Ζητείται κουρείο για ξύρισμα

Θυμάμαι όταν ήμουν στο γυμνάσιο, υπήρχε ένα μάθημα που λεγόταν Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός (ΣΕΠ). Σκοπός του μαθήματος ήταν να σου γνωστοποιήσει κάποια επαγγέλματα και το ακριβές αντικείμενο εργασίας τους.

Θυμάμαι όταν ήμουν στο γυμνάσιο, υπήρχε ένα μάθημα που
λεγόταν Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός (ΣΕΠ). Σκοπός του μαθήματος ήταν
να σου γνωστοποιήσει κάποια επαγγέλματα και το ακριβές αντικείμενο εργασίας
τους.

Ακόμα όμως κι αν έκανες κοπάνα από το μάθημα, ήξερες τα
βασικά. Δηλαδή, ότι ο φούρναρης κάνει ψωμί, ο αγρότης καλλιεργεί σε εκτάσεις τα
πολύτιμα αγαθά που τα περισσότερα από αυτά τα συναντάμε στο τραπέζι προς βρώσιν
και πόσιν, ο ηλεκτρολόγος ασχολείται με τα ηλεκτρολογικά και ότι στο κουρείο ο
κουρέας σε κουρεύει και σε ξυρίζει. Σωστά;… Λάθος.

Μια όμορφη πρωία… ψέματα… μια βροχερή πρωία και
συγκεκριμένα το πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου, πήρα την απόφαση να απελευθερωθώ από
τα μούσια που κατά διαστήματα καλλιεργώ στο πρόσωπό μου κι επειδή είναι σχετικά
μεγάλα, επιλέγω το κουρείο μιας και το κοινό ξυραφάκι μπουκώνει από τις τρίχες
(που φτάσαμε ποιητή μου… να μιλάμε για τρίχες).

Πήγα λοιπόν στο συνηθισμένο κουρείο όπως και τις
προηγούμενες φορές. Καλημερίζω τους κουρείς "μου" και η δεύτερή τους κουβέντα
ήταν: "Για ξύρισμα;" "Ναι" του απαντάω. "Δε γίνεται" μου ανταπαντά και τινάζει
την πετσέτα από τον προηγούμενο πελάτη.

Κάτι βρωμάει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Αλλο ήθελα να
ακούσω εγώ από το στόμα του. Ενα "καθίστε", ένα "ευχαρίστως", ένα "θα πάρουμε
και τις φαβορίτες;", αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα το "Δε γίνεται".

Ωραία, "και γιατί δε γίνεται;" ρωτάω και περιμένω να ακούσω
τη λογική εξήγηση – δικαιολογία. "Δεν ξυρίζουμε αυτό το διάστημα". Εχω ακούσει
για το κινέζικο ωροσκόπιο που χωρίζεται σε χρόνιες όπως αυτή του πιθήκου, του
δράκου κ.λ.π.

Εχω ακούσει για τα δίσεκτα έτη όπου αποφεύγεις να
παντρευτείς, αλλά αυτό ποτέ μου. "Δεν ξυρίζουμε αυτό το διάστημα" ήταν η λογική
απάντηση ενός επαγγελματία κουρέα.

Τι να κάνω; Σηκώθηκα κι έφυγα αν και θα ήθελα πολύ να του
πω "Τότε μου τυλίγεται ένα κιλό κιμα;" θέλοντας έστω και ειρωνικά να του
υπενθυμίσω το λόγο για τον οποίο πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

Προς Θεού, μην παρεξηγηθώ, σαφώς και δεν είναι τακτική όλων
των κουρείων. Προφανώς είναι το μοναδικό και ίσως στο κουρείο του να ενώθηκαν τα
ξυραφάκια και να κατέβηκαν σε στάση εργασίας επ' αόριστον. Ποιος ξέρει. Καλώ
λοιπόν, όλους τους ομοιοπαθείς να συστήσουμε σύλλογο αξύριστων. Δεν ξέρω γιατί
αλλά αισθάνομαι σαν να είμαι στη μαύρη λίστα των κουρείων.