Για το 1.500.000+ ανέργων του ιδιωτικού τομέα, ούτε άνοιξε μια μύτη, ούτε ασχολήθηκαν οι κυβερνώντες για τη μελλοντική αποκατάστασή τους.
Για το 1.500.000+ ανέργων του ιδιωτικού τομέα, ούτε άνοιξε μια μύτη, ούτε ασχολήθηκαν οι κυβερνώντες για τη μελλοντική αποκατάστασή τους.
Για τους ελάχιστους των ελαχίστων απολυμένων, όσοι είναι σε διαθεσιμότητα και για τους βολεμένους, όλες οι κυβερνήσεις πασχίζουν με νύχια και με δόντια για την εργασιακή αποκατάστασή τους.
Για το 1.500.000+ ανέργων του ιδιωτικού τομέα, ούτε άνοιξε μια μύτη, ούτε ασχολήθηκαν οι κυβερνώντες για τη μελλοντική αποκατάστασή τους.
Για τους ελάχιστους των ελαχίστων απολυμένων, όσοι είναι σε διαθεσιμότητα και για τους βολεμένους, όλες οι κυβερνήσεις πασχίζουν με νύχια και με δόντια για την εργασιακή αποκατάστασή τους.
Εχουμε ένα δημόσιο τομέα που δεν παράγει, είναι μεγάλος, βαρύς και δυσκίνητος, με καλύτερα αμειβόμενους, καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, άριστο εργασιακό περιβάλλον, με εφάπαξ και πολύ καλές συντάξεις και με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, σε παραγωγικότατες ηλικίες.
Ο ιδιωτικός τομέας αριθμεί πάνω από το 95% των ανέργων, οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ “άγριες”, οι μισθοί πολύ χαμηλοί, η αβεβαιότητα σε καθημερινή βάση, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και τα θέματα μητρότητας ανύπαρκτα, η συνταξιοδότηση τους γίνεται κάτω από ειδικούς όρους και δύσκολες περιστάσεις και η σύνταξή τους, όσοι και όποιοι φθάσουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου δυσανάλογη, αντιστρόφως ανάλογη, με την προσφορά τους και την εργασιακή παραγωγική διαδικασία.
Τον ιδιωτικό τομέα έχουμε “πετάξει” στον κάλαθο των αχρήστων, γι’ αυτόν χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα, για τον πιο παραγωγικό τομέα της εθνικής οικονομίας που γεμίζει τα κρατικά ταμεία δε γίνεται σοβαρός και υπεύθυνος πολιτικοοικονομικός λόγος, αντιθέτως για τους κρατικοδίαιτους, μη παραγωγικούς και ευνοούμενους, τα δικά μας παιδιά, τους “κομματικούς στρατούς”, τους συνδικαλιστές των δημοσίων οργανισμών, σηκώνουμε το τσεκούρι του πολέμου και ξεκινάμε τον αγώνα δικαίωσής τους.
Προσλήψεις στο δημόσιο τομέα σημαίνει αύξηση των κρατικών εξόδων, χωρίς αντίστοιχη παραγωγική εργασιακή αύξηση. Μείωση της ανεργίας του ιδιωτικού τομέα σηματοδοτεί αύξηση της παραγωγής και “ευημερία” του κρατικού προϋπολογισμού.
Τα είπαν, τα βρήκαν και τα συμφώνησαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο πρόεδρος του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία και η συνεργασία τους στην καθοδήγηση της χώρας μας στα θέματα μεταρρυθμίσεων ξεκίνησε.
Δεν μάθαμε όμως πόσο θα κοστίσουν οι εγκάρδιες χειραψίες, τα συνεντευξιακά χαμόγελα και οι συμβουλές του ΟΟΣΑ. Η εργαλειοθήκη που ζήτησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση μας στοίχισε αρκετές εκατοντάδες ευρώ.
Αλέξη φοβού τους… διεθνείς οργανισμούς… και δώρα φέροντες… δώρα τάζοντες και υποσχέσεις μοιράζοντας.
Ο άλλοτε τσάρος της ελληνικής οικονομίας απολογούμενος στο ειδικό δικαστήριο δήλωσε ΑΘΩΟΣ.
Βέβαια φορτώθηκαν στον ώμο του όλα τα “αμαρτήματα” της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Γιώργου Παπανδρέου και αθωώθηκαν ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Γιώργος Παπανδρέου.
Στις παλιές ελληνικές ταινίες η μάνα “αμάρτησε” για το παιδί της, στη δίκη που ουσιαστικά τελείωσε και αναμένουμε την τελευταία πράξη έκδοσης της απόφασης, κάποιοι ισχυρίζονται ότι, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου “αμάρτησε” για τους φουσκωμένους λογαριασμούς τριών συγγενικών του προσώπων.
Που ήσουν νιότη (Γιώργο) πούλεγες πως θα γινόσουν (Γιώργο) άλλος.
Κατευθυνόμενες αναλογιστικές μελέτες με σκοπό τη μείωση μισθών και συντάξεων κατήγγειλε επισήμως ο γενικός γραμματέας του υπουργείου εργασίας Γιώργος Ρωμανιάς.
Αν πράγματι είναι απολύτως αληθινή η “βόμβα” του κ. Ρωμανιά, τότε υπάρχει μείζον πολιτικό και ηθικό θέμα και θα πρέπει να πιάσει άμεσα δουλειά ο αρμόδιος εισαγγελέας.
Είναι φυσιολογικό αν αλλάξεις τα δεδομένα καταλήγεις σε διαφορετικό αποτέλεσμα.
Ο μεγάλος Αλμπερτ Αινστάϊν έλεγε ότι, με τα ίδια δεδομένα βγάζεις πάντα το ίδιο αποτέλεσμα.
Και ο λαός μας φιλοσοφώντας καταλήγει ότι, τα μισά της χιλιάδας και όχι το 1/4 αίναι τα πεντακόσια.
Επειδή τον κ. Γιώργο Ρωμανιά τον γνωρίζω και προσωπικά, θεωρώ απίθανο οι καταγγελίες του να μην είναι βάσιμες, ελεγμένες και τεκμηριωμένες.
