομάδες ή και μήνες, στα πλαίσια
εφημερίας, που ως γνωστό είναι η κατάσταση λειτουργίας του νοσοκομείου για
αντιμετώπιση επειγόντων και άκρως σοβαρών περιστατικών.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν πολλαπλά κενά στο υπάρχον
νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, αδυναμίες στην οργάνωση και διοίκηση του
νοσοκομείου και επιπλέον μια αρνητική κριτική από ελάχιστη μερίδα συμπολιτών
μας. Αυτά είναι τα πλαίσια μέσα στα οποία λειτουργεί το Γ.Ν. Ξάνθης και κατ'
επέκταση, οι ιατροί αλλά και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του νοσοκομείου μας.

Οι ιατροί αναγκάζονται να εφημερεύουν για τα επείγοντα
περιστατικά του πληθυσμού του Νομού, αλλά όχι μόνο, αφού εξυπηρετούν και
ασθενείς από άλλες περιοχές, όπως από τους όμορους νομούς της Ροδόπης και της
Καβάλας, αλλά και άλλους πιο μακρινούς όπως π.χ. της Αττικής λόγω συγγενικών
σχέσεων του εδώ πληθυσμού, αλλά και για άλλους διάφορους λόγους.

Ερχόμαστε έτσι αντιμέτωποι με έναν πληθυσμό περίπου 140 –
150.000 κατοίκων, κατά μέσο όρο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το υπάρχον νοσοκομείο
ιδρύθηκε και λειτούργησε προ ετών, όταν τα πληθυσμιακά δεδομένα ήταν διαφορετικά
και η προσφυγή στο νοσοκομείο μη αρεστή από το μέσο Ξανθιώτη, καταλαβαίνουμε
αβίαστα πως ο κύκλος εργασιών του αυξήθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια, με
υποδομές και προσωπικό που δυστυχώς παρέμειναν τα ίδια, αν όχι μικρότερου
μεγέθους.

Η εργασία των ιατρών του νοσοκομείου διακρίνεται από την
υπερωριακή απασχόλησή τους, με τη μορφή των εφημεριών, σε βαθμό απαράδεκτο και
απάνθρωπο, αφού ο κάθε ιατρός καλείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του στις
εφημερίες κατά μέσο όρο 8 – 10 φορές το μήνα και για ολόκληρες 32 συναπτές ώρες
στην εκάστη εφημερία!

Σ’ ορισμένες μάλιστα μάχιμες κλινικές, στις υπάρχουσες
ανάγκες ανταποκρίνονται μόλις 2 ιατροί της εφημερίας, ένας ειδικευόμενος που
ασχολείται με το σύνολο των περιστατικών και ένας ειδικός που θα παρέμβει όταν
υπάρξει ανάγκη.

Περιπτώσεις στις οποίες μπορεί ένας ιατρός να αντιμετωπίσει
100 – 150 περιστατικά στην εφημερία του, δεν αποτελούν την εξαίρεση, αλλά
δυστυχώς τον κανόνα. Φανταστείτε τη νοητική του, αλλά και σωματική του
κατάσταση, όταν κληθεί να αντιμετωπίσει το 150ο περιστατικό της εφημερίας του
στην 32η ώρα της εργασίας του! Παρατηρείται δε, το φαινόμενο, αυτή η υπερωριακή
απασχόληση του ιατρού να ΜΕΤΑΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ μετά την παρέλευση δύο και βάλε μηνών.

Πρόσφατα δε, παρατηρήθηκε το απαράδεκτο γεγονός, εφημερίες
δεδουλευμένες του μηνός Μαϊου και Ιουνίου να μην έχουν πληρωθεί μέχρι τη σήμερον
ημέρα! Μάλιστα η αμοιβή του ιατρού στην εφημερία του, είναι τέτοια που μόνο
γελοία ή καλύτερα τραγελαφική μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ένας ειδικευόμενος
πληρώνεται στην καθημερινή εφημερία με μόλις 3 – 3,5 ευρώ την ώρα, ενώ ο
ειδικός, δηλαδή αυτός με την επιπλέον 6 ετών εκπαίδευση του πέρα των 6 χρόνων
βασικών ιατρικών σπουδών, πληρώνεται νέτο μόλις 6 ευρώ την ώρα (πιθανότατα 1
ευρώ για κάθε 2 χρόνια εκπαίδευσής του…;).

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος αντιπρόσωπος του συμπαθούς
επαγγέλματος της καθαρίστριας, που θα δεχόταν να εργαστεί με την ίδια αμοιβή; Μα
"υπάρχει η μονιμότητα" μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος αναγνώστης, ιδιαίτερα
στα πλαίσια της κρατικοδίαιτης νοοτροπίας μας ως Ελληνες. Ακόμη κι αυτή
αγαπητοί, δεν υπάρχει. Οι ιατροί είναι οι μόνοι εργαζόμενοι στα πλαίσια του
ευρύτερου δημόσιου τομέα για τους οποίους δεν υφίσταται η μονιμότητα. Αντίθετα
κάθε 5 χρόνια κρίνονται από συμβούλια αμφιβόλου ποιότητας και εντιμότητας,
έρμαια των κριτηρίων των εκάστοτε κρατούντων και των ορέξεων των διευθυντών
τους.

Η ανεργία πλήττει σοβαρά τους ιατρούς, αφού βρίσκονται
πλέον στις πρώτες θέσεις ανέργων του ΟΑΕΔ, αποτέλεσμα της ανεδαφικής αύξησης
θέσεων εισαγωγής στις ιατρικές σχολές, λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων και λόγω
απουσίας κρατικής προβλεψιμόητας. Συνέπεια των παραπάνω αποτελεί μεταξύ των
άλλων και η ιατρογεννής αύξηση των υγειονομικών αναγκών, η τεχνιοτρόπως δηλαδή
δημιουργία εικονικής ζήτησης ιατρικής βοήθειας, κάτι που κοστίζει πολύ ακριβά
στο φορολογούμενο της Ελλάδας.

Αντιπαραβάλω σ' αυτή τη ζοφερή εικόνα που μόλις σας
περίεγραψα, την περίπτωση του οποιουδήποτε δημοσίου υπαλλήλου και ιδιαίτερα
αυτήν μιας πολύ συμπαθούς κατηγορίας, των καθηγητών και δασκάλων: μειωμένο
ωράριο καθημερινής εργασίας, αυξημένη ετήσια άδεια, συνδικαλιστικά δικαιώματα
διαφυλασσόμενα ως κόρη οφθαλμού, όπως στην περίπωση αναγκαστικής αργίας σε όλα
τα σχολεία για τη διεκπεραίωση συνδικαλιστικών συνελεύσεων και εκλογών κ.α.

Αντ' αυτού, όταν εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε με απεργία
τα δικαιώματά μας, μας επιβάλουν να λειτουργούμε το νοσοκομείο με προσωπικό
ασφαλείας, γεγονός που αναιρεί την αποτελεσματικότητα της όποιας προσπάθειάς
μας. Ετσι, ενώ μία έγκυος δημόσια υπάλληλος, έχει τη νόμιμη δυνατότητα
αδειοδότησης από τον 7ο μήνα της κύησής της και παραμονής εκτός εργασίας για τον
επόμενο του τοκετού έτους ή χρήσης μειωμένου ωραρίου για 2 χρόνια, στην
περίπτωση της ιατρού, το μόνο που δικαιούται είναι 2 μήνες προ και 2 μήνες μετά
του τοκετού άδεια.

Θα ήταν αξιοπερίεργο να είχαμε στατιστικά στοιχεία για το
ποσοστό των γυναικών – ιατρών που παραμένουν άγαμες ή ακόμη και άτεκνες, λόγω
ακριβώς αυτής της κατάστσης. Αλλο ένα παράδειγμα άνισης αντιμετώπισης υπαλλήλων
από τα πολλά που υπάρχουν.

Σίγουρα είναι φύση αδύνατο να περιγραφεί η κατάσταση που
βιώνουμε καθημερινά στο χώρο εργασίας μας μέσα σε λίγες γραμμές. Ωστόσο, δώστε
μας τη δυνατότητα να εκφράσουμε και τη δική μας άποψη ή αλλιώς να φωτίσουμε μια
άλλη οπτική γωνία της αλήθειας.

Δεν περιμένουμε την κατανόηση, αλλά ούτε τη λύπηση κανενός.
Εκτελούμε στο έπακρο τις υποχρεώσεις μας, που απορρέουν από το λειτούργημά μας
σε συνθήκες που πολλές φορές είναι δυσβάσταχτες. Είναι καιρός από κοινού με τη
σωστά ενημερωμένη κοινωνία της Ξάνθης να διεκδικήσουμε και να εξασφαλίσουμε τα
εχέγγυα που θα επιτρέψουν τη σωσή εξυπηρέτηση των υγειονομικών αναγκών της
περιοχής μας, μέσα στα ιδεαλιστικά πλαίσια που είχαν αρχικά, με την ίδρυσή του,
τεθεί στο ΕΣΥ: Ισότιμη και άμεση ανταπόκριση στις ανάγκες του ασθενούς.

Εμείς από μόνοι μας αδυνατούμε να τα καταφέρουμε. Με τη
συμπαράστασή σας όμως, ελπίζουμε. Αλλωστε, όπως λέει μια παλιά ινδική παροιμία
"υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που επιθυμεί ένας ιγιής άνθρωπος, αλλά μόνο ένα
που επιθυμούν εκατομμύρια ασθενείς: την υγεία τους". Σ' αυτό είμαστε ταγμένοι
όλοι μας στο Γ.Ν. Ξάνθης.

Γρηγοριάδης Δ. Αιμίλιος Ειδικευόμενος ιατρός,

Ταμίας στην Ενωση Ιατρών του Νοσοκομείου Ξάνθης,

Μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου μη ειδικών ιατρών (ειδικευομένων & αγροτικών)