ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Σήμερα μέσα από τη στήλη θα ήθελα να αναφερθώ σε μια προσωπική εμπειρία
που βίωσα αυτό το Σαββατοκύριακο, πιστεύοντας πως πολλοί από εσάς βρεθήκατε στην
ίδια με μένα θέση και τύχατε της ίδιας αντιμετώπισης. Εξάλλου έργο ενός δημοσιογράφου
είναι να καταγράφει τα κακώς κείμενα και να θέτει κάποια ερωτηματικά και προβληματισμούς
με στόχο να δίδονται απαντήσεις και αν είναι δυνατόν να βελτιώνονται αυτά τα οποία
σχολιάζει.

Πολλές φορές η προσωπική εμπειρία, από το να είσαι ένας απλός παρατηρητής
και δέκτης παραπόνων και καταγγελιών, σε κάνει να δεις το θέμα πιο ουσιαστικά και
γιατί όχι και πιο αντικειμενικά. Εξάλλου, τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα,
όταν σχολιάζω ένα θέμα, προσπαθώ έστω και νοερά να έρχομαι στη θέση εκείνου που
το έζησε ή υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας…

Λοιπόν σήμερα παίρνω το βήμα του Πρίσματος για να εκφράσω την πικρία,
το παράπονο και τον προβληματισμό μου για την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο
της Ξάνθης.

Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι, δεν αναφέρομαι στο νοσηλευτικό
προσωπικό το οποίο καταβάλει έναν τιτάνιο αγώνα για να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις
του…

Αναφέρομαι στο όλο σύστημα που επικρατεί εκεί και στη συνεργασία
ή μη των κλινικών του νοσοκομείου…

Όταν πριν από εννέα περίπου χρόνια άρχισε η σταδιακή λειτουργία
του νέου νοσοκομείου της Ξάνθης, αισθανθήκαμε όλοι υπερήφανοι, καθώς επιτέλους αποκτήσαμε
ένα νοσοκομείο πρότυπο, το μεγαλύτερο μέχρι τότε των Βαλκανίων…

Μεγάλο, με σύγχρονο εξοπλισμό και εγκαταστάσεις… Έκτοτε αρχές
και φορείς του νομού παλεύανε και συνεχίζουν να αγωνίζονται για την πλήρη λειτουργία
όλων των κλινικών και τμημάτων που διαθέτει, π.χ. ΜΕΘ Αν θυμάμαι καλά, δυο περίπου
χρόνια μετά τη λειτουργία του νέου μας νοσοκομείου, είχε τη χαρά η κοινωνία της
Ξάνθης να δει και την έναρξη της λειτουργίας της Παιδιατρικής Κλινικής…

Έτσι ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι γονείς με τη διακομιδή
των παιδιών σε νοσοκομεία όμορων νομών λύθηκε…

Και μέχρι εδώ όλα καλά…μέχρι πριν από μερικές μέρες πίστευα ότι
αν πάθαινε κάτι κάποιο παιδάκι και μάλιστα εάν δεν ήταν και κάτι πολύ σοβαρό, νοσηλευόταν
στην Παιδιατρική Κλινική…

Τελικά η σκέψη μου αποδείχθηκε πολύ απλοϊκή…για τους ειδικούς…

Σε αυτό το σημείο ανοίγω μια μικρή παρένθεση και θέλω να αναφερθώ
στην απαγόρευση των περισσοτέρων κλινικών που λειτουργούν στο νοσοκομείο, στο επισκεπτήριο
των μικρών παιδιών, κάτι που με βρίσκει σύμφωνη…έστω και αν σε πρόσφατη χειρουργική
επέμβαση του συζύγου μου εκείνος έκανε τρεις μέρες για να δει τα παιδιά του…

Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω, περίμενα και εγώ η άμοιρη να τύχω
και της ανάλογης αντιμετώπισης στην περιπέτεια που πέρασε η μικρή μου κόρη…

Και ερωτώ λοιπόν τον καθένα σας, ένα τετράχρονο παιδάκι που εισάγεται
προληπτικά στο νοσοκομείο για ένα χτύπημα στο κεφαλάκι του, ευτυχώς όχι σοβαρό,
που θα έπρεπε να νοσηλευτεί…;

Οι γιατροί έκριναν πως ήταν θέμα χειρουργικής κλινικής και μας οδήγησαν
εκεί…

Μας οδήγησαν εκεί και δυστυχώς σε ένα θάλαμο, όπου νοσηλευόταν και
δυο ηλικιωμένα άτομα, δυο γιαγιάδες και η μια μάλιστα φρεσκοεγχειρισμένη να σπαράζει
από τους πόνους και τα βογκητά…

Φυσικά η καημένη η γιαγιά δε μου έφταιγε σε τίποτε, ούτε και οι
συνοδοί των ηλικιωμένων που ήσαν εκεί… Ένα μικρό παιδάκι σε τετράκλινο θάλαμο,
που αυτό να αποτελεί το τέταρτο μέλος της παρέας…

Και όταν τόλμησα να διαμαρτυρηθώ στο γιατρό για το όλο θέμα, μου
είπε ευγενέστατα ότι μας έγινε και χάρη που την κράτησαν και δε μας έστειλαν στην
Αλεξανδρούπολη, όπου υπάρχει παιδοχειρουργική κλινική, ενώ για το θέμα του θάλαμου
δικαιολογήθηκε πως δεν υπήρχε αλλού χώρος…

Που, σε ένα νοσοκομείο τεράστιο , που αρκετοί θάλαμοι παραμένουν
κλειστοί και αραχνιασμένοι….

Και το κερασάκι στην τούρτα μπήκε με την παραμονή μας στο νοσοκομείο,
από το μεσημέρι του Σαββάτου μέχρι νωρίς το μεσημέρι της επομένης χωρίς να δοθεί
φαγητό στη μικρή, αν και ο γιατρός δήλωσε πως η μικρή θα μπορούσε να φάει ότι ήθελε…

Και ύστερα ο ασφαλισμένος πληρώνει…

Δηλώνω αγανακτισμένη μέσα από τη στήλη μου, γιατί για ένα πολύ απλό
περιστατικό η μικρή μου κόρη αναγκάστηκε να ταλαιπωρηθεί, ενώ θα μπορούσε να νοσηλευτεί
σε ένα πιο κατάλληλο περιβάλλον για αυτήν… Θα μπορούσε να εισαχθεί στην Παιδιατρική
Κλινική και να παρακολουθείται και από έναν της Χειρουργικής κλινικής…όταν υπάρχει
συνεργασία όλα μπορούν να γίνουν…και όταν μάλιστα πρόκειται για ένα πολύ απλό
περιστατικό πρόληψης…

Μήπως θα πρέπει να επανεξετάσει ο Διοικητής του Νοσοκομείου την
όλη λειτουργία των Κλινικών σε συνεργασία με τους Διευθυντές τους…; Εξάλλου πάνω
από όλα είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση και αντιμετώπιση των ασθενών, μικρών και μεγάλων….